Credit: NASA’s Goddard Space Flight Center/Taeho Ryu (MPA)
Dat er af en toe complete sterren in korte tijd verdwijnen in zwarte gaten is bekend, dergelijke extreme gebeurtenissen staan bekend als tidal disruption events (TDE’s) en zijn al meerdere keren waargenomen. De vraag is interessant wanneer een ster compleet uit elkaar wordt gerukt en verorberd door het zwarte gat en wanneer ze het toch weten te overleven. De NASA heeft onlangs door een team onder leiding van Taeho Ryu (Max Planck Institute for Astrophysics in Garching, Duitsland) een simulatie uitgevoerd om die vraag te kunnen beantwoorden en het antwoord is verrassend. Ze namen acht sterren bij de hand, die in massa varieerden van 0,15 zonsmassa tot 10 zonsmassa en die langs een superzwaar zwart gat vlogen dat één miljoen keer zo zwaar als de zon is. De kortste afstand van de sterren langs het zwarte gat is bijna 39 miljoen km, bijna 1/4e van de afstand tussen zon en aarde. Wat blijkt uit de simulaties, waarvan je hieronder kort de beelden ziet? Dat vier sterren de passage overleven en vier niet. De gelukkigen zijn de sterren met massa 0,15, 0,3, 0,7 en 1 zonsmassa (yes, de zon ook!) en de minder gelukkigen zijn die met 0,4, 0,5, 3 en 10 zonsmassa. Het verschil tussen overleven en opgepeuzeld worden blijkt niet gemaakt te worden door de massa of omvang van de ster, maar door… diens interne dichtheid. Die is kennelijk bij de helft van de sterren dusdanig dat ze daardoor overleven (al worden ze wel even flink door de mangel gehaald) en bij de andere helft desastreus.
Hier kan je alle simulaties bekijken. En hier het vakartikel voor de geïnteresseerden, verschenen in the Astrophysical Journal. Bron: NASA.
