
Taurus-wolk (grijs), waar L1544 deel van uitmaakt, geponeerd op het 2MASS-beeld van de hemel, en de veldoriëntatie op basis van Planck-data (dunne witte lijnen). Het HINSA Zeeman-spectrum (dikke witte lijn) wordt weergegeven met de aangebrachte Zeeman-signatuur (blauw). Credits; NAOC
Vrijwel elk hemellichaam is magnetisch en om het universum te begrijpen is inzicht in magnetisme onontbeerlijk. Dit kosmisch magnetisme is een belangrijk ingrediënt bij het evolutieproces van het interstellair medium (ISM) en stervorming. Metingen zijn echter schaars vanwege een gebrek aan geschikte techniek, met name voor koud, moleculair gas. Vooralsnog is directe meting van de interstellaire magnetische veldsterkte alleen mogelijk m.b.v. het zogenaamde ‘Zeemaneffect ‘. Het NAOC- team onder leiding van Dr. LI Di gebruikte de HI Narrow Self-Absorption (HINSA)-techniek, bedacht door LI Di en Paul Goldsmith, op basis van Arecibo-gegevens in 2003. FAST detecteerde met HINSA het Zeemaneffect en de resultaten suggereren dat dergelijke wolken een superkritische toestand bereiken, d.w.z dat ze klaar zijn om in te storten, eerder dan standaardmodellen suggereren. De studie is recent gepubliceerd in Nature.
Sterren vormen een groot deel van het zichtbare heelal, maar het proces van stervorming is behoorlijk inefficiënt. Stervorming begint met een moleculaire wolk die onder zijn eigen zwaartekracht instort. In dit scenario zijn er twee basiskrachten: de naar binnen gerichte aantrekkingskracht van de zwaartekracht en de uitgaande gasdruk. Wanneer de zwaartekracht wint, wat het zal doen als de wolk groot genoeg is, begint de wolk te fragmenteren. Wanneer de wolk een voldoende hoge dichtheid bereikt, zullen sterren beginnen te vormen. Onderzoek aan nabije stervormingsgebieden suggereren echter dat slechts 3-6% van de massa van de ‘moeder’-moleculaire wolk sterren zal vormen gedurende de vrije valtijd van de wolk. De waargenomen efficiëntie van stervorming geeft aan dat eigen zwaartekracht en druk niet de enige krachten zijn die in het spel zijn voor moleculaire wolken. Ook zijn de interne turbulentie van de wolk, de stralingsfeedback van nieuw gevormde sterren en magnetische velden van invloed, zie bv deze Astrobites.
Speak Your Mind