Luis Elizondo, credits; wikimedia commons
Het zal menigeen die ervan houdt om regelmatig de hemel af te speuren naar fonkelende sterren, ruimteschepen, of exotische UFO’s niet ontgaan zijn; er is een splinternieuw boek verschenen van, zogezegd, ’s werelds bekendste ‘UFO-hunter’, de Amerikaanse oud-inlichtingenfunctionaris Luis Elizondo., het is getiteld Imminent. Elizondo, of ‘Lue’ voor insiders in de UFO-wereld, zat op diverse sleutelposities bij defensie en inlichtingendiensten, zo was hij o.a. voormalig directeur van het National Programmes Special Management Staff van defensie (VS ‘DoD’), die het AATIP-programma leidde, een onderzoek aangaande ‘unidentified aerial phenomena’ of UAP’s. Zijn jarenlange bevindingen heeft hij recent verhaalt in het boek ‘Imminent’ wat ‘dreigend’ of ‘op handend zijnd’ vertaald wordt. In een notendop kan ik stellen dat Elizondo met dit boek ‘doubles down’, oftewel dit komt erop neer, dat op de vele aanhoudende aanklachten van UFO-klokkenluiders richting de geheime UFO-activiteiten van de overheid, doet Imminent hier nog een schep bovenop. Imminent is met name een oproep tot urgentie van UFO-openbaarmakingswetgeving en je zou kunnen stellen, Elizondo presenteert zich hierin als een soort Metatron 2.0, bijna letterlijk als ‘hemels scribent’ en verkondigt met Imminent ‘Pentagon; tear down this wall on UAPs!’
Enoch wikimedia commons
Voormalig topambtenaar van het DoD, fors getraind, op militaire missies geweest wereldwijd, een graad in de microbiologie, directeur AATIP, en mede-oprichter van To The Stars Acadademy. Maar sinds zijn vertrek bij het DoD in 2017, de commotie rondom de UAP-video’s van defensie, en het artikel dat het geheime AATIP blootlag, zie Leslie Kean’s ea ‘Glowing Auras and Black Money’ is Elizondo ‘media-persoonlijkheid en schrijver’, en Elizondo vergelijkt zich met Enoch-Metatron, voorvader van Noah, uit het apocryf geschrift Enoch, een ‘hemels scribent’, aangesteld als bewaker van hemelse schatten, ingewijde in alle mysteries, met engelen aan zijn zijde naast de troon van God.
Voor deze paragraaf heb ik tevens materiaal van Marik von Rennenkampff’s artikel opgenomen uit The Hill, MVR is een onafhankelijk onderzoeker van UAP’s in relatie tot defensie en de overheid, zie ook deze Astroblog. Momenteel is er een wettelijke UAP behandeling in de Senaat in de maak, dit betreft de zogenoemde ‘UAP Disclosure Act’. En het is deze wettelijke behandeling, waar Imminent, naast Elizondo’s memoires zich voor een flink deel op centreert. Het boek heet voluit Imminent: Inside the Pentagon’s Hunt for UFOs, en benadrukt de urgentie van de UAPDA. Het UAPDA wetsvoorstel, ingediend door de meerderheids fractieleider van de Senaat Chuck Schumer (D-N.Y.) en senator Mike Rounds (R-S.D.), is ingediend bij het Congres, en er wordt stevig over gedelibereerd. (Zie verder deze Astroblogs over het eerste UAP-rapport van juni 2021, die mede n.a.v. een verzamelwet, de Omnibus Spending Bill in de sectie comments, in FY2021, UAP’s had opgenomen, i.v.m. de nationale veiligheid, in het kielzog hiervan meer recente Pentagon rapportages, zie hier op Astroblogs.)
