Ufo’s in de media, boek Taede Smedes, de UAP-hoorzitting en NASA’s UAP-onderzoek

‘Ufo-gekte’ of ‘How the Pentagon started taking Ufo’s seriously’ zijn twee pakkende koptitels van meer recente artikelen uit resp. De Telegraaf en The New Yorker, die de stroom aan gebeurtenissen echoën rondom de onthulling van geheim Amerikaans defensieonderzoek naar ongeïdentificeerde luchtfenomenen (Eng. UAP’s) in december 2017 in de New York Times. In dit blog wil ik een toelichting geven betreffende de huidige ontwikkelingen in de media, in boeken en op deze Astroblogs, inclusief enkele reacties hierover, rondom het Amerikaanse UAP-defensieonderzoek. De belangstelling voor UAP’s is altijd al fors geweest wereldwijd maar een ware stormvloed aan artikelen volgde op papier- en internetkranten n.a.v. dit betreffende artikel ‘Glowing Auras and ‘Black Money’: The Pentagon’s Mysterious U.F.O. Program‘ dat overigens niet alleen in de NYT, maar ook in de Washington Post verscheen. Vanuit de besloten gelederen van de Amerikaanse marine volgde twee jaar later, in september 2019,  een bevestiging dat de Amerikaanse marine daadwerkelijk over videomateriaal beschikt waarop UAP’s waargenomen worden. In april 2020 volgt de officiele vrijgave. (Gradisher zou later in een interview voor History Channel nog stellen dat deze video’s slechts een fractie zijn van de UAP-waarnemingen die de marine onderzoekt.) Het thema bleef broeien binnen de Amerikaanse betrokken overheidsinstanties. Het Amerikaans Congres, met name in de persoon van senator Marco Rubio (R-Fl.), (destijds) vice-voorzitter van de Senaat’s inlichtingencommissie (SIC), drong er bij alle betreffende instanties op aan om UAP’s serieus te nemen. En ja, op 28 december 2020 werd bekend gemaakt dat er binnen de, dan in werking getreden ‘Omnibus Spending Bill (zie commentsectie) een heus UAP-rapport zal moeten gaan verschijnen, en wel binnen 180 dagen na dato. Op 26 juni 2021 bracht het ODNI of (Office of the Director of National Intelligence het rapport uit over UAP’s, of zie deze Astroblog, waar gemengde reacties op kwamen. Voorzitter van het SIC, Mark Warner twitterde dat het rapport ‘niet eenduidig’ is, zie dit berichtje. Het rapport bevatte negen bladzijden. De meeste informatie is afkomstig van de Amerikaanse marine. De  UAP Task Force onderzocht 144 incidenten, veelal van de periode tussen 2004 en 2021. Het rapport identificeerde de problematiek bij het verzamelen van de data die nodig zijn om de UAP’s te beoordelen, alsmede de problemen die piloten ervaren bij het rapporteren van de UFO-waarnemingen, en de inconsistenties in de rapportagemechnismen. In 2021 richtte het Pentagon ook nog een nieuwe onderzoeksgroep op, zie deze AB van 25 november 2021, de Airborne Object Identification and Management Synchronization Group’, als opvolger van het UAPTF. Het bureau zou de bevoegheid krijgen om ‘elk middel, vermogen, bezit of proces’ binnen het DoD en de inlichtingengemeenschap in te zetten om de stand van zaken rondom UAP’s te bestuderen, zie ook o.a. hier of deze verklaring. De focus van de groep ligt vooreerst op het bouwen van UAP-spotting hardware en de stationering van deze spullen.

De door de Amerikaanse marine officieel vrijgegeven beeldmateriaal van UAP’s in september 2019 volgde direct na de ophef rondom de ‘Storm Area 51’ actie, zie ook dit drietal AB’s uit 2019, hier, hier en hier. ‘Area 51’ alias ‘Dreamland’ of ‘The Box’ in de staat Nevada duikt al decennia lang regelmatig op i.v.m. UAP-onderzoek (o.a. project Redlight). Het gebied staat te boek als de zwaarst beveiligde 40 km2’s van de VS, en is deel van het Nevada Test and Training Range.

