29 maart 2024

Vier van Uranus’ grootste manen kunnen mogelijk ook water bevatten

Model voor de interne structuur van Ariel, Umbriel, Titania en Oberon. Maan Miranda is te klein om een inwendige oceaan te hebben. Credit: NASA/JPL-Caltech

Uranus, de zevende planeet vanaf de zon gezien, heeft voor zover bekend 27 manen. Een recente heranalyse van de gegevens die verzameld zijn met NASA’s Voyager ruimteverkenner, die in 1986 langs de ijsreus vloog, laat nu zien dat de vier grootste manen van Uranus mogelijk een vloeibare oceaan bevatten, een oceaan van water tussen de ijskorst en de vaste kern van de manen. Het gaat om de manen  Ariel, Umbriel, Titania en Oberon, die mogelijk oceanen van tientallen kilometers diep kunnen hebben. De grootste van het kwartet is Titania, die 1580 km in doorsnede is. Daar werd eerder al van gedacht dat die groot genoeg is om middels radioactief verval in z’n kern een inwendige warmteproductie te hebben, zodat de binnenste ijskorst zou kunnen smelten. De maan Miranda is ook onderzocht, maar die is waarschijnlijk te klein om een inwendige oceaan te hebben. De manen zouden door de aantrekkingskracht van Uranus ook een inwendige warmte kunnen produceren, maar die hoeveelheid warmte is gering.

Credit: NASA/JPL/STScI

Een recente opname van Uranus met z’n ringen en enkele manen, gemaakt door Hubble. Credit: NASA/JPL/STScI

Er zijn plannen voor een missie naar Uranus en onderzoek zoals nu gedaan door het team onder leiding van Julie Castillo-Rogez ( NASA’s Jet Propulsion Laboratory) zijn geschikt om daarvoor de doelen te bepalen. Wat ze hebben gedaan was om de gegevens van Voyager 2 uit 1986 opnieuw te bekijken en die te combineren met gegevens verzameld door andere ruimtemissies, te weten NASA’s Galileo, Cassini, Dawn en New Horizons, die bij andere (dwerg-)planeten onderzoek hebben gedaan. Alle gegevens hebben ze vervolgens in computermodellen gestopt om daarmee te kijken hoe de opbouw van de vijf grootste manen van Uranus zou kunnen zijn. Daaruit kwam naar voren dat vier ervan inderdaad een vloeibare oceaan kunnen hebben.

De modellen lieten zien dat de vier manen een inwendige warmteproductie hebben en dat de ijskorst dik genoeg is om die warmte inwendig vast te houden. Miranda daarentegen heeft z’n inwendige warmte verloren, die is vermoedelijk geheel bevroren. Verder lijkt het onderzoek uit te wijzen dat dat de vier manen chloriden, ammonia en zouten bevatten, die allen kunnen dienen als een soort antivries.

Meer informatie vind je in het vakartikel van Julie Castillo‐Rogez et al, Compositions and Interior Structures of the Large Moons of Uranus and Implications for Future Spacecraft Observations, Journal of Geophysical Research: Planets (2022).

Bron: Phys.org.

Share

Speak Your Mind

*