SN8 testvlucht van 9 december 2020
Vanuit verschillende camerahoeken – waarvan sommige op de SN8 zelf waren gemonteerd – toont de video de verschillende motor shutdown momenten na lancering en de heroriëntatie in de lucht voor de allereerste test van een indrukwekkende ‘buikflip’-manoeuvre van het Starship. SN8 bereikte een hoogte van 12,5 km. De raket torende zo een vijf minuten boven de Golf van Mexico, en draaide hierna zijwaarts zoals gepland, om vervolgens in een vrije val terug af te dalen naar het meest zuidoostelijke puntje van Texas, nabij de Mexicaanse grens. Bij de buikflop kantelde de raket 90 graden voor het nabootsen van de wijze waarop het door de atmosfeer terug naar aarde zou keren na een ruimtevlucht. Deze manoeuvre, uitgevoerd bij het bereiken van de atmosfeer, vermindert de daalsnelheid waarmee de raket de grond nadert. Helaas explodeerde Starship SN8 bij de te snelle landing en liet niets over dan de neuskegel, puin, en een grote rookwolk.
Maar Elon Musk beschouwde het als een succesvole testvlucht; ‘Mars, here we come’! twitterde Elon Musk, die avond om 12 uur NL’tijd. En dat klopte, de testvlucht behaalde op de landing na al zijn doelen. Het doel was om 12,5 km hoogte te halen, enkele complexe vliegmanoeuvres uit te voeren – inclusief een ‘buikflop’ – en dan veilig in de buurt te landen. De 50 m hoge SN8 leek even al deze grote mijlpalen te bereiken, behalve de laatste: het voertuig raakte zijn landingspunt maar kwam te snel binnen en explodeerde 6 minuten en 42 seconden na de lancering. Musk verwachtte al geen compleet succes; hij had eerder SN8 slechts een kans van 1 op 3 gegeven om in één stuk te landen. Dat komt daar deze vlucht veel complexer was dan elke andere prototypetest van Starship. Het vorige hoogterecord was ongeveer 150 m, behaald door drie verschillende Starships: de gedrongen Starhoppers, SN5 en SN6. deze voorgangers waren behoorlijk ‘uitgeklede’ versies en bezaten slechts 1 Raptor motor. SN8 was veel capabeler en complexer. Aangedreven door drie Raptors-motoren en in het bezit van een neuskegel en stabiliserende bodyflaps. Deze werkten allen tijdens deze testvlucht naar behoren.
Het Starship, in ontwikkeling sinds 2012, is ontworpen om de kosten van de lancering te verlagen door herbruikbaarheid en de eerste passagiers al in 2026 naar Mars te brengen. Echter testvluchten in 2020, twee in totaal, die resp. tot 150 en 12,5 km hoogte kwamen is nog lang niet voldoende voor deze doelstellingen en SpaceX bereidt nu de testvlucht van de SN9 voor. Op 22 december j.l. is SN9 op het lanceerpad opgesteld. Het was de eerste keer dat het ruimteschip volledig geïntegreerd over Highway 4 werd verplaatst, met neuskegel al gekoppeld en met twee van de drie Raptor-motoren geïnstalleerd. De derde Raptor werd twee dagen later geïnstalleerd. Een serie testen waaronder de triple-Raptor Static Fire-test zal aan de lancering voorafgaan. Echter de exacte lanceerdatum is nog niet bekend. De ‘edge of space’ of ‘rand van de ruimte’ moet nu behaald worden, dit komt overeen met 50 mijl of 80 km boven zeeniveau. Echter om in een baan om de aarde te komen, moet men hoger gaan, naar minstens 160 km. Musk zei dat naast de SN9 ook de SN10 reeds gereed is voor een testvlucht. Beide protypen zijn parallel aan SN8 ontwikkeld. SpaceX wil haast maken met een Marsreis en zou het liefst al in 2024 naar Mars vertrekken, het jaar waarin NASA een maanlanding plant. Daarom ontwikkelt SpaceX meerdere prototypen tegelijk, en inmiddels zijn dat er tien. Bronnen: NasaSpaceFlight / SpaceX / AB
Speak Your Mind