NGC 225, een open sterrenhoop in Cassiopeia
Zoals ik in mijn vorige astroblogje (NGC 7177 op 30 september 2022) uitgebreid ontboezemd heb is mijn tijdelijke “astrodipje” weer fijn en geheel verzwolgen in “het grote zwarte gat der vergetelheid” en ben ik weer lekker fris en vrolijk “in the flow” aan het geraken als het gaat om het lukraak astrofotografisch uit de hemel plukken van alles wat mij ook maar enigszins “astrofotogeniek ” lijkt.
Ik heb tevens ook meteen maar besloten om wat betreft de keuze van mijn te schieten hemelse foto-modellen het speciale “EzP-algoritme” toe te passen!! Ja..ja…dat klinkt effe heel lekker serieus wetenschappelijk maarre als ik onthul dat “EzP” staat voor methode “Ezeltje Prik” dan is het meteen weer gedaan met het “serious science-gevoel”….ofwel ik ga er gewoon maar weer lekker lukraak op los fotograferen…..alles mag, niets moet!!
Ok…….wat de geestelijke kant dezer kwestie betreft heb ik mijzelve dus weer in een veilige baan om de planeet Astropret weten te hijsen, maar wat betreft het materiele aspect van het astrofotografie-gebeuren moesten er toch ook wel enige zeer urgente maatregelen worden genomen om de astrofeestvreugde weer op niveau te krijgen.
Niet dat ik nou opeens zo ontevreden was geraakt met de aard van mijn astrospeelgoed maar wel eerder met de staat van onderhoud van enkele componenten hiervan. Kwam er o.a. achter dat het dauwkapje voor de autoguider niet echt afdoende bleek om onder zwaarvochtige (herfst) fotografeer-omstandigheden de volgkijkerlens schoon en open te houden. Voordat ik dat uiteindelijk in de gaten had gekregen, had ik, woest vloekend en tierend op de kouwe grond liggend, heel de autoguider sofware al overhoop geschopt. Een beetje dom, meneer Brandt!!!
Heb dus nu een beter, dikker geisoleeerd langer dauwkapje daarvoor in elkaar geflanst……………MAAR……waar ik ook achter kwam was het feit dat de sensor van zowel de Canon 1000D als van mijn oude maar ozo fijne ToU pro planeten-webcam in de loop der vele (15 plus)gebruiksjaren zeer ernstig vervuild waren geraakt. Het vervelende is dat dit proces natuurlijk heel langzaam (maar zeker!!!) sluipenderwijs gaat……en….wat hier ook niet echt mee heeft geholpen is feit dat ik het afgelopen half jaar toevallig veel met mijn onlangs voor 9.99 euries aangeschafte russische sloop-maksutov heb lopen te fotograferen…..en ik die vervuiling eerst vooral aanzag voor foute interne reflectie’s in mijn “ouwe meuk Mak”.
Toen ik echter na een recentelijke astrofotosessie met mijn high optical spec 20cm F6 Newton op het toen gemaakte plaatje van NGC 1333……. (een opname die ik de toegang tot astroblogs resoluut heb ontzegd….Hmmm….die kreet heb ik dezer dagen meer gehoord!!!)………weer en vooral nog veel meer van die kolere-zooi tegenkwam die zich echt met alle digitale beeldbewerkingsmoeite van de wereld niet meer meer liet wegwerken……TOEN….drong het pas echt goed tot mij door dat er iets heel erg mis moest zijn in het hart van mijn astrofotografie-gebeuren zijnde de optische sensor van mijn Canon 1000D.
Overigens was dit dus diezelfde supervochtige avond waarop ook mijn autoguider volledig wenste te beslaan en omdat “driemaal nu eenmaal scheepsrecht is” mocht ik deze droeve astro-avond ook voor het eerst een heus gevalletje “pech onder astro-weg” meemaken en wel in de vorm van een dooie lege accu in de Besteleend. Niet echt plezant om 01.00 in de nacht op een afgelegen plek in de Biesbos als je tamelijk chagerijnig en versleten bent na een stevig potje “vrij telescoop worstelen”. Wat dat laatste betreft heb ik natuurlijk NIET mijn ega uit haar bed gebeld en ook zeker al helemaal NIET de wegenwacht verwittigd…..want ik ben tenslotte onlangs nog “gepromoveerd” tot..eh… “hoogleraar Eendologie” (geef een sleutelcursus op mijn 2CV-club in Rotterdam) en dus ben IK mijn eigen wegenwacht en in deze hoedanigheid heb ik dus voor het eerst mogen meemaken hoe het is om “voor het echie” te moeten slingeren…….als in het ouderwetsch je auto mogen/moeten aanslingeren. Enne…..het gevoel van intense trots en gelukzaligheid toen het kleine stoere tweecilindertje tot leven kwam na de vierde slingerpoging……(zonder mijn polsen gebroken te hebben….die felle krengen kunnen namelijk gemeen terugslaan!!)…..maakte heel die triest-mislukte zeik-avond weer helemaal goed….Vive la Deuche!!!
