19 maart 2024

Betelgeuze overschaduwd door eigen stofsluier, dus nog geen supernova op komst

Het oppervlak van Betelgeuze voor, tijdens en na de grote verduistering van 2019/2020. Deze foto’s, gemaakt met het SPHERE-instrument van ESO’s Very Large Telescope, tonen het oppervlak van de rode superreuzenster Betelgeuze tijdens de helderheidsdip tussen eind 2019 en begin 2020. De foto uiterst links, gemaakt in januari 2019, toont de ster in zijn normale toestand. De overige foto’s, uit december 2019, januari 2020 en maart 2020, zijn gemaakt toen de ster, en vooral het zuidelijke deel, duidelijk minder helder was. In april 2020 had de ster zijn normale helderheid terug. (c) ESO/M. Montargès et al.

Een internationaal team van onderzoekers met daarbij Alex de Koter (Universiteit van Amsterdam en KU Leuven) heeft het mysterie opgelost rond de plotseling zwakker schijnende ster Betelgeuze. Deze grote ster in het sterrenbeeld Orion werd eind 2019 opeens donkerder en lichtte in maart 2020 weer op. De oorzaak blijkt een enorme stofsluier die de ster overschaduwde en dus niet een ophanden zijnde supernova. De onderzoekers publiceren hun bevindingen donderdag in het vakblad Nature.

Betelgeuze is een rode superreus die bijna 20 keer zo zwaar is als de zon en een bijna 1200 keer grotere straal heeft. De meeste rode superreuzen exploderen op enig moment als supernova. Voorafgaand aan zo’n explosie kan de ster minder fel gaan schijnen. Mede-onderzoeker en expert op het gebied van zeer grote sterren Alex de Koter (Universiteit van Amsterdam en KU Leuven): “Dus toen Betelgeuze zoveel lichtzwakker werd, hielden we ons hart vast.”

De onderzoekers gebruikten de Very Large Telescope van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht in Chili en maakten opnamen in december 2019, januari 2020 en maart 2020. “Voor deze ene keer zagen we het uiterlijk van een ster eens op een tijdschaal van enkele weken veranderen”, zegt onderzoeksleider Miguel Montargès (Observatoire de Paris en KU Leuven).

Op basis van de telescoopbeelden en de bestaande kennis over Betelgeuze gaan de onderzoekers ervan uit dat de ster eerst een grote gasbel uitstootte. Daarna koelde een deel van het steroppervlak af. Dat zorgde ervoor dat de gasbel condenseerde tot een wolk met vaste silicaatdeeltjes. En die stofwolk overschaduwde de ster vervolgens als een soort stofsluier.

De Koter: “Zo’n stofwolk ontstaat waarschijnlijk eens in de 5 à 10 jaar, maar dat er een precies voor de ster zit, gebeurt hoogstens eens per eeuw. Zeldzaam dus, maar het is geen vooraankondiging van het einde van de ster. Natuurlijk blijven we Betelgeuze en andere rode superreuzen nauwgezet volgen, want je weet maar nooit.”

Wetenschappelijk artikel

A dusty veil shading Betelgeuse during its Great Dimming. Door: M. Montargès et al. In Nature, 17 juni 2021.
Origineel: https://doi.org/10.1038/s41586-021-03546-8
Preprint (pdf): https://www.eso.org/public/archives/releases/sciencepapers/eso2109/eso2109a.pdf

Bron: Astronomie.nl.

Share

Comments

  1. Avatar foto Enceladus zegt

    “Dus toen Betelgeuze zoveel lichtzwakker werd, hielden we ons hart vast.”

    Wat een merkwaardige uitspraak. Het is toch niet zielig of zo voor die ster? En als we het nu zouden zien, dan is het toch al lang geleden gebeurd? Moeten we dan gaan treuren om een eventueel verdwenen beschaving? Ook loopt de aarde bij mijn weten geen gevaar als Betelgeuze ontploft, dus waarom je hart vasthouden?

    Ik vind het eerlijk gezegd erg jammer dat het geen aankondiging voor een supernova is. . Zouden we het wel meemaken, dan zou dat vast een enorme boost voor de sterrenkunde betekenen.

    Groet,
    Gert (Enceladus)

    • Ik denk dat de uitspraak laat zien dat sterrenkundigen ook maar mensen zijn, dat ze emoties kunnen hebben. Sinds 1604 hebben we geen supernova meer gezien in ons Melkwegstelsel, dus stel nou toch eens dat Betelgeuze wel een supernova wordt. Dan zou ik ook m’n hart vasthouden… van opwinding. 😀

    • Cees Klaris zegt

      Betelgeuze is natuurlijk een (letterlijk) iconische verschijning in de lucht sinds hominiden geheugenis. Vanaf de Aboriginals tot de Inui kent iedereen dat ene rode ankerpunt in de lucht dat al talloze namen en (rituele) functies toebedeeld heeft gekregen in de folkloren en zou uiteraard ook zeer gemist worden door iedereen die ooit maar een blik op de nachtelijke hemel heeft geworpen. Een supernova zo dichtbij zou bijzonder spectaculair zijn voor elke waarnemer maar het zou toch een triest einde betekenen aan een lange periode van trouwe celestiale begeleiding en aanwezigheid. Vergelijkbaar met het verlies van een geliefd huisdier of zelfs meer. “Would be sorely missed” is wat hart vasthouden betekent hier (denk ik).

Speak Your Mind

*