
Antenne Neuquén, Argentinië Credits; Casa Rosada, Conae, Wikipedia cc
China’s ambitie als mondiale ruimtemacht krijgt steeds meer vorm. Momenteel boekt het land successen met z’n maan- Mars- en ruimtestationprojecten. De Tianwen-1 Marsmissie, is zelfs tot missie van het jaar 2022 uitgeroepen door het International Astronautical Congress. Het Center for Strategic International Studies (CSIS), een Amerikaanse denktank, bracht begin oktober een rapport uit over China waarin de nadruk gelegd werd op de uitbreiding van Chinese grondstations in Zuid-Amerika. Deze uitbreiding wekt volgens het rapport, bezorgdheid over de bedoelingen van Peking in de regio en in de ruimte, een citaat luidt “China’s ruimtenetwerk in Zuid-Amerika maakt deel uit van een breder streven van Peking om zichzelf te vestigen als een toonaangevende mondiale ruimtemacht en partner bij uitstek in de ruimte voor middeninkomenseconomieën.” Het netwerk, hoewel gepresenteerd als voor civiele doeleinden, zou, aldus het CSIS, mogelijk kunnen worden gebruikt om ruimtevaartuigen van andere mogendheden te bespioneren of te volgen. Het rapport beschrijft de aanwezigheid van China’s grondstations in landen als Argentinië, Brazilië, Venezuela alsook de diensten die geleverd worden door de Swedish Space Corporation (SSC) in Chili. Satellietbeelden, aldus het CSIS, markeren de faciliteiten, en deze essentiële infrastructuur is nodig om ruimtevaartuigen te bedienen en de uitwisseling van commando’s te vergemakkelijken. Sommige activa van China, zoals Neuquén in Argentinië, maken deel uit van het China Deep Space Network en ondersteunen maan- en interplanetaire missies zoals de Chang’e-5 en Tianwen-1.
China heeft een netwerk van grondstations, en is aanwezig in onder meer Namibië, maar de infrastructuur in Zuid-Amerika is belangrijk om verbindingen met ruimtevaartuigen te vergemakkelijken wanneer ze over dat deel van de wereld cirkelen. Het CSIS benadrukt de ondoorzichtigheid van de overeenkomsten met gastlanden en de Chinese ruimtevaartindustrie, en het daaruit voortvloeiende potentieel voor militaire toepassingen. De risico’s “vloeien voort uit de verreikende invloed van het Volksbevrijdingsleger (PLA) binnen het Chinese ruimte-ecosysteem”, aldus het CSIS-rapport, eraan toevoegend dat de “PLA Strategic Support Force (PLASSF) – die verantwoordelijk is voor ruimte, cyber en elektronische oorlogsvoering – invloed heeft in vrijwel alle Chinese ruimtevaartactiviteiten.” Ambtenaren binnen het Amerikaanse leger hebben hun bezorgdheid geuit aan het Amerikaans Congres dat de stations “kunnen worden gebruikt om Amerikaanse activa te bespioneren en gevoelige informatie te onderscheppen”, gezien hun nabijheid tot de VS.

ILRS concept Credits; CNSA/CLEP
Tja, kan me voorstellen dat de VS daar met argusogen naar kijkt… “Zij wel” zullen ze denken.
China als centraal geleide staat en met een 1 partij systeem kan een doel stellen en er vervolgens 30 jaar aan weeken om iets te realiseren.
In de VS geldt dat alleen voor commerciele partijen als ze genoeg geld hebben en niet teveel dwars gezeten worden door overheidsbemoeienis. Maar die overheid zelf met Nasa als voortvloeisel daarvan moet iedere 4 jaar naar de pijpen dansen van een andere regering. Met een beleid dat geleid wordt door persoonlijke ambities van gouverneurs en senatoren die bij hun achterban een wit voetje willen halen.
Inderdaad, de situatie tussen beide landen is zo anders, en ik meen gelezen te hebben dat China een vast percentage van het BBP besteedt aan ruimtevaart (kan het even niet vinden), maar in absolute cijfers is het nog wel wat minder dan de VS;
https://www.statista.com/statistics/745717/global-governmental-spending-on-space-programs-leading-countries/
Daarentegen volgt de VS een wat grilliger pad.
Ter info;
‘politiek’ versus ‘wetenschap’, over de vermeende spacerace tussen China en de VS;
https://www.govinfo.gov/content/pkg/CHRG-114hhrg22564/html/CHRG-114hhrg22564.htm