De zes gevonden sterrenstelsels. Credit: NASA, ESA, CSA, I. Labbe (Swinburne University of Technology). Image processing: G. Brammer (Niels Bohr Institute’s Cosmic Dawn Center at the University of Copenhagen)
Met de Webb ruimtetelescoop zijn in het vroege heelal zes sterrenstelsels ontdekt die te zwaar lijken te zijn voor wat het ΛCDM model van het heelal lijkt te voorspellen. Mike Boylan-Kolchin (University of Texas) heeft de met Webb gevonden stelsels onderzocht en ze lijken in strijd te zijn met de natuurwetten conform het ΛCDM model. Vorig jaar augustus had ik het al over de ‘stresstest’ waaraan ze het vigerende heelalmodel wilden onderwerpen en recent is het vakartikel erover gepubliceerd in Nature Astronomy. De stelsels kwamen al voor toen het heelal tussen de 500 en 700 miljoen jaar oud was, maar ze hadden al een massa van meer dan tien miljard zonsmassa, eentje had toen zelfs al meer massa dan het Melkwegstelsel (dat naar schatting zo’n 100 miuljard zonsmassa telt). Dergelijke massa’s zijn te groot om in die korte periode van het bestaan van het heelal te formeren, aldus Boylan-Kolchin. Het ΛCDM model voorspelt hoeveel procent van de atomen in het heelal is omgezet in sterren in een sterrenstelsel, weergegeven met het blauwe deel in de grafiek hieronder. Volgens dat model zal naar schatting < 10% van de atomen in sterren worden omgezet. Drie van de zes gevonden stelsels hebben echter 100% van alle atomen in sterren omgezet!
Credit: Mike Boylan-Kolchin/University of Texas at Austin
Boylan-Kolchin denkt dat er iets ontbreekt aan het ΛCDM model. Misschien dat het heelal in het begin sneller uitdijde en dat er ook andere deeltjes en natuurkrachten daartussen bestonden. De gegevens van de zes stelsels werden verkregen met het Cosmic Evolution Early Release Science Survey (CEERS) onderzoeksprogramma van Webb. De gegevens zijn nog niet bevestigd met spectroscopische waarnemingen, dus mogelijk dat daar nog afwijkingen in worden gevonden.
Meer informatie vind je in het vakartikel van Michael Boylan-Kolchin, Stress testing ΛCDM with high-redshift galaxy candidates, Nature Astronomy (2023).
Bron: Phys.org.
