Site pictogram Astroblogs

Gunstigste Perseïdenregen in 24 jaar in de nacht van 12 op 13 augustus

Het kaartje toont de sterrenhemel in noordoostelijke richting op 12/13 augustus om 3:45 uur. De (groene) balk onderin is de horizon. De (gele) cirkel geeft de radiant aan, waar de meteoren vandaan lijken te komen; de sporen stellen meteoren voor (schematisch). De blauwe lijntjes geven de sterrenbeelden aan; de naam is in ieder sterrenbeeld vermeld. Linksonder is de (steel)pan in de Grote Beer te herkennen, midden-boven het W-vormige sterrenbeeld Cassiopeia. Op de website zijn de kaartjes in zwart/wit en/of PDF/vectorformaat beschikbaar. Credit: hemel.waarnemen.com.

In de nacht van donderdag 12 op vrijdag 13 augustus vindt het jaarlijkse maximum van meteorenzwerm de Perseïden. Volgens sterrenkundige Marc van der Sluys (hemel.waarnemen.com) zijn tegen het einde van de nacht, tussen 3 en 4 uur, tot 70 meteoren per uur te verwachten. Ook in de nachten voor en na het maximum zijn tot circa 50 ‘vallende sterren’ per uur zichtbaar. De meteoren zijn met het blote oog te zien vanaf een onbewolkte, donkere plek. Op plaatsen met meer lichtvervuiling zijn aanmerkelijk minder meteoren zichtbaar. De waarneemomstandigheden zijn gunstig, onder andere doordat de maan nauwelijks is verlicht.

De foto is een opname van een zeer heldere meteoor tijdens de meteorenzwerm Leoniden in november 2009. Credit: Ed Sweeney, Santa Cruz, USA (gebruiker Navicore op Wikipedia).

Vallende sterren zijn lichtflitsen die af en toe aan de sterrenhemel verschijnen. De flitsen hebben echter niets met sterren te maken. Ze worden veroorzaakt door ruimtepuin, vaak niet groter dan een zandkorrel, dat ongeveer 100 kilometer boven ons hoofd in de aardatmosfeer terechtkomt. Door de hoge snelheden wordt de lucht vóór zo’n gruisdeeltje gecomprimeerd, verhit en aan het gloeien gebracht, wat wij zien als een flitsje. De snelheden van de Perseïden zijn meestal meer dan 200.000 km/uur. De Perseïden kenmerken zich door hun helderheid en snelheid, en incidenteel nalichtende sporen.

De Perseïden zijn vernoemd naar het sterrenbeeld Perseus, waar de vallende sterren vandaan lijken te komen. Dit sterrenbeeld staat bij ons ’s nachts hoog boven de noordoostelijke horizon. De meteorenzwerm bestaat uit achtergelaten puin van de komeet Swift-Tuttle. Doordat de aarde in haar baan om de zon door de puinwolk beweegt, zien wij deze meteorenzwerm ieder jaar rond dezelfde datum.

De Perseïdenzwerm valt dit jaar gunstiger dan gemiddeld. Dit komt volgens Van der Sluys doordat het maximum slechts twee uur vóór het optimale tijdstip in de ochtend plaatsvindt, en doordat de maan nauwelijks verlicht is, waardoor deze niet stoort. Dit gebeurt gemiddeld eens in de tien jaar. De laatste keer dat de astronomische omstandigheden zo gunstig waren, was in 1997; de volgende keer is al over acht jaar. Om de meteoren zelf waar te nemen is geen speciale apparatuur nodig; het blote oog, een heldere hemel en een donkere waarneemplaats volstaan. Bron: Astronomie.nl.

FacebookTwitterMastodonTumblrShare
Mobiele versie afsluiten