De vuurbol waargenomen door het Global Fireball Observatory van Miquelon Lake Provincial Park, Alberta. (Credit: University of Alberta).
Op 22 februari 2021 was er 100 km ten noorden van Edmonton, Alberta, Canada, een heldere vuurbol zichtbaar, een vallende ster die een lichtend spoor naliet en die door velen werd waargenomen – hier een video van de vuurbol. Tot de waarnemers behoorden ook twee stations van het Global Fireball Observatory (GFO), welke uitgerust zijn met all-sky cameras. Het is dankzij die waarnemingen dat wetenschappers ontdekt hebben dat de meteoroïde die de vuurbol veroorzaakte, afkomstig was uit het buitenste gedeelte van het zonnestelsel én dat hij niet bestond uit ijs, zoals gewoonlijk uit die ijskoude regionen, maar uit gesteente. En dat is het meest vreemde aan de meteoroïde, die naar schatting zo’n twee kilogram zwaar was en zo groot als een grapefruit, dat ‘ie niet uit ijs bestond, maar uit gesteente. In de buitenste regionen van het zonnestelsel heb je de zogeheten Oortwolk, de wolk van ijskoude objecten, genoemd naar onze landgenoot Jan Oort, die er als eerste over speculeerde. Alles wat we tot nu toe hebben gezien afkomstig uit die Oortwolk zijn uit ijs bestaande objecten, met wat vervuiling van steen, zoals kometen. Maar nu is daar die meteoroïde, die onderzocht is door Dennis Vida (Western University) en z’n team, en die alle theorieën over de Oortwolk door de war gooit.
Closeup van de vuurbol. Credit: University of Alberta
Dat de meteoroïde uit steen bestond kon men achterhalen doordat hij dieper de atmosfeer van de aarde in drong dan meteoroïden die uit ijs bestaan, want die vallen veel hoger in de atmosfeer uit elkaar. Uit de baan van de meteoroïde kon men vervolgens afleiden dat deze afkomstig was uit de buitenste regionen van het zonnestelsel, z’n baan kwam overeen met die van kometen uit de Oortwolk. En uit dat deel had men zo’n uit steen bestaande meteoroïde helemaal niet verwacht. Dat kan betekenen dat de theorieën over het ontstaan van het zonnestelsel tekortschieten en dat er in de buitenste delen van het zonnestelsel niet alleen maar ijskernen van kometen voorkomen, maar ook meer gesteente.
Hier is het vakartikel over de waarnemingen aan de vuurbol van 22 februari 2021, verschenen in Nature Astronomy. Bron: Western University.
Wat een paniek.
Is het niet een beetje kortzichtigheid, zo niet kleinzerigheid.
Mij is al heel vroeg geleerd dat moleculaire gassen zich uniek moeilijk clusteren in de Ruimte – Tijd.
Daarvoor hebben deze een ondergrond nodig oftewel “Massa punt” zie het als een gat in het gebied waar ze in kunnen vallen.
Al onze Aardse gassen/wolken functioneren op vrijwel de zelfde manier.
Want die op hoge maten gehate aerosolen dienen hier als voedingsbodem om de gassen te verzamen tot druppels, druppels die uiteindelijk regen vormen.
En dan ( als voorbeeld ) liggen onze geliefde vervoermiddelen vol met “Sahara stof” !
En waar zouden al die hier besproken ijskometen uit de “Oortwolk” hun bestaansrecht nu aan ontlenen.
Ik vermoed aan niets anders dan een “Massa punt” , want moleculaire of mogelijk zelfs kleinere elementaire deeltjes clusteren zich moeilijk als er geen “Ruimte – Tijd” vervorming heerst.
Water stroomt nou ( Aards gezien ) eenmaal moeilijk de berg op.
Of is dit weer te kinderlijk benaderd.
Toch hun zicht is vaak de oplossing.
En zo zie ik geen theorie ontwrichting in de aanwezigheid van vaste-mineralen in de Oortwolk.
Eigenlijk zou hun afwezigheid eerder bijzonder zijn.