Olaf Frohn heeft bovenstaande grafiek gemaakt met daarin alle planetaire elongaties in 2022, inclusief de elongaties van de dwergplaneten Pluto en Ceres en van planetoïde Vesta – dubbelklikken om te verelongaliseren. De elongatie is de hoek tussen de zon en een planeet (of een ander object dat rond de zon cirkelt) gezien vanaf de aarde. Hieronder zie je dat in een illustratie.
Een planeet die dichter bij de zon staat dan de aarde (de ‘binnenplaneten’ Mercurius of Venus) kan nooit een erg grote hoek met de zon maken aan de hemel. In Frohn’s grafiek zie je dat bij de paarse (Mercurius) en donkergroene (Venus) lijnen. Op zondag 20 maart bijvoorbeeld bereikt Venus z’n grootste westelijke elongatie. Dan bedraagt de hoekafstand tussen Venus en de zon – gezien vanaf de aarde – 46°35′. Volgende maand bereikt Mercurius z’n grootste ochtend-elongatie, op 16 februari staat ‘ie 26,3° oostelijk van het middelpunt van de zon. Dat is minder ver dan Venus en dat is ook de reden dat ’t best lastig is om Mercurius waar te nemen, z’n hoekafstand tot de zon is nooit erg groot.
Daarmee is direct duidelijk dat bij westelijke elongaties de planeet ’s ochtends te zien is en bij oostelijke elongaties ’s avonds. Links in de grafiek zien we de planeten die ’s avonds te zien zijn, rechts de ochtendplaneten. De gele vertikale streep in ’t midden is de zon. Buitenplaneten, zoals Mars en Jupiter, kunnen een elongatie van wel 180° bereiken, dat wil zeggen dat ze dan recht tegenover de zon aan de hemel staan. Dan zijn ze in oppositie en zijn ze de hele nacht te zien. In de grafiek van Frohn zijn ook enkele zonsverduisteringen en maansverduisteringen aangegeven – zie deze blog met de data. Bron: Armchair Astronautics + Wikipedia + Sterrengids 2022.
Speak Your Mind