29 maart 2024

Is kwantumhaar de oplossing van de informatieparadox van zwarte gaten?

Credit: NASA

Opwinding in medialand, vooral het Britse medialand: in Engeland kwamen de BBC en de Guardian deze week aan met de melding dat de informatieparadox van zwarte gaten, ook wel de Susskind-Hawkingstrijd genoemd, opgelost zou zijn en wel door het poneren van een nieuwe stelling (theorema), dat zwarte gaten ‘kwantumhaar’ hebben. Die informatieparadox stamt uit het begin van de jaren tachtig en gaat over de vraag of informatie die in een zwart gat valt, bijvoorbeeld de informatie van deeltjes van een ster die verzwolgen wordt door het zwarte gat, voor altijd verdwenen is of in de een of andere vorm blijft bestaan, zelfs als het zwarte gat na miljarden jaren verdampt is. Als er wel informatie naar buiten zou ‘lekken’ dan zou dat in strijd zijn met een andere theorema, het zogeheten geen-haar-theorema, van de natuurkundige John Wheeler die er in de jaren zestig mee naar voren kwam en die stelde dat zwarte gaten maar drie eigenschappen hebben, namelijk massa, lading en rotatie. Zwarte gaten waren daarmee ‘kaal’ en informatie over wat er naar binnen was gevallen gaven ze niet prijs.

Een drietal wetenschappers heeft nu in het tijdschrift Physics letters B dit vakartikel gepubliceerd:

Quantum hair and black hole information

en daarin betogen ze dat zwarte gaten niet kaal zijn, maar kwantumhaar hebben, ja kom daar maar eens op (Hawking zelf kwam in 2016 ook met een oplossing, die uitging van ‘zacht haar’ – ik voel meerdere varianten opkomen). Xavier Calmet, A. Stephen en D.H. Hsub, die genoemd artikel hebben geschreven, denken dat als er een ster in een zwart gat valt, om maar even een voorbeeld van de eetzucht van zwarte gaten te noemen, dan zal dat een afdruk achterlaten in het zwaartekrachtveld van het zwarte gat. En die afdruk zou dan wel degelijk de informatie geven van de ster die in het zwarte gat is gevallen, zoals weergegeven in de afbeelding hieronder.

Ruimtetijd nabij een zwart gat in een holografisch universum. De ruimtetijd is hier vijfdimensionaal, maar alles daarin wordt geprojecteerd op een vierdimensionale bol. (Credit: Scientific American).

De BBC kwam daarom met het nieuws dat de informatieparadox zou zijn opgelost. Maar – en zoals meestal het geval is er altijd een maar, een grote maar zelf – de informatieparadox is helemaal niet opgelost. Er zitten in het artikel van Calmet en z’n collega’s heel veel aannames, die nog helemaal niet bekend of geverifieerd zijn. Zo gaan ze uit van het bestaan van gravitonen, deeltjes die de dragers zouden zijn van de zwaartekracht. Maar een kwantum-zwaartekracht met dergelijke krachtvoerders is er nog helemaal niet, die moet nog geformuleerd worden. Lees daarom de tweets in de collectie hieronder van journalist George van Hal, die aangeeft welke reserves je moet hebben bij dit nieuwsbericht.

Bron: NOS.

Share

Comments

  1. Wie weet het nog?

    Een tijdje geleden hadden we het er over, over de waarde van een hypothese en… een via proeven bewezen theorie wat zo dan opeens een wet zou mogen heten.

    In het bovenstaande bericht is vrijwel alles hypothese en uiteindelijk als werkterrein geaccepteerd als een beroemdheid zijn naam er aan plakt.
    Maar hoe dan ook Kwantummechanica is nog steeds een wonderen wereld en daarom kan er feitelijk alles.
    En alles wil zeggen dat iedereen die nog niet in een proef verklaarde situaties in hun bedachte kan verklaren.
    Dus, hoezo geen kwantumhaar!

    En gezien vanuit de snelheid dat Massa in een Zwart-gat kan verdwijnen en hoe traag dat de Ruimte – Tijd daar op kan reageren.
    Kan ik mij iets voorstellen bij de verwoording dat men nog informatie kan zien over een verdwenen Ster bij die Mega-Super Zware plek in ons Heelal.

    Maar ja het zijn maar aannames en wat blijft daar van heel als een grootheid daar iets anders over zegt!

Speak Your Mind

*