Impressie van een komeet die op de aarde af vliegt. Credit: Public domain i
Ongeveer 66 miljoen jaar geleden sloeg een groot object vanuit de ruimte voor de kust van het hedendaagse Mexicaanse schiereiland Yucatan in op aarde en die inslag, waarbij de 150 km grote en 20 km diepe Chicxulub krater ontstond, zorgde er voor dat uiteindelijk driekwart van alle soorten planten en dieren op aarde uitstierf, waaronder de dinosauriërs. De grote vraag die sterrenkundigen al lang bezig houdt is wat precies dat object was wat toen insloeg, een planetoïde of een komeet? De sterrenkundestudent Amir Siraj en sterrenkundige Avi Loeb – hé, die komen we de laatste tijd wel vaker tegen – van Harvard zijn in een vandaag in Nature’s Science Report verschenen artikel tot de slotsom gekomen dat het object toch een komeet was en geen planetoïde, zoals lange tijd werd gedacht. Siraj en Loeb baseren zich op statistische analyse en simulaties van zwaartekrachteffecten. Daaruit blijkt dat ijskoude komeetkernen, die zich ophouden in de Oortwolk in het buitenste deel van het zonnestelsel onder invloed van de grote planeet Jupiter naar het centrale deel van het zonnestelsel kunnen worden gestuurd. Langperiodieke kometen kunnen dan in de buurt van de zon komen en daarmee ook in de buurt van de aarde. De ontmoeting van de ‘sungrazers’ met de zon zorgt voor sterke getijdewerking en daardoor kunnen de grote komeetkernen uit elkaar vallen. Dát zorgt er voor dat de kans dat éen van die fragmenten de aarde raakt veel groter wordt.
Impressie van de inslag credit: Don Davis/NASA
De berekeningen van Siraj en Loeb laten zien dat we 20% van de langperiodieke kometen door Jupiter’s invloed een sungrazer kan worden en dat de kans dat de aarde door één van de fragmenten van de kometen wordt geraakt tien keer zo groot is als eerst was gedacht. De statistische kans dat zo’n fragment de aarde raakt komt goed overeen met de leeftijd van de Chicxulub krater. Het tweetal wijst er ook op dat onderzoek aan gesteente van de Chicxulub krater sporen bevat van koolstofrijk chondriet, iets wat zeldzaam is bij planetoïden die zich in de gordel tussen Mars en Jupiter bevinden. Langperiodieke kometen daarentegen bevatten veel koolstofrijk chondriet. Bron: Phys.org.
