Credit: Myersalex216/Pixabay.
Ons heelal is 13,8 miljard jaar oud en het begon met de oerknal, het moment dat ruimte en tijd ontstonden en uit een enorm heet punt met een bijna oneindig grote dichtheid de ruimte ging uitdijen. Sommige sterrenkundigen denken dat er niet één heelal is, maar dat er sprake is van een reeks opeenvolgende heelallen, iets dat het cyclische heelalmodel wordt genoemd. Een heelal uit die reeks zou groeien totdat de zwaartekracht sterk genoeg is om de expansie tegen te houden en dan zou het weer krimpen tot een hete, dichte staat, waarna het met een ‘bounce’ weer zou uitdijen voor een volgend heelal. Op deze wijze zou er een eeuwigdurende cyclus van opeenvolgende heelallen zijn. Maar recent hebben twee sterrenkundigen, Will Kinney en Nina Stein (Universiteit van Buffalo) laten zien dat zo’n idee van een eeuwigdurende cyclus zonder echt begin, niet juist is. Wat zij deden was het meest recente cyclische model bij de hand te nemen, een model waarin ook rekening wordt gehouden met het vraagstuk van de entropie. Dat recente model omzeilt dit probleem van de opbouw van entropie door te stellen dat het heelal bij elke cyclus een hele reeks uitdijt, waardoor de entropie verwatert. Je rekt alles uit om kosmische structuren zoals zwarte gaten kwijt te raken, die het heelal terugbrengen naar zijn oorspronkelijke homogene staat voordat een nieuwe bounce begint.
Kinney en Stein hebben nu laten zien dat zelfs zo’n cyclische reeks van heelallen die via uitdijing hun entropie kwijtraken ooit een echt eerste begin moet hebben gehad en dus niet oneindig in tijd is. Het bewijs dat ze daarvoor geleverd hebben werkt nog niet voor het befaamde CCC-model van Roger Penrose, waarin het heelal in elke cyclus oneindig uitdijt. “Daar werken we aan”, aldus Kinney. Hier is het vakartikel over het onderzoek aan cyclische heelallen, verschenen in Journal of Cosmology and Astroparticle Physics (2022). Bron: Phys.org.
Speak Your Mind