Impressie van een zwart gat omgeven door een roterende gloeiendhete accretieschijf. Credit: Mark A. Garlick/Simons Foundation.
Onderzoek door een team van sterrenkundigen onder leiding van Colin Burke en Yue Shen (University of Illinois Urbana-Champaign) heeft duidelijk gemaakt dat het eetpatroon van zwarte gaten laat zien hoe groot de zwarte gaten zijn. Het gaat in het onderzoek om superzware zwarte gaten (Engelse afkorting: SMBH’s), de bullebakken die miljoenen tot miljarden keren de massa van de zon kunnen hebben. Als die gevoed worden door heet invallend materiaal uit de omgeving gaat hun omringende accretieschijf gloeien en in twee jets vanuit de magnetische polen deeltjes in de ruimte spuwen. Dan zijn zwarte gaten in staat om lichtsterker te zijn dan het gehele hun omringende sterrenstelsel, zoals in het geval van quasars. Het licht dat van die accretieschijven is niet constant, maar flikkert voortdurend, met tijdschalen variërend van enkele uren tot wel tientallen jaren. Burke en Shen en hun collega’s hebben nu alle gegevens bestudeerd die bekend zijn van de variaties in de lichtsterkte van 67 ‘accreting SMBH’s’ en daarbij vonden ze een karakteristieke tijdschaal die overeenkomt met een bepaalde massa van het zwarte gat. Naarmate die tijdschaal langer duurt hebben de zwarte gaten meer massa, zoals nu blijkt en zoals in dit vakartikel valt terug te lezen, verschenen in Science. Bron: Universiteit van Illinois.
Wat een zwart gat nou werkelijk is, is mij nog nooit één duidend uitgelegd.
Het zijn gulzige personen zoals ze ook in het hier beschreven onderzoek bekeken worden.
Ze happen als ze kunnen happen en als er iets teveel valse lucht bij zit boeren ze zelfs gewoon.
Mooi plastisch verteld en ja, zo is het zeker duidelijker voor vele wat er zou kunnen gebeuren.
Formaat technische kan ik mij goed voorstellen dat de aangroei snel kan gaan, tot heel erg lang kan duren.
Want niet elke stad heeft Mac Donalds en zo heeft niet alle ruimte veel materie om op te slurpen.
Het gewicht van een Zwart – Gat zou in mijn heersend inzicht toch enige invloed kunnen hebben op de snelheid waarop materie er in zou belanden.
Toch verteld het onderzoek hier dat dit niet werkelijk het geval is, dus…..bijzonder, wat doet het dan wel?
Want Ruimte – Tijd verbuigt het Heelal en zo zou materie op een grotere helling liggen bij een zwaarder Zwart – Gat.
Een grotere helling zou snellere aanvoer betekenen, hoewel zelfs ik de grote van het Alles soms ook nog niet goed overzie.
En een nog niet goed beschreven zichtbaar proces in de Ruimte – Tijd theorie zijn de Accretie-schijven.
Want als Ruimte – Tijd in alle richtingen even veel invloed zou hebben op de omgeving, dan zouden de schijven niet als dusdanig kunnen bestaan.
Toch ze zijn er en zelfs heel duidelijk in verschillende formaten.
Ik heb als enige oplossing paraat dat magnetische pooling misschien hierin iets betekend.
Magnetisme, de moeder van alle materie, ze houd het gulzige gat een beetje in bedwang.
Daar lijkt het op.