Site pictogram Astroblogs

De Hubble-spanning blijft bestaan – wat zeg ik, hij is alleen maar groter geworden

This image shows the Hubble Ultra Deep Field 2012, an improved version of the Hubble Ultra Deep Field image featuring additional observation time. The new data have revealed for the first time a population of distant galaxies at redshifts between 9 and 12, including the most distant object observed to date. These galaxies will require confirmation using spectroscopy by the forthcoming NASA/ESA/CSA James Webb Space Telescope before they are considered to be fully confirmed.

Credit: Adam G. Riess et al.

Wat de Hubble-spanning is hoef ik anno 2022 niet meer uit te leggen, tenzij je sedert 2016 onder een dikke steen hebt gelegen – kijk hier voor de lijst met voorgaande Astroblogs over het onderwerp. Recent zijn de resultaten bekendgemaakt van de laatste metingen gedaan door de SH0ES samenwerking, da’s een afkorting die staat voor de Supernovae and H0 for the Equation of State of dark energy, geleid door Adam G. Riess (Nobelprijs voor natuurkunde in 2011). Op basis van die metingen komt men met een waarde van de Hubble constante van H₀ = 73,04 ± 1,04 km/s/ Mpc (de groene lijn in de grafiek hiernoven), een waarde die met een statistische betrouwbaarheid van 5,4σ verschilt van de kosmologische schatting, H₀ = 67,4 ± 0,5 km/s /Mpc (de blauwe lijn). En da’s dan ook meteen de spanning die er is: het verschil is inmiddels zo groot geworden dan het niet meer kan worden gewijd aan systematische fouten gemaakt in één van de ‘kampen’.

Credit: NASA, ESA, A. Feild (STScI), and A. Riess (STScI/JHU)

De hoge H₀ waarde is gebaseerd op metingen aan het lokale, huidige heelal, die van de lage H₀ op waarnemingen aan het vroege heelal. Bij de metingen met SH0ES heeft men gebruik gemaakt van de zogeheten kosmische afstandsladder, waarbij met verschillende methodes afstanden worden bepaald die steeds verder weg gaan, zie hierboven een illustratie ervan en hieronder de daadwerkelijke resultaten van de metingen.

Credit: Adam G. Riess et al.

Voor de bovenste tak van de ladder heeft men gekeken naar 42 type Ia-supernova’s, die ontdekt werden in 37 sterrenstelsels. Met name de metingen in groen (o.a. parallaxmetingen in de Melkweg en Grote Magelhaense Wolk) en blauw (Cepheïden) behoeven nog nadere waarnemingen om verbeterd te worden. Men denkt dat Webb daar een belangrijke rol in kan vervullen.

Hieronder de twee vakartikelen met alle resultaten van de SH0ES samenwerking.

  • Adam G. Riess, Wenlong Yuan, …, Weikang Zheng, «A Comprehensive Measurement of the Local Value of the Hubble Constant with 1 km/s/Mpc Uncertainty from the Hubble Space Telescope and the SH0ES Team» arXiv:2112.04510 [astro-ph.CO] (08 Dec 2021).
  • Kylar L. Greene, Francis-Yan Cyr-Racine, «Hubble distancing: Focusing on distance measurements in cosmology» arXiv:2112.11567 [astro-ph.CO] (21 Dec 2021).

Bron: Francis Naukas.

FacebookTwitterMastodonTumblrShare
Mobiele versie afsluiten