Site pictogram Astroblogs

Zelfwisselwerkende donkere materie: een betere vernietiger van sterrenstelsels

De Bullet cluster, een verzamelplek van donkere materie (met roze aangegeven). Credit: Chandra X-Ray Observatory, NASA/CXC/M. Weiss/Wikimedia Commons

Galaxy cluster MACS J0647.7+7015. Credit: NASA, ESA, and M. Postman and D. Coe (Space Telescope Science Institute), and the CLASH team

“De grootste structuren in het Universum worden niet geleidelijk groter. Eerder gebeurt dit op een epische wijze, waarbij sterrenstelsels of zelfs grotere clusters van sterrenstelsels heftig tegen elkaar botsen. Dit botsen beïnvloedt het sterrenstelsel enorm: er vindt een plotselinge golf van stervorming plaats waarna het sterrenstelsel voorgoed uitdooft, om nooit meer sterren te produceren. Interstellaire wind in de cluster blaast al het overgebleven gas het sterrenstelsel uit in een proces dat bekend staat als ‘ram-pressure stripping’. Ten slotte wordt de donkere materie van het sterrenstelsel langzaam weggetrokken (de ‘stripping’) en samengevoegd met de donkere materie van de cluster. Hierna is er niks meer over van het botsende sterrenstelsel, alle onderdelen zijn opgeslokt door de altijd hongerige en groeiende cluster.”

Het lijkt er nu op dat de zogeheten ‘zelfwisselwerkende donkere materie’ (Self-Interacting Dark Matter, SIDM) beter is in het vernietigen van sterrenstelsels dan koude donkere materie (Cold Dark Matter, CDM) volgens het Standaard Model. Meer daarover weten? Lees dan hier het hele artikel, dat oorspronkelijk geschreven is door Luna Zagorac voor de Astrobites en dat vertaald is door Iris van Gemeren en bewerkt door Matthijs van der Wild

FacebookTwitterMastodonTumblrShare
Mobiele versie afsluiten