Credit: ESA/NASA
De Hubble ruimtetelescoop van de ESA en NASA heeft tussen 2003 en 2021 een enorme hoeveelheid sterrenstelsels bestudeerd, die ‘gaststelsel’ zijn van Cepheïden en type Ia supernovae – de eersten zijn periodiek veranderlijke sterren, de tweede zijn eenmalige explosies van sterren. Zowel Cepheïden als type Ia supernovae zijn zeer belangrijk voor sterrenkundigen, omdat ze bruikbaar zijn als betrouwbare indicator voor afstanden in het heelal. Vandaag kwamen ESA en NASA – de Europese resp. Amerikaanse ruimtevaartorganisatie die de Hubble telescoop beheren – aan met bovenstaande foto van een verzameling van die gaststelsels, allemaal spiraalstelsels die afgelopen 40 jaar zo’n Cepheïde of supernova herbergden. Op basis van 1000 uren waarneemtijd met Hubble de afgelopen dertig (!) jaar hebben sterrenkundigen in het SH0ES project de Hubble constante H0 – de huidige snelheid van expansie van het heelal – kunnen vaststellen op 73,04 ± 1,04 km s-1 Mpc-1 – woehaha nou ja, da’s één kant van de zaak. In een toelichting op de verzameling van gaststelsels riep Adamn Riess, Nobelprijswinaar voor het ontdekken van de versnelde uitdijing van het heelal in 1998 en daarmee van donkere energie:
“This is what the Hubble Space Telescope was built to do. You are getting the standard measure for the Universe from the gold standard of telescopes. This is Hubble’s magnum opus.”
En daar kan ik het alleen maar volmondig mee eens zijn. Hier het vakartikel over de metingen aan de Cepheïden en supernovae, te verschijnen in het volgende nummer van the Astrophysical Journal. Vrijdag 10 juni is er meer te horen over die Hubble spanning rondom H0, wordt vervolgd. Bron: ESA.
Speak Your Mind