In Imminent beweert Elizondo te hebben vernomen van een ultrageheim overheidsproject genaamd ‘Legacy Program’. Dit LP betreft het in bezit hebben van UFO-materialen waaronder ook materiaal van ‘niet-menselijke oorsprong’. Elizondo gebruikt in Imminent veel letterlijk overgenomen termen uit de UAPDA. De UAPDA definieert de Disclosure Act ‘Legacy Program’ en ‘niet-menselijke intelligentie (Eng. NHI)’, waarbij het laatstgenoemde minstens twee dozijn keer wordt genoemd in de 64 pagina’s tellende wetgeving. Shumer pusht de wetgeving die de Amerikaanse overheid zou gaan verplichten om alle geborgen UFO’s en ‘biologisch bewijs van NHI’ in bezit te nemen die aan particulier defensiecontractanten zijn overhandigd. Hierop kom ik later terug.
Het identiek taalgebruik m.b.t. de materie in zowel de Disclosure Act en Elizondo’s memoires is niet zo heel vreemd. Elizondo stelt dat hij samen met andere voormalige overheidsfunctionarissen, wetenschappers en gevechtspiloten, de SIC, en de Senate Armed Services Committee over het UFO-fenomeen geïnformeerd heeft. Deze bijeenkomsten, (Eng. ‘briefings’), leidden tot een grootschalig congresonderzoek dat volgens senator Chuck Schumer ‘een enorm web van individuen en groepen’ met relevantie informatie blootlegde. Het onderzoek van het Congres leidde uiteindelijk tot de UAP Disclosure Act, die zou voorschrijven dat ‘alle’ UAP-gerelateerde gegevens ‘een vermoeden van onmiddellijke openbaarmaking met zich meebrengen.’ Opmerkelijk is tevens dat de wet een commissie opricht om strategisch, gevoelige en lang achtergehouden UFO c.q. NHI gegevens, gecontroleerd vrij te geven aan het publiek.
David C. Grusch, 26 juli 2023, getuigenverklaring voor het Amerikaans Congres Credits; wikimedia commons
Grusch’ zaak ligt nog steeds open, en o.a. Luis Elizondo, en voormalig kolonel en industriemagnaat Karl Nell hebben de beschuldigingen van Grusch bevestigd. In een opmerkelijk verklaring eerder dit jaar verklaarde Nell dat ‘er geen twijfel is dat NHI bestaat’ en dat er in de Amerikaanse regering personen zijn die daarvan op de hoogte zijn. Het is inderdaad logisch, zoals Von Rennenkampff tenslotte stelt, dat als Elizondo, Nell enz. allen fantasten zijn, hun fervente steun m.b.t. de UAPDA juist contraproductie zou zijn, en transparantie eerder hindert dan bevordert. In het kielzog van de uitgave van Elizondo’s Imminent verklaarde Harald Malmgren — de 89-jarige vooraanstaande staatsman, voormalig Amerikaans ambassadeur en adviseur van meerdere presidenten — begin september dat een van de belangrijkste figuren in de geschiedenis van de CIA hem informeerde over ’technologieën van andere werelden’ die de regering meer dan zes decennia geleden in bezit had.
Zoals hierboven al aangestipt; in 2020 werd in de VS de monsterwet ‘Omnibus Spending Bill‘ aangenomen, o.a. voor defensie, pandemieën etc., waarin tevens, een primeur, een sectie opgenomen werd m.b.t. UAP’s, in het licht van de nationale veiligheid of ‘Advanced Aerial Threats’, een sectie ingedeeld onder de FY Intelligence Authority Act, een wet die waarborgt dat inlichtingendiensten hun werk het jaar erop kunnen voortzetten en regelgeving voorschrijft inzake rapportage aan het Congres, ditmaal dus met een specifiek verzoek informatie over UAP’s te rapporteren aan het Congres. De wet werd bijna unaniem goedgekeurd door het Congres. Elizondo reageerde destijds met “Ik hoop dat de nieuwe regering haar toezichtprerogatieven rigoureus zal uitoefenen, omdat de zorgen van het publiek en tal van Amerikaanse militairen veel te lang zijn genegeerd door een zelfgenoegzame nationale veiligheidsbureaucratie,” en zag het rapport als lakmoesproef om te bepalen hoe serieus het Pentagon UAP’s neemt. Elizondo voegde eraan toe “En laat me het Pentagon eraan herinneren, dat de wereld toekijkt en hen zal beoordelen op hun daden.”
