In eerste instantie wees het bewijsmateriaal op een SpaceX Falcon 9 rakettrap die werd gebruikt om de Deep Space Climate Observatory (DSCOVR)-sonde in 2015 te lanceren, echter nieuw bewijsmateriaal vond een betere match m.b.t. de kraters. Het betrof een rakettrap van een Chinese Lange Mars-3C die werd gebruikt voor de lancering van de Chang’e 5-T1 maanmissie in 2014. Het team zocht verder aan de hand van vragen als; was dit werkelijk een Chinese ruimteraket die al zeven jaar door de ruimte tuimelde? En waarom crashte hij op de maan? En waarom creëerde hij twee kraters in plaats van één? Om dit te beantwoorden heeft het team wetenschappers van de Universiteit van Arizona onder leiding van Tanner Campbell, spectrale gegevens gebruikt m.b.t. Lange Mars raket, – dat, ooit ontdekt werd, 7 jaar geleden met de Catalina Sky Survey, en genoemd object WE0913A – die zijn verzameld door de door studenten gebouwde RAPTORS-1 telescoop.
Door NASA’s LRO gemaakte foto van de dubbelkrater, na inslag rakettrap nabij de Hertzsprung-krater. De impactlocatie beslaat ongeveer 32 meter. Credits; NASA / GSFC/ State University of Arizona
De onderzoekers maakten aan de hand van deze data een gedetailleerde analyse van het licht dat weerkaatst op het oppervlak van de raket. Het lichtsignatuur van WE0913A gaf aan dat de rakettrap van de Chang’e 5-T1 de meest waarschijnlijke kandidaat voor identificatie was, waarbij de US Space Force bevestigde dat de raket na de lancering nooit in de atmosfeer van de aarde is opgebrand. Extra interessant aan deze zaak was, dat de raket niet wiebelde terwijl hij vloog, wat men zou verwachten van een lege metalen buis met aan één uiteinde een motor. In plaats daarvan tuimelde hij van begin tot eind, wat erop duidde dat er aan de andere kant van de motor iets zwaars zat dat meer woog dan een instrumentenpakket dat bekend was uit het ontwerp. Wat deze massa was, is nog onbekend, maar verklaart wel waarom er twee inslagkraters op de crashlocatie aanwezig zijn. “We hebben duidelijk geen idee wat het zou kunnen zijn geweest – misschien een extra ondersteunende structuur, of extra instrumentarium, of iets anders”, aldus Roberto Furfaro, co-auteur van het onderzoek en ook adjunct-directeur van Space4 van de Universiteit van Arizona, en Tanner Campell stelde nog “We zullen het waarschijnlijk nooit weten.” Het onderzoek werd gepubliceerd in het Planetary Science Journal. Bron: UArizona, New Atlas Space
Rest mij nog alle Astrbloglezers, auteurs, reageerders zeer Fijne Feestdagen te wensen en een gezond 2024!!