Webb onderwerpt ΛCDM-model nu al aan een stresstest

Credits: NASA, ESA, CSA, and STScI

Banken worden regelmatig onderworpen aan een stresstest, bedoeld om te kijken of ze stabiel zijn en bestand tegen zware omstandigheden. Zo’n stresstest kunnen we uiteraard ook toepassen op wetenschappelijke modellen, zoals daar zijn het Standaard Model van de elementaire deeltjes en de natuurkrachten daartussen en het ΛCDM model, het vigerende concordantiemodel van het heelal. En welk instrument om die test uit te voeren en het ΛCDM model op de kosmische pijnbank te leggen is daar het meest geschikt voor? Jazeker, natuurlijk is dat Webb, de ruimtetelescoop die de laatste weken het ene na het andere record verbreekt met z’n infrarood-waarnemingen aan het heelal. Michael Boylan-Kolchin (The University of Texas at Austin) heeft de vroeg gepubliceerde gegevens van Webb bestudeerd en daarbij met name gekeken naar de ‘deep space’ waarnemingen, van sterrenstelsels zo rond de roodverschuiving z∼10. En wat blijkt dan: de massa van de sterrenstelsels rond z=10 (pakweg 13,3 miljard jaar oud) is hoger dan wat het ΛCDM model voorspelt. Dat kan wijzen op een probleem met de gebruikte technieken om de stellaire massa van sterrenstelsels te schatten of op een probleem met het ΛCDM-model. Opvallend is dat de ‘spanning’ tussen de gemeten en de voorspelde massa bij nog hogere roodverschuivingen (z tussen 16 en 20) niet lijkt voor te komen. Hoe dat kan is niet bekend. Hier het vakartikel van Michael Boylan-Kolchin, aangeboden voor publicatie in de MNRAS. Bron:

Papers like this are the reason to still follow astro-ph! Short, to the point, insightful. Great work, @MBKplus! https://t.co/cbzONoOHv3 on the tension between new JWST results of massive galaxies at high redshift and galaxy formation models.

— Marcel Haas (@Harcel) August 3, 2022

Gerelateerde Astroblogs:

Wat was er eerst: zwarte gaten of sterrenstelsels?