De kern van de Melkweg. Credit: ESO/Serge. Brunier
Een internationaal team van sterrenkundigen is er mogelijk in geslaagd om de ‘oerkern’ van het Melkwegstelsel te vinden, zijn ‘poor old heart‘, zoals ze het noemen. Al lang wordt er getheoretiseerd dat er vrijwel zeker een oerkern van sterren bestaat in het centrum van het Melkwegstelsel, waar de rest van het stelsel in de loop van z’n bestaan omheen groeide, maar tot nu toe hadden ze daarvoor geen bewijs kunnen vinden. In deze nieuwe poging gingen de onderzoekers, die onder leiding stonden van Hans-Walter Rix (Max Planck Institute for Astronomy in Heidelberg) de uitdaging aan door gegevens van de Europese Gaia-ruimtetelescoop te doorzoeken. Op theoretische gronden was al bekend dat áls er een kern van sterren in het centrum van de Melkweg zou zijn, deze zeer waarschijnlijk veel minder ‘metaal’ bevatten dan andere sterren, omdat ze zouden zijn gevormd voordat dergelijke metalen werden verspreid over het gebied waar de Melkweg werd gevormd, ongeveer 12,5 miljard jaar geleden – voor de duidelijkheid: alles wat zwaarder is dan waterstof en helium noemen de sterrenkundigen metalen. De sterren in de oerkern moeten dus vooral bestaan uit de lichtste elementen, waterstof en helium, én ze moesten zich bevinden in het sterrenbeeld Boogschutter (Sagittarius), dé plek waar zich het centrum van de Melkweg bevindt en waar zich ook het superzware zwarte gat Sagittarius A* bevindt.
Voorstelling van ons Melkwegstelsel. Credit: Pablo Carlos Budassi/Wikimedia Commons
Met die kennis dook men in de archieven met de gegevens van Gaia en dat leverde informatie op van maar liefst 2 miljoen sterren. Filterend op sterren met een laag metaalgehalte hield men 18.000 sterren over. Maar was deze centrale sterrenhoop ook de oerkern waar ze naar zochten? Om dat verder te testen onderzochten de onderzoekers de beweging van de sterren in vergelijking met andere sterren eromheen en bepaalden ze ook de lokatie van wat het centrum van de galactische schijf zou moeten zijn. En dat gaf het bewijs dat ze inderdaad de sterren hadden gevonden van de oorspronkelijke kern van de Melkweg. Die 18.000 sterren zijn niet dé sterren van de oerkern, ze zijn vermoedelijk vertegenwoordigers ervan. Men denkt dat het oude hart van de Melkweg een bolvormig protostelsel is met een middellijn van bijna 18.000 lichtjaar en minstens 50 miljoen zonsmassa’s aan sterren – dat is ongeveer 0,2% van de stellaire massa van de Melkweg. Meer informatie vind je in het vakartikel van Hans-Walter Rix et al, The Poor Old Heart of the Milky Way, arXiv:2209.02722 [astro-ph.GA]. Bron: Phys.org.
Speak Your Mind