Twijfels of veel van de sterrenstelsels die Webb zag echt wel zo ver weg staan

Credits: NASA, ESA, CSA, and STScI

De kandidaat-sterrenstelsels te zien in de foto gemaakt met het NIRcam instrument van Webb van de cluster SMACS 0723-73 zouden zeer grote roodverschuivingen hebben, tot wel z=20 toe. Het gaat hier om fotometrische roodverschuiving, dat wil zeggen dat ze gebruikmakend van filters bij verschillende frekwenties kijken hoeveel licht er binnen komt en aan de hand daarvan de roodverschuiving en daarmee de afstand bepalen. Een ‘dropout’ van z=20 zou bijvoorbeeld betekenen dat het object 35,82 miljard lichtjaar van ons verwijderd is en dat het al 180 miljoen jaar na de oerknal bestond. Maar wat blijkt nu: deze week verscheen dit vakartikel op de ArXiv, aangeboden voor publicatie in de Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, waarin een team van sterrenkundigen de afstanden heeft gerecalibreerd en de conclusie van het team is dat in veel gevallen de roodverschuiving helemaal niet zo groot is! Hieronder zie je de tabel met daarin de ‘dropouts’ (kandidaat-stelsels), de ‘originele’ fotometrische roodverschuiving en de roodverschuiving na de recalibratie.

Credits: NASA, ESA, CSA, and STScI + N.J. Adams et al.

Je ziet dat in de meeste gevallen de roodverschuiving een stuk lager ligt. Bij F200DB-045 bijvoorbeeld gaat de roodverschuiving van z=20,4 naar z=0,70, hetgeen een afstand impliceert van 8,2 miljard lichtjaar in plaats van 35,9 miljard lichtjaar (dit is de ‘comoving distance’) – dat scheelt een stukje. Gemiddeld lijken de fotometrische roodverschuivingen zo’n 30% hoger te liggen dan de werkelijke roodverschuivingen, aldus N.J.Adams et al. De reclaibratie zal ongetwijfeld weer reacties oproepen dat de roodverschuivingen wel hoog zijn, maar dat wordt dan een welles-nietes spelletje. Het enige wat hierin echt duidelijkheid kan brengen is het meten van de roodverschuivingen met spectroscopische waarnemingen, waarbij ze aan de hand van de verschuivingen van spectraallijnen in het spectrum als gevolg van de expansie van het heelal de roodverschuiving meten. Die metingen zijn een stuk betrouwbaarder dan de fotometrische roodverschuivingen. Naar verwachting zal dat over enkele maanden bekend zijn. Bron: In the Dark + Francis Naukas.

Gerelateerde Astroblogs:

Mogelijk kan de top-10 van verste sterrenstelsels in het heelal weer herzien worden – dankzij Webb/JADES Het verschil tussen fotometrische en spectroscopische roodverschuiving