NGC 281, de Pacmannevel in Cassiopeia.
De Pacmannevel in Cassiopeia…..ach, hoe symbolisch opeens…..want dat zou zomaar eens vanaf aanstaande zaterdag heel erg van toepassing kunnen gaan worden op mijn nederige ozo geliefde vrije veld astrofotografie-bezigheid.
“Al is mijn woestgemotoriseerde 24 pk Eendje nog zo snel, de op avondklok-negeerders jagende “pacman-agent” achterhaalt haar wel”.
Vrije veld astrofotografie….Social distancing pur sang….in die afgelopen 40 jaar slechts drie keer iemand tegengekomen op de eeuwige jachtvelden der dortschen biesbos …..lijkt nu te gaan verworden tot een heus real life spelletje “Pacman” met uw nedrige hoffotograaf angstig in zijn eenden-achteruitkijkspiegeltje uitkijkend naar de grote enge achtervolgende avondklokcrimineel-happer, oh jee!!
Een, braaf en voor ons aller lichamelijke gezondheid volkomen ongevaarlijke maar, in deze klote-tijd voor mijn geestelijke gezondheid, ozo noodzakelijk lullig avondje vrije veld astrofotografie zou nu zomaar eens net zo duur (95 keiharde euros) kunnen worden als een bezoekje aan…..kent U dit nog van vroegah….een popconcert.
Zoals U weet heb ik, bij gebrek aan tuin, niet de luxe van een sterrenwacht in diezelfde tuin….enne….zoiets als, voor deze astro-purist die ik nu eenmaal wenst te wezen, toegegeven fraai hyper high tech maar totaal zielloze astrofotosport van, “remote astrophotography” vind ik echt helemaal niets!!!
Vrije veld astrofotografie is een heerlijke bezigheid die echter wel soms/vaak behoorlijk hefige lichamelijke ongemakken en dito emoties met zich mee kan brengen…..maarre… ik moet nog voor mijzelf uitmaken of ik daar “de angst om gepakt te worden” aan durf/wil toe te voegen???!!!
Ofwel….ik ben dus….du moment…vooral woest, verward, jaloers (lekker hoor, zo’n eigen sterrenwacht!!), heel verdrietig…..oh ja…en bang…maar dan niet eens zozeer voor “the bug”…hou me ten goede, ook absoluut niet geweldig wat het doet met diegene die het treft danwel getroffen heeft (understatement of the last bloody 100 years!!)…..maarre….dat blijkbaar erbij lijken te moeten horen van dat hele vervloekte jaar lang bijkans continu er met een gestrekt been inrammen van angst, met alle nare gevolgen van bestuurlijke en geestelijk intermenselijke aard, DAT…vind ik echt misschien zelfs nog wel veel verschrikkelijker….maar goed, wie ben ik nu helemaal????
Welnu…..op dit moment ben ik iemand die zich dan maar troost met de gedachte dat het over een week toch volle maan is en dat de weersomstandigheden nu gelukkig dusdanig slecht zijn en voorlopig ook slecht lijken te blijven (ik kan niet geloven dat ik dit nu echt zo met een gelukzalige greins op mijn snufferd zit neer te pennen!!) dat de komende twee weken de kansen op een geeststrelend tripje naar het ozo gelukkig makende licht van de hemel toch niet zo groot zullen zijn.
Afijn….”It was the best of times, it was the worst of times” om maar eens een fraaie tijdgeest-symbolische anglosaksische Charles Dickens-kreet van de stoffige neuronenzolder te halen…..enne…voor de rest zoals dat opgaat voor iedereen op dit moment….we zien wel waar het (astro) schip hopelijk niet strandt!
De keuze van de Pacmannevel is overigens totaal niet symbolisch danwel doelbewust dramatisch bedoeld, hoor…..het is gewoon een, tot mijn verbazing, heel mooi, groot, helder en bijzonder aangenaam hoog aan de hemel gesitueerd object.
