S-vormige bochten in het magnetische veld van de zon niet de oorzaak van de hete corona

Impressie van de S-vormige bochten in het magnetische veld van de zon. Credit: Adriana Manrique Gutierrez, NASA’s Goddard Space Flight Center

De zon is aan de buitenkant zo’n 5.700 graden Celcius. Gloeiend heet zou je zeggen, maar het kan nog heter, want de atmosfeer van de zon, de corona geheten, kan wel 200 keer zo heet worden, tot wel meer dan een miljoen graden. En da’s best vreemd, want dé hitte van de zon wordt geproduceerd door z’n kern, waar waterstof door kernfusie wordt omgezet in helium. Er moet dus iets zijn wat er voor zorgt dat die corona, die tijdens totale zonsverduisteringen altijd tevoorschijn komt als een lichtende ‘kroon’ rondom de zon, wordt verhit. NASA’s Parker Solar Probe is door die corona gevlogen en heeft daarbij één mogelijke verklaring ervan naar de prullenbak kunnen verwijzen: S-vormige bochten in het magnetische veld van de zon blijken niet de oorzaak te zijn van de hete corona.

Impressie van NASA’s Parker Solar Probe. Credit: Applied Physics Lab and NASA Goddard Space Flight Center

De corona bestaat uit een heet plasma, een wolk van geladen deeltjes. De Parker Solar Probe was eerder ook al door de corona gevlogen en toen werden door de instrumenten van de ruimteverkenner honderden S-vormige ‘bochten’ gedetecteerd in het magnetisch veld van de zon, plekken waar de richting van het magnetisch veld snel omkeerde. Men dacht toen dat deze ‘switchbacks’ de magnetische energie zouden kunnen leveren die kon zorgen voor de verhitting van het gas. Maar om dat te kunnen moeten die switchbacks wel precies door de corona bewegen om daar hun energie af te leveren. En recent onderzoek door Mojtaba Akhavan-Tafti (Univ. Michigan) en zijn team van de eerste 14 keer dat de Parker Solar Probe door de corona vloog laat ziet dat de switchbacks plaatsvinden in de zonnewind, maar niet ìn de corona zelf. Dat betekent dat ze niet de directe oorzaak kunnen zijn van de verhitting van de corona, al zouden ze er mogelijk wel indirect aan bij kunnen dragen. Hoe dat laatste dat precies gebeurt willen ze nu verder onderzoeken. Op 24 december a.s. zal de Parker Solar Probe nóg dichter langs de zon vliegen dan de vorige keren en dan hopen ze er meer over te weten komen.

Meer informatie hierover vind je in het vakartikel van M. Akhavan-Tafti et al, In Situ Mechanisms are Necessary for Switchback Formation, The Astrophysical Journal Letters (2024).

Bron: Phys.org.

Gerelateerde Astroblogs:

NASA’s Parker Solar Probe komt vandaag dichter bij de zon dan ooit De aarde staat nu het dichtst bij de zon – iedereen een gelukkig perihelium! De Solar Orbiter laat zien waar de langzame zonnewind vandaan komt