Artemis 1 lancering Credits; NASA/ Joel Kowsky
Vanochtend om 07:47 NL’se tijd is de Artemis 1 maanmissie van NASA succesvol gelanceerd. De raket, NASA’s Space Launch System steeg op vanaf het Kennedy Space Center. De raket stuurt een onbemande Orion-capsule naar een zogenoemde ‘flyby’ rond de maan. De missie duurt in totaal 25 dagen. De bovenste trap van de raket, de Interim Cryogenic Propulsion Stage (ICPS), scheidde zich acht en een halve minuut na de lancering van de kerntrap (gemaakt door Boeing) af. De Orion-capsule scheidde zich op z’n beurt van de ICPS af, zo een twee na lancering van de ICPS. Er deden zich nog een tweetal problemen voor tijdens de countdown. Zo’n drie uur voor de opening van het lanceervenster meldde NASA een lek in een klep in grondapparatuur die werd gebruikt om de vloeibare waterstoftank van de kerntrap bij te vullen. Er werd een team naar lanceerpad 39B gestuurd om de bouten in de klep vast te draaien en het lek te verhelpen. Kort hierna, meldde de USSF, die KSC’s deel, ‘Eastern Range‘ exploiteert, dat een radar die nodig was om de lancering te volgen, defect was, een probleem dat werd teruggevoerd op een defecte Ethernet-schakelaar. Het vervangen van de schakelaar duurde meer dan een uur. De succesvolle lancering kwam na twee mislukte pogingen eind augustus en begin september. De eerste, 29 augustus, werd afgelast toen sensoren aangaven dat een van de vier RS-25-kerntrapmotoren (Aerojet Rocketdyne) niet goed was afgekoeld, een probleem dat later werd toegeschreven aan een defecte sensor. En NASA annuleerde de tweede poging, van 3 september j.l., zie Arie’s blog, na het detecteren van een waterstoflek tijdens het tanken van de kerntrap.
Credit: NASA
Orkaan Ian dwong NASA de SLS terug te sturen naar het Vehicle Assembly Building. Op 4 november werd de SLS opnieuw naar het lanceerpad 39B vervoerd, en moest toen wachten terwijl orkaan Nicole 10 november passeerde. De storm veroorzaakte niet veel schade, en NASA concludeerde dat er geen belemmering was om te lanceren. Deze gebeurtenissen waren echter slechts kleine tegenslagen voor een draagraket waarvan de ontwikkeling grote vertragingen opliep. De NASA Authorization Act van 2010, die NASA opdroeg om SLS te ontwikkelen, eiste dat het vaartuig eind 2016 klaar zou zijn. Verschillende technische problemen, voornamelijk met de kerntrap van de raket, hebben de eerste vlucht van het voertuig tot nu toe fors vertraagd. De Artemis 1-missie zal de onbemande Orion, naar de maan brengen en daar een zogenoemde ‘verre retrograde baan’ (DRO) binnengaan. Orion zal vijf dagen in die baan blijven en een maximale afstand tot de Aarde bereiken van 480.500 kilometer. Het zal dan de baan verlaten en terugkeren naar de Aarde, om daar voor de kust van San Diego, Californië, op 11 december neer te komen. De 25-daagse missie wordt door NASA beschouwd als een ‘short-class’ missie, i.t.t. de 42-daagse missies die Orion zou hebben ondernomen bij de twee eerdere lanceerpogingen. De kortere missie zal nog steeds alle testdoelen bereiken, maar in een meer gecomprimeerd tijdsbestek. Artemis 1 is ontworpen om het Orion-ruimtevaartuig in de cislunaire ruimte te testen, inclusief het testen van het hitteschild van het ruimtevaartuig bij de re-entry van de Aarde. De Artemis 1, wordt gevolgd door Artemis 2, de eerste bemande Orion-missie, maar niet eerder dan 2024. De Artemis 3 zal een landing op de maan maken. Het SLS, Orion en het KSC lanceerplatform vormen samen met de Lunar Gateway (een maanruimtestation), de ruggengraat van NASA’s maanprogramma. Bronnen: SpaceNews, NASA, Space.com, NasaSpaceFlight, CNET