Leslie Kean, The New Yorker, Taede A. Smedes, De Telegraaf
In deze Astroblog met Recap van het Amerikaanse UAP-onderzoek van 11 mei 2021 staat een opsomming met verwijzingen naar een reeks artikelen die de gebeurtenissen rond dit onderzoek beschrijven, opgetekend van 2019 tot halverwege 2021. Oudere Astroblogs over UAP’s en dit onderzoek zijn er natuurlijk ook, geschreven door Arie, zie o.a. deze AB uit 2017. En, nog een kanttekening bij de naamgeving, het is momenteel zo dat ongeïdentificeerde luchtfenomenen in officiële verklaringen vanuit het Pentagon steevast aangeduid worden als UAP’s of ‘Unidentified Aerial Phenomena’ i.p.v. ‘Ufo’s’. Echter in veel boeken van toonaangevende schrijvers en journalisten over dit thema worden toch vaak de termen door elkaar gebruikt. Leslie Kean, een journaliste van het team die schreef aan het beroemde ‘16 december 2017′ artikel over AATIP  gebruikt de termen ook door elkaar. Een zeer uitgebreid relaas dat Leslie Kean, en haar vele UAP-werk centraal zet is te vinden in een artikel verschenen in The New Yorker, getiteld ‘How the Pentagon started taking Ufo’s seriously’. Kean schreef ook het boek UFO’s; Generals, Pilots and Government Officials go off the Records, verschenen in 2010 zie hier de recensie op AB van Kean’s boek. De koptitels ‘Ufo-gekte’ en ‘Men ziet ze vliegen’, niet weinig suggestief, verschenen in een artikel van De Telegraaf op 7 juni j.l. naar aanleiding van de hoorzitting over UAP’s j.l. in de VS. Het verslag in dit artikel wordt omlijst door commentaar van Taede A. Smedes, filosoof, theoloog en betrokken bij het UFO-meldpunt Nederland. Smedes is naast ervaringsdeskundige m.b.t. Ufo’s ook schrijver van het recent verschenen boek We zijn misschien niet alleen. Het boek trapt af met zijn eigen ervaringen met Ufo’s, verhaalt verder helder en gedetailleerd het relaas van het meest recente Amerikaans UAP-defensieonderzoek en sluit af met uit te weiden hoe hij persoonlijk in het gehele UAP-verhaal staat. Het boek is beknopt, 160 pagina’s, leest m.i. prettig, bekijkt verschillende hypothesen en behoudt een nuchtere ondertoon.

