Site pictogram Astroblogs

Je verwacht ’t niet: de maan als detector van zwaartekrachtgolven

De krater Morates in het zuidelijk maanhoogland

Credit: Ponciano/Pixabay.

We hebben op aarde enkele detectoren van zwaartekrachtgolven, twee in de VS (LIGO), eentje in Italië (Virgo) een eentje in Japan (KAGRA) en nog enkelen in wording. Daarmee zijn al vele zwaartekrachtgolven gedetecteerd, rimpels in de ruimtetijd die de aarde passeren en die veroorzaakt zijn door extreme gebeurtenissen, zoals botsingen van zwarte gaten of neutronensterren. Maar twee onderzoekers van drie instituten/universiteiten zijn nu met een nieuw voorstel gekomen om zwaartekrachtgolven te detecteren en het is niet iets wat je zo verwacht: de gehele maan te gebruiken als detector. Het idee komt van Diego Blas (Universitat Autònoma de Barcelona (UAB) en het Institut de Física d’Altes Energies (IFAE)) en Alexander Jenkins (University College London (UCL)), die stellen dat door het continu passeren van zwaartekrachtgolven dwars door het aarde-maansysteem heen de afstand tussen aarde en maan iets wijzigt. Dankzij lasers en reflectoren op de maan is de afstand tot de maan tot op centimeters nauwkeurig bekend. Afwijkingen in de afstand dankzij passerende zwaartekrachtgolven, die een frekwentie hebben in de schaal van microhertz, zouden volgens Blas en Jenkins meetbaar kunnen zijn. Het zou dan niet gaan om zwaartekrachtgolven van botsende zwarte gaten en/of neutronensterren, maar van oer- of primordiale zwaartekrachtgolven, die ontstaan zijn in de allervroegste momenten van het heelal, daterend van 13,8 miljard jaar geleden. Naast de maan zouden ook kunstmanen die om de aarde vliegen en neutronensterren in binaire systemen gebruikt kunnen worden om zwaartekrachtgolven in het μHz -gat, zoals het genoemd wordt – te detecteren. Hier het vakartikel over het idee van de maan als zwaartekrachtgolfdetector (mooi woord bij Scrabble), verschenen in Physical Review Letters (2022). Bron: Phys.org.

FacebookTwitterMastodonTumblrShare
Mobiele versie afsluiten