Maar goed…..dit terzijde…
Nu moge het al eeuwen gevoegelijk bekend zijn dat ik een fervente fan ben van de Newtontelescoop….MAAR enne… een echte dikke vette MAAR………..ik MOET wel natuurlijk even heel eerlijk toegeven dat je wat deze vervuilings-problematiek je met het fotograferen met een OPEN optisch systeem zoals de Newton behoorlijk in het nadeel bent ten opzichte van het fotograferen met GESLOTEN optische systemen zoals de refractor en catadiotrische systemen zoals o.a. de Schmidt-cassegrain en de Maksutov-cassegrain.
Hoe je het ook wendt of keert, op het moment dat jij dat sluiterknoppie indrukt voor die lange belichtingstijden zijn er eigenlijk geen verdedigingslinie’s meer tussen jouw kostbare en kwetsbare camera-sensor en de grote boze vuile vochtige buitenwereld…..eh…als jouw dure camera-speeltje tenminste de vette pech heeft om aan een (volledig open) Newtontelescoop geplakt te zitten. Natuurlijk kan je dit enigszins tegengaan door de camera-body af te sluiten met optisch vlak glasfilter maar dan zul weer zien dat die als eerste beslaat als het een beetje vochtig wenst te worden.
Ik moet ook meteen toegeven dat ik dit ranzige onvermijdelijke gegeven eigenlijk altijd ook wel een beetje als een struisvogel met z’n kop onder grond benaderd heb!! Als ik het nie zie en nie merk, dan is het er ook nie!!!……Maar ja…..eens is de rek er wat dit betreft gewoon uit en kan je het met hier en daar een beetje photoshoppen het echt niet meer kunnen redden als het gaat om de esthetiek van de door jouw optisch systeem geproduceerde opnames.
En dus…..wat nu te doen??? Hoe krijg ik die sensor weer kakelfris????
Uiteraard, zwaar de beroeps-stresskip uithangende die ik helaas nu eenmaal heel mijn leven meen te moeten wezen, zag ik eerst allemaal enge onmogelijk dure optische beren op de weg. Die angsten bleken echter geheel ongegrond. Digitale fotografische speeltjes blijken veel makkelijker toegankelijk dan gedacht. Iets wat ik achteraf bekeken natuurlijk had kunnen weten omdat ik mijn canon 1000D ooit langgeleden zelf voor een heel schappelijk bedrag heb laten openhakken voor meer roodgevoeligheid.
Hmmmm…zou dat bedrijfje toevallig nog bestaan???? En ja hoor…..Dutch Digital Works bestaat nog steeds fris en vrolijk en bleek nu gevestigd te zijn in Zoelen in de fraaie Betuwe. En voor slechts 50 euries en een leuk tochtje door de Betuwe heb ik weer de beschikking over een spic en span schone canon 1000D plus dito webcam. Overigens, toen ik ze weer mocht komen ophalen werd er mij wel gevraagd of ik toevallig die afgelopen 15 jaar op een vuilnisbelt had staan fotograferen, zo smerig als vooral de canon 1000D blijkbaar van binnen was geworden…oepsie!!
Nou ja……ook weer geregeld….en dus…..knallen maar weer met dat optische speelgoed!!
En knallen dat heb ik de afgelopen paar weken gedaan!! Mijn eerste “knal”, flux gekozen met de Ez P methode, was echter best wel een heel erg onopvallend open sterrenhoopje genaamd NGC 225, te vinden in het sterrenbeeld Cassiopeia. Tja……een echte “eyecatcher” is dit objectje zo op het eerste gezicht totaal niet…..maar…..bij het napluizen van de “literatuur” kwam ik toevallig een recent wetenschappelijke artikeltje tegen betreffende een onderzoekje aan dit onopvallende sterrenhoopje waar deze werd gebombardeerd tot de open sterrenhoop met de jongste leeftijd bekend in onze melkweg.
De oorspronkelijke leeftijd werd altijd geschat op een zo’n 100 tot 120 miljoen jaar maar bij dit recentelijke onderzoek bleken een paar heldere blauwe piepjonge zogenaamde pre main sequence voorgrondsterren toch geen voorgrondsterren te zijn maar wel degelijk op dezelfde afstand (2200 lichtjaar) te staan als en derhalve deel uit te maken van NGC 225, waardoor die eerder geschatte leeftijd van 100 miljoen jaar rijkelijk naar beneden moest worden bijgesteld naar een slechts piepjeugdige 5 tot 10 miljoen jaar. Kiek…..en zo ga opeens toch heel anders tegen dit nou niet echt spectaculaire object aankijken !!!
Dit plaatje werd gemaakt met de 20cmF6 Newton plus (schoongemaakte) Canon 1000D op de oude zwarte Skywatcher EQ6 montering welke in toom werd gehouden door een Lacerta Mgen stand alone autoguider, nu voorzien van een echte dauwkap. 6 subs van 6 minuten elk. Afwerking middels Deep Sky stacker/ Canon digital photo professional en photoshop.
