Het oppervlak van Ariel, een maan van de ijsreus Uranus, is bedekt met een laag kooldioxide en dat is ontdekt met de Webb ruimtetelescoop. Ariel kijkt door de getijdewerking altijd met één en dezelfde kant naar Uranus en de laag kooldioxide bevindt zich aan de kant die van Uranus is afgericht. Uranus staat weliswaar twintig keer verder van de zon dan de aarde, maar toch blijkt ook daar de kooldioxide van bevroren toestand in gas te kunnen veranderen en de ruimte in te kunnen verliezen. Ariel verliest daarmee kooldioxide, maar het lijkt continu te worden aangevuld. Eerder dacht men dat kooldioxide zou kunnen worden aangevuld door de zogeheten radiolyse, waarbij er een interactie is tussen het oppervlak van Ariel en de geladen deeltjes in de magnetosfeer van Uranus. Maar een recente studie wijst er op dat een ondergrondse vloeibare oceaan een logischer verklaring is.
Richard Cartwright (Johns Hopkins Applied Physics Laboratory (APL) in Laurel, Maryland) en zijn team hebben de waarnemingen van Webb aan Ariel geanalyseerd en het blijkt dat er op de van Uranus af gerichte kant van Ariel een extra laagje van 10mm kooldioxide ligt. Ook werd er koolmonoxide aangetroffen. Als het warmer is dan 30K wordt koolmonoxide instabiel en vervalt het. Het is 65K op Ariel, dus er zou geen koolmonoxide mogen zijn, tenzij ook dat aangevuld wordt. Cartwright’s team denkt dat chemische processen in een ondergrondse vloeibare oceaan van water onder de ijskorst van Ariel zorgen voor de productie van koolmonoxide en -dioxide, wat via scheuren aan de oppervlak kan komen. Spectra laten zien dat er mogelijk ook mineralen van koolstof zijn, zouten die alleen kunnen ontstaan door de interactie tussen water en rotsen. Ook dat wijst op een ondergrondse oceaan.
Meer informatie hierover vind je in het vakartikel van Richard J. Cartwright et al, JWST Reveals CO Ice, Concentrated CO2 Deposits, and Evidence for Carbonates Potentially Sourced from Ariel’s Interior, The Astrophysical Journal Letters (2024).
Bron: Phys.org.
Ik hield ff de adem in. Gelukkig komt het niet door ons (gekheid, maar toch) 😉