Credit: Wikipedia / Maniago – Based on this image made by Crylic
Vandaag om 17.26 uur, zo’n twee weken na het wintersolstitium, bereikt de Aarde in z’n baan het perihelium, het punt dat ‘ie het dichtst bij de Zon staat. De afstand bedraagt op dat moment 147.098.925 km oftewel 0,983 astronomische eenheid. Het aphelium – het punt dat ‘ie het verste van de zon staat – zullen we dit jaar op 6 juli meemaken, als we 152.093.251 km (1,0167 AE) van de zon verwijderd zijn, zo’n vijf miljoen km (ruim 2%) verder. Vanaf de Aarde gezien is de Zon nu groter dan gemiddeld, en daarnaast ontvangt de Aarde door de kleinere afstand bijna 3,5% meer zonlicht en zonnewarmte. De zomers op het zuidelijk halfrond zijn dan ook meetbaar warmer dan die op het noordelijk halfrond, maar ook korter! Bron: Hemel.waarnemen.com.
Ja, het Perihelium.
Als alles volgens het Copernicaanse principe zou functioneren dan hadden we een aantal wetenschappelijke termen minder.
Het Perihelium is er een van wat men is gaan toepassen toen men nog dacht dat onze Zon hoofdzakelijk Helium als brandstof gebruikte.
Maar nog, in de tijd van Einstein bedacht men anders.
En wie weet komt er ooit een nog nauwkeurigere uitleg waar “dat ons onder Ruimte – Tijd onderhevige materie punt we bedoelen” De Zon door straalt.
Vrijwel altijd is iedereen verwonderd als ik vertel dat het juist winter in Nederland is als we feitelijk het dichtste bij ons Ster zweven.
Vijf minuten later begrijpt iedereen het wanneer je die zomers op het zuidelijke halfrond beschrijft.
Het is bijzonderlijk dat alle ruimteobjecten die een baan beschrijven rond een zwaarder object dit effect ondervinden.
Ik noem het, het knikkerpuntje effect.
Maar als je weet dat alles in het Heelal zich verplaatst en dat alles zodoende in een Vortex in het lokaal diepste Ruimte – Tijd gat probeert te vallen wat zich ook steeds weer verplaatst.
Dan zie je het gebeuren en klopt er opeens niets meer van Copernicus zijn uitleg.
Want hier is er nog steeds spraken van boven en onder waar in het Heelal geen spraken meer van is.
En zodoende is het Perihelium geen ellipsbaan maar meer een schroef of wokkel val gedrag zonder einde.
Wel minstens zijn vele het niet eens met deze uitleg.
Maar dit is er altijd geweest in de wetenschap, zeker als je iets wat onbegrijpelijk was simpel maakte.
“Het Perihelium is er een van wat men is gaan toepassen toen men nog dacht dat onze Zon hoofdzakelijk Helium als brandstof gebruikte.”
Dit kan niet waar zijn, want het element helium is pas ontdekt (1868) toen Johannes Kepler (die de term ‘perihelium’ verzonnen heeft) al meer dan 200 jaar dood was (leefde van 1571-1630).
Wouter je bent een topper.
Typisch Jos, die zo graag toetert het onbegrijpelijke simpel te willen maken maar denkt dat te kunnen doen met flagrant onjuiste voorstellingen en de onbegrijpelijkste zinnen (lees deze nog eens: “En wie weet komt er ooit een nog nauwkeurigere uitleg waar ‘dat ons onder Ruimte – Tijd onderhevige materie punt we bedoelen’ De Zon door straalt.”)
Het woord ‘perihelium’ is afgeleid van het Griekse ‘peri’ (rond, bij) + ‘hèlios’ (zon). Het is, zoals Wouter al aangaf, in het Latijn gemunt door Kepler (1596, lang voor ‘helium’, laat staan ‘helium als brandstof’), om het punt te benoemen waarop de Aarde het dichtst bij de Zon komt (en mutatis mutandis, elk object in een baan om een ander object). Van ‘helium’, ook van het Griekse ‘hèlios’ afgeleid, was toen nog geen sprake, en dat de Zon in het Grieks ‘hèlios’ heette, betekende nog veel minder dat er (bij die naamgeving) helium in het spel zou zijn. ‘Hèlios’ zelf is trouwens afkomstig van de Proto-Indo-Europese wortel‘*sawel-’ (zon). Men spreekt ook van ‘perihelion’, en daar zit geen ‘helium’ in.
Het chemische element ‘helium’ kreeg zijn naam pas in 1871, naar de plaats waar het voor het eerst was waargenomen, m.n. de Zon, of specifieker: de toen nog niet identificeerbare gele lijn in het spectrum van de protuberansen van de Zon bij een eclips in 1868. Het idee dat het woord ‘perihelium’ tot stand kwam omdat “men (toen) nog dacht dat onze Zon hoofdzakelijk Helium als brandstof gebruikte” is m.a.w. compleet belachelijk.
Haha, die Jos. Ik zal nooit vergeten hoe snel je terugkrabbelde van je snoeverige uitdaging een presentatie-duel te houden, al weer een jaartje ofzo terug nu, maar ik moet er nog steeds om lachen. Je hebt er niet echt van geleerd, zo te lezen. Haha, dat van die helium is echt goud, wat een onzin, ongelooflijk dat je zulk gezwets hier met een strakke kop komt verkondigen!
Ik haal er nog meer uit. Een greep:
“Het is bijzonderlijk dat alle ruimteobjecten die een baan beschrijven rond een zwaarder object dit effect ondervinden.
Ik noem het, het knikkerpuntje effect.”
Volgens mij begrijp je ook het knikkerspel niet helemaal, Jos. Laat staan de fysica ervan…
“Dan zie je het gebeuren en klopt er opeens niets meer van Copernicus zijn uitleg.”
Copernicus plaatste de zon in het midden van het zonnestelsel en bracht mede hierdoor een enorme revolutie op gang die wij vandaag de dag kennen als: de moderne wetenschap. Maar goed hoor, omdat we na Copernicus nog vijfhonderd jaar lang vooruitgang hebben geboekt, is het erg passend te zeggen dat er “niets van zijn uitleg klopt”. Maar goed, het is in elk geval ironie op haar best.
“En zodoende is het Perihelium geen ellipsbaan maar meer een schroef of wokkel”
De letterlijke uitleg in bovenstaand blog m.b.t. perihelium: “het punt dat [de aarde in z’n baan] het dichtst bij de Zon staat”. Geen baan, Jos. Geen schroef, geen wikkel. Het is een punt, Jos.
“Wel minstens zijn vele het niet eens met deze uitleg. Maar dit is er altijd geweest in de wetenschap, zeker als je iets wat onbegrijpelijk was simpel maakte.”
Wat, is dit een Galileo-gambiet? “Wie het niet met mij eens is, ach, wie iets goeds doet in de wetenschap wordt standaard aangevallen, ik word aangevallen, dus ik doe iets goeds”? Het leest wel als een Galileo-gambiet. Jos, als mensen je erop wijzen dat je onzin verkoopt, betekent dat niet dat je op hetzelfde niveau bezig bent als de auteur van een fel bekritiseerde maar achteraf juist gebleken hypothese.