29 maart 2024

De VS uit zijn zorgen over uitbreiding Chinese grondstations in Zuid-Amerika

Antenne Neuquén, Argentinië Credits; Casa Rosada, Conae, Wikipedia cc

China’s ambitie als mondiale ruimtemacht krijgt steeds meer vorm. Momenteel boekt het land successen met z’n maan- Mars- en ruimtestationprojecten.  De Tianwen-1 Marsmissie, is zelfs tot missie van het jaar 2022 uitgeroepen door het International Astronautical Congress. Het Center for Strategic International Studies (CSIS), een Amerikaanse denktank, bracht begin oktober een rapport uit over China waarin de nadruk gelegd werd op de uitbreiding van Chinese grondstations in Zuid-Amerika. Deze uitbreiding wekt volgens het rapport, bezorgdheid over de bedoelingen van Peking in de regio en in de ruimte, een citaat luidt China’s ruimtenetwerk in Zuid-Amerika maakt deel uit van een breder streven van Peking om zichzelf te vestigen als een toonaangevende mondiale ruimtemacht en partner bij uitstek in de ruimte voor middeninkomenseconomieën.” Het netwerk, hoewel gepresenteerd als voor civiele doeleinden, zou, aldus het CSIS, mogelijk kunnen worden gebruikt om ruimtevaartuigen van andere mogendheden te bespioneren of te volgen. Het rapport beschrijft de aanwezigheid van China’s grondstations in landen als Argentinië, Brazilië, Venezuela alsook de diensten die geleverd worden door de Swedish Space Corporation (SSC) in Chili. Satellietbeelden, aldus het CSIS, markeren de faciliteiten, en  deze essentiële infrastructuur is nodig om ruimtevaartuigen te bedienen en de uitwisseling van commando’s te vergemakkelijken. Sommige activa van China, zoals Neuquén in Argentinië, maken deel uit van het China Deep Space Network en ondersteunen maan- en interplanetaire missies zoals de Chang’e-5 en Tianwen-1.

China heeft een netwerk van grondstations, en is aanwezig in onder meer Namibië, maar de infrastructuur in Zuid-Amerika is belangrijk om verbindingen met ruimtevaartuigen te vergemakkelijken wanneer ze over dat deel van de wereld cirkelen. Het CSIS benadrukt de ondoorzichtigheid van de overeenkomsten met gastlanden en de Chinese ruimtevaartindustrie, en het daaruit voortvloeiende potentieel voor militaire toepassingen. De risico’s “vloeien voort uit de verreikende invloed van het Volksbevrijdingsleger (PLA) binnen het Chinese ruimte-ecosysteem”, aldus het CSIS-rapport, eraan toevoegend dat de “PLA Strategic Support Force (PLASSF) – die verantwoordelijk is voor ruimte, cyber en elektronische oorlogsvoering – invloed heeft in vrijwel alle Chinese ruimtevaartactiviteiten.” Ambtenaren binnen het Amerikaanse leger hebben hun bezorgdheid geuit aan het Amerikaans Congres dat de stations “kunnen worden gebruikt om Amerikaanse activa te bespioneren en gevoelige informatie te onderscheppen”, gezien hun nabijheid tot de VS.

Het CSIS-rapport meent dus dat de VS alert moet zijn op de ondoorzichtigheid, de intenties en de organisatie van de Chinese ruimtevaartactiviteiten in dit continent. Zo worden veel van China’s grondstationactiva, waaronder een vloot van ‘Yuanwang’ volgschepen, gecontroleerd door de China Satellite Launch and Tracking Control General (CLTC), onderdeel van PLASSF, en met name de gang van zaken rond het Espacio Lejano, een grondstation in Neuquén, Argentinië, eigendom van het CLTC, werd met argusogen bekeken. Een contract tussen de twee regeringen bepaalt dat Argentinië de normale activiteiten die tijdens de 50-jarige overeenkomst op het station worden uitgevoerd, niet ‘onderbreekt of onderbreekt’. Geciteerd wordt een Amerikaanse commandant van het U.S. Southern Command, dat het station in Neuquén, dat antennes met een diameter van 35 meter en een diameter van 13,5 meter omvat, de mogelijkheid zou kunnen hebben “om de Amerikaanse, geallieerde, en partnerruimteactiviteiten te monitoren en mogelijk zelfs als doelwit te gebruiken.” Perikelen met China’s grondstations zijn elders opgedoken, waarbij de SSC er in 2020 voor koos om de contracten voor het leveren van diensten aan China via een station in Australië niet te verlengen. In juli j.l. ontstond er een diplomatiek incident toen India protesteerde tegen de verwachte aankomst van het Chinese Yuanwang 5-ruimtevolgschip in een haven in Sri Lanka. De Yuanwang-schepen, voor de ondersteuning van lanceringen naar de ruimte, zijn nodig mede vanwege een gebrek aan vitale grondinfrastructuur in andere landen. Grondstations zijn, gezien hun geografisch verspreide aard, vaak onderhevig aan geopolitieke spanningen en zorgen, en zullen in de toekomst een twistpunt zijn, met name in de context van de betrekkingen tussen de VS en China.

