In de Indiaanse gemeenschap Toba-Qom in de provincie Formosa in het noorden van Argentinië werd de slaap van 98 personen onderzocht, waarvan een deel geen beschikking had over electriciteit, in Seattle en omgeving werden 464 studenten onderzocht. De variatie in de totale hoeveelheid slaap bleek per maand gemiddeld 46 tot 58 minuten te zijn, de variatie in de tijd dat men naar bed ging bedroeg 30 minuten. Gemiddeld bleek men de nachten voor Volle Maan later naar bed te gaan en minder te slapen. Voor het onderzoek gebruikte men polshorloges om de slaapgegevens te registreren.
De wassende maan wordt steeds helderder naarmate hij richting volle maan gaat en hij komt over het algemeen in de late namiddag of vroege avond op, waardoor hij ’s avonds na zonsondergang hoog aan de hemel staat. De tweede helft van de volle maanfase, bij afnemende maan, heb je ook veel licht, maar dat is meer midden in de nacht, aangezien de maan dan later in de avond opkomt. De patronen die men nu ziet in het slaapritme van de mensen is waarschijnlijk lang geleden ontstaan, toen onze voorouders het maanlicht nodig hadden voor hun veiligheid in de natuurlijke omgeving.
Bij de gemeenschappen in Toba-Qom kon men nog een zwakkere semi-lunaire cyclus in het slaapritme onderscheiden, die 15 dagen duurde en die rond Nieuwe en Volle Maan optradt. Mogelijk hangt deze cyclus niet samen met de hoeveelheid licht, maar met de toe- en afname van de zwaartekrachtseffecten bij deze maanfasen (waarbij ik maar even gemakshalve opmerk dat die effecten helemaal niets te maken hebben met de maanfasen, maar wel met de afstand tussen aarde en maan). Hier het vakartikel over het onderzoek aan de relatie tussen maanfasen en het slaapritme, verschenen in Science Advances (2021). Bron: Phys.org.
References
↑1 | University of Washington, the National University of Quilmes in Argentië en Yale University. |
---|
Speak Your Mind