Scherpste beelden tot nu toe gemaakt van R136a1, de zwaarste ster die we kennen

Gebruikmakend van de 8,1-meter Gemini South telescope in Chili zijn sterrenkundigen erin geslaagd om de scherpste foto te maken tot nu toe van R136a1, een ster die deel uitmaakt van de R136 stercluster in de Tarantulanevel, gelegen in de Grote Magelhaense Wolk, en die de zwaarste ster is die we kennen. R136a1 is nu waargenomen met het Zorro instrument verbonden aan de Gemini telescoop door een team van sterrenkundigen onder leiding van Venu M. Kalari (NOIRLab). Van R136a1 werd gedacht dat hij een massa had ergens tussen de 250 en 320 keer de massa van de zon, maar dat blijkt volgens de laatste waarnemingen minder te zijn, z’n massa bedraagt waarschijnlijk tussen de 170 tot 230 zonsmassa, hetgeen ‘m nog altijd als recordhouder zwaarste ster maakt.

Eerdere foto’s van R136a1 waren niet scherp genoeg om meer over de ster te weten te komen en dat kwam onder andere omdat de waarnemingen aan de ster in de Grote Magehaense Wolk, die 160.000 lichtjaar van ons vandaan ligt, vertroebeld werden door onrust van de aardse atmosfeer, waar de telescoop doorheen moet kijken. Met het Zorro instrument kunnen ze de zogeheten speckle imaging techniek toepassen, waarbij ze niet één lange opname van een ster maken (met zodoende alle ruis van de aardse atmosfeer in de foto), maar een lange serie van zeer korte opnames. Gedurende 40 minuten maakte Zorro maar liefst 40.000 opnames van slechts 60 milliseconde per stuk, een tijd die te kort is om de atmosfeer de foto te laten vertroebelen. Vervolgens werden de opnames gestackt tot één opname, hierboven te zien.

Dat R136a1 lichter blijkt te zijn dan gedacht heeft wel gevolgen voor de oorsprong van ‘metalen’, dan zijn de elementen die zwaarder zijn dan helium en waarvan gedacht wordt dat deze zware elementen ontstaan in de supernovae van zware sterren zoals R136a1. Deze zware sterren leven slechts enkele miljoenen jaren (de zon leeft al 4,5 miljard jaar en zit nog maar op de helft van z’n verwachte ouderdom) en daarna nemen ze als pair-instability supernova afscheid van de rest van het heelal, waarbij die metalen ontstaan. Als R136a1 minder zwaar is zullen er naar verwachting ook minder zware sterren van dit kaliber in het hele heelal zijn en daarmee minder van dit soort supernovae. Hier is het vakartikel over de waarnemingen aan R136a1, te verschijnen in The Astrophysical Journal. Bron: NOIRLab.