ILRS concept Credits; CNSA/CLEP

China’s meerjarenplan 2020-2045 
Het is al weer even geleden maar China presenteerde in 2017 een lange termijn planning voor de (on)bemande ruimtevaart, zie deze Astroblog. Het meerjarenplan van China’s ruimtevaartbeleid besloeg de periode 2020-2045, en toonde een uitgestippeld pad op het gebied van ruimtevaart. De Tianwen-1 Marsmissie, een Mars ‘sample-return’-missie, een missie naar een asteroïde, een missie naar Jupiter e Uranus, het ruimtestation Tiangong, de Chang’e maanmissies, en een nucleair aangedreven Space shuttle; deze te behalen mijlpalen in de Chinese ruimtevaart werden gepresenteerd door het Chinese ruimtevaartagentschap CNSA en partners. “In 2045 zal China het beste ruimtevaart transport systeem bezitten,” sprak destijds Liu Hong, directeur van de Chinese Academie voor lanceertechnologie (CALT te Peking). Nucleair aangedreven ruimteschepen staan grotere ladingen toe en maken het zo mogelijk voor China om de ruimte commercieel te exploiteren rond 2040. Dit perspectief van menselijke kolonisatie, robotische exploratie en exploitatie van het zonnestelsel wordt inmiddels gerealiseerd door de bemande en vrachtmissies naar het ruimtestation Tiangong (inmiddels de derde generatie, gelanceerd in 2021), en de robotische maan- en Marsmissies van resp. Chang’e, (CLEP-programma) en Tianwen-1, zie ook deze Astroblog. De taikonauten reizen met de Shenzhou-missies en de vracht naar de ruimte wordt verzorgd door de Tianzhou-missies. Dit jaar werd bekend dat China ook naar Neptunus wil reizen met een nucleair aangedreven ruimtevaartuig. En tegen het eind van dit decennium wil China in samenwerking met Rusland een basis op de maan hebben gestationeerd. Zo rond 2035 hoopt men deze basis, het ‘International Lunar Research Station’, bemand te hebben. Bronnen; SpaceNews, CNSA/CLEP, CSIS, Time, TheDrive, ChinaSpaceDaily
Share

Comments

  1. Erik van der Veen zegt

    Tja, kan me voorstellen dat de VS daar met argusogen naar kijkt… “Zij wel” zullen ze denken.
    China als centraal geleide staat en met een 1 partij systeem kan een doel stellen en er vervolgens 30 jaar aan weeken om iets te realiseren.
    In de VS geldt dat alleen voor commerciele partijen als ze genoeg geld hebben en niet teveel dwars gezeten worden door overheidsbemoeienis. Maar die overheid zelf met Nasa als voortvloeisel daarvan moet iedere 4 jaar naar de pijpen dansen van een andere regering. Met een beleid dat geleid wordt door persoonlijke ambities van gouverneurs en senatoren die bij hun achterban een wit voetje willen halen.

  2. Angele van Oosterom zegt

    Ter info;

    ‘politiek’ versus ‘wetenschap’, over de vermeende spacerace tussen China en de VS;

    https://www.govinfo.gov/content/pkg/CHRG-114hhrg22564/html/CHRG-114hhrg22564.htm

Laat een antwoord achter aan Angele van Oosterom Reactie annuleren

*