Het vreemde is trouwens, zo bemerk ik nu, dat er sterrenbeelden zijn waar ik om de één of andere zotte reden ondanks 50 jaar hemelgluren toch niet zo bekend mee ben als ik vind dat ik zou moeten wezen….enne….hoe maf dit ook moge klinken….het toch best wel rete-prominente sterrenbeeld Cassiopeia blijkt daar een droevig goed voorbeeld van te zijn. Dit fraaie knalheldere, ook nog eens circumpolaire, sterrenbeeld barst letterlijk uit haar voegen van de kekke deep sky objecten waar uw nedrig astrofotograaf om de één of andere duistere reden blijkbaar nog niet aan toegekomen is!!!
NGC 281 is een zogenaamde emissienevel/stervormingsgebied bijkans van dezelfde orde van indrukwekkendheid als de ozo bekende grote Orionnevel. OK….NGC281…de Pacmannevel ligt een flink stukkie verderop met z’n 11 000 lichtjaar vergeleken met die luttele 1500 lichtjaar van de Orionnevel, maar voor de rest zijn ze in feite één pot nat….eh…gas….waterstofgas!! Diep in de Orionnevel verstopt vinden we een kakeljonge open sterrenhoop waarbij die paar grote loeierhete felblauwe reuzen-sterren (o.a. het beroemde viertal het “trapezium”) middels hun overvloedige ioniserende UV straling die joekel van een neutrale waterstofwolk aan het lichten brengen in die zo kenmerkende fraaie dieprode kleur van de H alfa emissielijn (656.3 nanometer).
Ditzelfde stukkie tekst is dus naadloos van toepassing op NGC 281 waarbij de uit NGC 281 ontstane jonge opensterrenhoop diep verborgen in haar gasvormige spelonken de naam IC1590 draagt.
NGC 281 is helder en groot…..wat omvang betreft ongeveer een derde van de volle maan….maar ook weer niet zo helder en groot als de Orionnevel. De Orionnevel is met het blote oog makkelijk te zien…de Pacmannevel niet. Fotografisch lijken ze voor mijn gevoel wel aan redelijk elkaar gewaagd…..wat de visuele indruk betreft, daar kan ik echter nog geen zinnig woord over zeggen daar ik dit “kreng” nog niet op de netvliesdetector geparkeerd achter de 40cm Dobson heb gehad. Staat nu bij deze (hoog) genoteerd op mijn “to do-lijstje”.
Het nog heerlijk in alle vrijheid mogen maken van dit kiekje was deze keer waarlijk een makkie….enne….wat in dit geval heel echt heel fijn heeft geholpen is het feit dat ik de dag er voor nog even thuis “droog geoefend” heb…….Lekker bij daglicht opbouwen, uitbalanceren en gewoon in het algemeen checken of ik alle benodigde procedures nog in de vingers heb en of alle “boutjes en moertjes” op de juiste plek zitten en doen wat ze moeten doen….toch wel verrekte handig om dit soort vaardigheden bij daglicht en dagwarmte van tevoren een beetje ge-oefend te hebben!!
De 6 subjes van elk 6 minuten zijn gemaakt met de 20cm F6 Newton met daaraan “vastgeplakt” de Canon 1000D, gemonteerd op de EQ6 en strak op koers gehouden door die nog steeds ozo heerlijke Lacerta Mgen stand alone autoguider. Thuis gekomen mijn “voorraad” dark frames “bijgevuld” met 10 dark frames van uiteraard ook elk 6 minuten en dit alles samen met nog zwikkie flatfields in de digitale nabewerkings-kookpot gemikt. Goed laten gaarkoken volgens het vertrouwde deep sky stacker/GIMP en Photoshop- recept….et voila….een heerlijk roodgloeiend (g)astronomisch verantwoord feestje voor de visuele zintuigen. Op naar de volgende..eh…als het weer mag….en misschien zelfs wel als het (nog) niet mag!! U zijt allen gegroet en vooral van harte tot wederziens in lang naar gesmachte blijere tijden.