Het Galileo-project, Hoorzitting UAP’s, NASA-onderzoek
‘Gaat het Galileo-project de aard betreffende UAP’s onthullen?’ is zo ongeveer de strekking van mijn Astroblog van 30 januari 2022. In dit blog spreken enkele vooraanstaande wetenschappers en deskundigen zich uit over een op stapel staande ‘vrij radicale ommezwaai in de aanpak van het Amerikaanse UAP-onderzoek’. Nieuwe maatschappelijke ontwikkelingen, zoals het UAP-rapport van het Pentagon, de recente hoorzitting over UAP’s in het Amerikaans Congres, en het inmiddels gestarte NASA-onderzoek, nopen tot een nieuwe aanpak. De deskundigen doelen op het ‘Galileo-project’‘. Dit project is tweeledig, enerzijds wil men kijken of wetenschappelijke theorieën m.b.t. UAP-kenmerken en prestaties daadwerkelijk getest kunnen worden, en anderzijds gaat men op zoek naar buitenaardse apparatuur in de nabijheid van de aarde, bijvoorbeeld in de vorm van de identificatie van de aard van interstellaire objecten die niet op kometen of asteroïden lijken, zie o.a. ‘Oumuamua. Projectleider is professor Avi Loeb, astronoom aan de Harvard Universiteit. Verder zijn het in Austin, Texas, gebaseerde Scientific Coalition for UAP Studies (SCU) en het UFO Data Acquisition Project en UAPx bij Galileo betrokken. Een ander opvallende gebeurtenis rondom UAP’s voltrok zich op 17 mei j.l. in Washington D.C. Toen was er, – voor het eerst in 50 jaar – een hoorzitting voor het Amerikaans Congres over ongeïdentificeerde luchtfenomenen. De verhoren handelden o.a. over de videobeelden van de marinevliegers en het UAP-rapport. Net als het UAP-rapport verkreeg de hoorzitting in de media gemengde reacties. Adjunct-directeur van het Office of Naval Intelligence, Scott Bray stelde: “Over het algemeen was de hoorzitting een goede zet, maar het vertegenwoordigt slechts een enkele stap op weg om het UAP-fenomeen echt tot op de bodem uit te zoeken en voor eens en voor altijd te bepalen wat deze objecten zijn, waar ze vandaan komen en of ze al dan niet een bedreiging vormen.” Bij de hoorzitting kwam geen concreet bewijs van buitenaardse objecten boven tafel. De hoorzitting werd voorgezeten door Adam Schiff (D-Cal), voor de subcommissie terrorismebestrijding, contraspionage en contraproliferatie van het US House Intelligence Committee. Andrew Carson (D-Indiana) stelde: “Te lang heeft het stigma dat verbonden is aan UAP ‘s een goede analyse van inlichtingen in de weg gestaan. Piloten vermeden rapportage of werden uitgelachen toen ze dat deden. Ambtenaren van het DoD verwezen de kwestie naar de achterkamer of veegden het volledig onder het tapijt, uit angst voor scepsis vanuit de nationale veiligheidsgemeenschap.” Tijdens de hoorzitting gaven functionarissenvan het Pentagon toe dat het aantal werkelijke UAP’s dat door piloten en militairen is gemeld, nu is gestegen tot 400 (wat Joseph Gradisher, in 2019 op History Channel ook al stelde). De teneur van al deze inspanningen door het DoD en het Congres is om het stigma dat gepaard gaat met het melden van UAP’s weg te nemen en de transparatie rondom het fenomeen te verbeteren.

Boek ‘The Trickster and the Paranormal’, van George P. Hansen, 2001
Mij moet bij deze even van het hart dat er één boek is dat ik steeds van stal haal als ik al deze artikelen en boeken lees over ufo’s en aliencontact, en dat is The Trickster and the Paranormal uit 2001. Mijns inziens stort dit boek het fundament onder Ufo’s, ESP en geassocieerde fenomenen. Waar bijvoorbeeld Taede Smedes zijn eigen Ufo-ervaring en over het recente Amerikaanse UAP-onderzoek schrijft en zelf neigt om Ufo’s als geavanceerde drones te zien, trekt The Trickster and the Paranormal, Ufo’s en geassocieerde fenomenen in een veel breder perspectief dan zoals de hierboven genoemde boeken en onderzoeken die Ufo’s veelal als buitenaardse objecten beschouwen. Dit boek toont vanuit historisch-cultureel perspectief hoe mensen om gegaan zijn met met paranormale verschijnselen, waaronder ook Ufo’s. Ufo’s zouden ook een psychisch fenomeen kunnen zijn, een theorie die o.a. voorgesteld is door Carl Jung en, meer recent, in het boek, Intimate Alien, van David Halperin. Echter Hansen gebruikt de mythologische figuur van de ’trickster’* als vehikel voor het exploreren van o.a. Ufo’s in al zijn facetten. De ’trickster’ representeert een (groep) individu(en) of organisatie(s) die zich kenmerkt door non-conformiteit aan het geldig establishment. En het is de menselijke psyche die, aldus Hansen, fundamenteel gelinkt is aan de figuur van de trickster.  De ’trickster’ als ‘archetype’ (om in de sfeer van Carl Jung te blijven), kenmerkt zich o.a. door een lage status, disruptie, ambiguïteit, deceptie, marginaliteit. Hansen stelt dat de trickster gecreëerd is om al datgene dat de orde kan ontregelen in deze figuur te kanaliseren. Angst, bij een individu of in de maatschappij, voor bijvoorbeeld verandering of misleiding, enz. wordt gekanaliseerd – door bijvoorbeeld het opzettelijk doorbreken van taboes – en daardoor zouden de voor de maatschappij (potentiële) ongemakkelijke ontwikkelingen bijvoorbeeld t.g.v. paranormale fenomenen, zogezegd makkelijker te behappen zijn. Fenomenen, of het nu sjamanen, magiërs of Ufo’s zijn, maar i.i.g. behept met een hoog trickstergehalte zijn door de tijd heen ingezet om het publiek te bespelen, al dan niet goed- of kwaadschiks. Hansen haalt hierbij specifiek de boeken van Jacques Vallée aan die over Ufo’s en misleiding gaan, de titels zijn Revelations; Alien Contact and Human Deception (1991) en Messengers of Deception; UFO Contacts and Cults. In deze werken toont Vallée het belang in het Ufo-veld van mythologische motieven.

