29 maart 2024

Laat de EHT foto van M87* ons een gravitomagnetische monopool zien?

De eerste foto van een zwart gat, M87*, gemaakt met de EHT. (c) EHT Collaboration.

We kennen allemaal de iconische foto van M87*, het superzware zwarte gat in het centrum van het elliptische sterrenstelsel M87, gefotografeerd met de Event Horizon Telescope. De veronderstelling die iedereen maakt is dat de foto de schaduw van een zwart gat laat zien, een roterend zwart gat welteverstaan, een zogeheten Kerr zwart gat. Maar is het wel zo’n zwart gat wat we op de foto zien?

Chandrachur Chakraborty, Qingjuan Yu (Kavli Institute for Astronomy and Astrophysics, Peking University), Masoumeh Ghasemi-Nodehi en Youjun Lu (National Astronomical Observatories of China) trokken de stoute schoenen aan en probeerden met een alternatief te komen. En voìla dat deden ze: de foto zou ook een gravitomagnetische monopool kúnnen laten zien. Ehhhhh… een wat? Yep, een gravitomagnetische monopool, ook wel een NUT parameter genoemd. Over monopolen hebben we het hier vaker gehad. In de natuurkunde is een magnetische monopool een hypothetisch elementair deeltje dat één magnetische pool (een monopool) bevat – slechts een noord- of een zuidpool, niet allebei. Dat lukt je niet bij een magneet: die heeft een noord en een zuidpool en als je ‘m in tweeën splijt krijg je twee magneten, elk ook met een noord- en een zuidpool. Elektrische lading komt wel gescheiden in de natuur voor, elektronen hebben een negatieve lading, protonen een positieve lading – en zoiets zouden monopolen ook moeten hebben. Hun bestaan wordt voorspeld door diverse kosmologische en natuurkundige theorieën, maar pogingen om ze te vinden zijn tot nog toe tevergeefs gebleken. Het viertal onderzoekers beschouwt massa analoog aan elektrische lading en daarom noemen zij massa een gravitomagnetische lading. De volgende vraag is dan: komen gravitomagnetische lading of gravitomagnetische monopolen voor in de natuur? En dan monopolen niet als elementaire deeltjes, maar als objecten met een grote massa. Chakraborty en zijn collega’s denken dat dat inderdaad het geval is en dat de foto van M87* mogelijk zo’n object laat zien, eentje met een zogeheten Kerr-Taub-NUT metriek.

Verschillende vormen van de schaduw met wisselende spin (a*) en NUT (n*) parameters voor een Kerr-Taub-NUT zwart gat. Credit: DOI: 10.1140/epjc/s10052-021-09696-3

Door verder precisieonderzoek aan de circulariteit van de schaduw van M87* zou bevestigd of uitgesloten kunnen worden of het inderdaad gaat om een gravitomagnetische monopool of om een ‘gewoon’ Kerr zwart gat. Hier het vakartikel over de gravitomagnetische monopolen, verschenen in The European Physical Journal C (2021). Bron: Phys.org.

Share

Comments

  1. Hmmmm.

    Verder gevorderde Sterrenkunde.

    Ik heb wel eens een paar lezingen over magnetisme in het Heelal bij gewoond.
    Ben daar niet werkelijk mee opgeschoten om het te bevatten hoe deze natuurkracht werkt.
    Samengevat begreep ik opeens dat magnetisme er hoofdzakelijk is om zaken uitelkaar te houden.
    Zij die het alleen zien als een aantrekkende kracht overzien alleen het lokale proces.
    Dat het de helft is van alles wat met elektronica te doen heeft wist ik al langer.
    En dat Zonnevlekken ogenschijnlijk ook uniek kunnen tonen blijkt een vergissing.
    Want ze hebben toch werkelijk een plus en min pool, waar één van de twee een zichtbaar verkoeling op de fotosfeer oplevert, de andere pool bestaat uit zeer vele kleine lijnen die geen verkoeling zichtbaar maken.
    Dus dat ieders bierglas met vulling dat blijft dat wat wij verwachten komt door magnetisme.
    Gelukkig is het er en zodoende zijn wij er “De mens” .

Speak Your Mind

*