De ‘joker’ in het kaartspel, George Adamski, TTSAAS ‘Niets is wat het lijkt’
Hansens’ boek is m.i. van de eerste tot de laatste pagina een vlammend betoog om het niet-lineaire, niet perse rationalistische, magisch/mystieke tendens in het menselijke denken te erkennen als belangrijke factor in de ontwikkeling van onze duizenden jaren oude beschaving. Echter, zo stelt Hansen, is er genoeg bewijs dat sommige Ufo-waarnemingen een basis in de fysieke realiteit hebben maar hoaxes plagen de ufologie, en dimmen de ware aard van de waarneming. Daarbovenop komt nog het gegeven, aldus Hansen, dat het juist de meer dubieuze waarnemingen, met bizarre aspecten zijn die de meeste belangstelling wekken. De ’trickster’ vergelijkt hij met de joker in het kaartspel, als een joker kan een paranormaal verschijnsel ingezet worden op verschillende manieren, om te misleiden, om af te leiden of om simpelweg op te lichten. Als ik zo vrij mag zijn, bij discussie over Ufo’s en misleiding duikt prominent de naam George Adamski op, en ook de organisatie TTSAAS (zie o.a. dit artikel/AB over TTSAAS, ‘Niets is wat het lijkt en ook ‘Sekret Machines’), en – even ufo’s a parte – springt mij een persoon als Emile Ratelband in gedachte. Een hype uit de vorige eeuw, nu weer iets meer in het nieuws. ‘Maar wat heeft die er nou mee te maken, Angele..’, tja, gloeiende kolen aanraken zonder verwond te raken, als je erin gelooft dat je het kan, kan het?!

Bij deze heb ik geprobeerd de laatste ontwikkelingen betreffende het Amerikaanse UAP-defensieonderzoek, en enkele recente boeken, artikelen, en Astroblogs(reacties) over dit thema, even aan te stippen. Ieder werk heeft zijn eigen insteek en verdienste. Het UAP-rapport en alle artikelen hierover heeft uiteraard een Amerikaanse insteek, alsook de boeken hierover. Phenomena uit 2017 beschrijft ook wat uitvoeriger Russisch en Chinees onderzoek. De boeken van de To the Stars Academy, hier is een recensie te lezen, geven ook een goed beeld van wereldwijd onderzoek maar TTSAAS is ook als organisatie niet vrij van controverse, zie deze AB ‘Niets is wat het lijkt‘. Leslie Kean’s verdienste is dat ze ook kijkt naar geheime defensieprojecten i.v.m. Ufo-meldingen. En in een van de reacties op een Astroblog over UAP’s werd beweerd dat astronauten hun mond gesnoerd werd als ze mogelijke UAP’s ontwaarden. Dat zal zeker vaak het geval zijn, maar, hier is een Astroblog uit 2020 over vijf onbekende objecten die gefilmd werden vanuit het ISS door astronaut Ivan Vagner. En hieronder nog een recente opname m.b.t. een UAP-melding door piloten al vliegende boven New Mexico in de VS. Bronnen; Space.com, NASA, LiveScience, NYT, De Telegraaf