Still uit de Gimbal-video. Het Pentagon gaf in 2020 drie topgeheime video’s van de Amerikaanse marine officieel vrij, die ‘onverklaarbare luchtverschijnselen’ of UAP’s tonen. Één stamt uit november 2004, de twee andere uit januari 2015. Deze zogenoemde ‘FLIR1, GoFast en Gimbal’ video’s werden opgenomen tijdens trainingsvluchten en zijn de afgelopen jaren gepubliceerd, vergezeld van ooggetuigenverslagen. Credits; DoD
De versie van Imminent door mij gelezen, is de Kobo E-book versie, telt 447 bladzijden, en is uitgegeven door William Morrow (VS) in augustus 2024. Het boek is opgedragen aan zijn vrouw Jennifer, en zijn dochters en telt 25 hoofstukken. In mijn optiek is Imminent een ‘hybride’ werk, het is deels Elizondo’s memoires en deels een meer standaard UFO boek ( een opsomming van UAP incidenten), met veel bekende UFO zaken erin verwoven. In een notendop beslaat het boek Elizondo’s professionele gang van het leger naar de inlichtingendiensten c.q. contraspionage (voluit US Army Counter Intelligence), om uiteindelijk in de staf van de onderminister van het DoD te eindigen. Na zijn vertrek van het DoD, in 2017, gaat hij naar To The Stars Academy, werkte hij voor History Channel en is hij nu zogenoemd ‘media-persoonlijkheid’ en schrijver. Elizondo was ooit directeur van AATIP, het Pentagon’s onderzoek naar UFO’s van 2007 tot 2012. AATIP kwam in 2017 aan volop in de spotlights met het artikel in de New York Times van Leslie Kean e.a. ‘Glowing Auras and Black Money’. En sinds zijn vertrek in 2017 doet hij met name zijn titel ‘media-persoonlijkheid’ eer aan door continu en publique te gaan als pleitbezorger voor de bewering dat UFO’s (of UAP’s) bestaan en niet hetresultaat zijn van door de mens gemaakte technologie..
Van het Reserve Corps, naar Team Alpha 66, naar het Legacy-Program en AARO
Elizondo is de zoon van een Cubaanse vluchteling/banneling ‘exile‘ en werd geboren in Texas. Zijn vader was lid van een geheime CIA brigade ‘2506’ (later Alpha 66) die het Cubaanse regime van Fidel Castro het regeren moeilijk moest maken. Tussen de regels door, later is Elizondo naar Sarasota, Florida verhuist, lees je over zijn persoonlijke perikelen, de moeizame relatie tussen zijn ouders, de pesterijen op scholen, kortom zijn jeugd was geen ‘picnic’. Elizondo doorspekt het verhaal al direct met materiaal over UAP’s ook al had hij daar in zijn jeugd weinig tot niets mee. Immer was er wel een verlangen om wat meer ‘macho’ te zijn, mogelijk mede ingegeven door zijn kleine gestalte, echter hij meent dat hij pas echt gevormd werd tijdens zijn verblijf bij het JROTC, het jeugd reserve corps, een ‘één voor allen, en allen voor één, gevoel.
Elizondo heeft zeker een brede achtergrond. Voordat hij werd benaderd m.b.t UAP-onderzoek en in contact kwam met klinkende namen in deze materie als Hal Puthoff en James Lacatski heeft hij nog jaren gewerkt in het Reserve Officers’ Training Corps (ROTC), zich gewijd aan vechtsporten, een opleiding gedaan bij de Universiteit van Miami, met een graad in microbiologie en immunologie. Via diverse uitzendingen van het leger, komt hij uiteindelijk bij de contraspionage terecht. En hij verhaalt hoe hij stapje voor stapje verder komt in de hiërachtie van het Pentagon, om uiteindelijk op kantoor van de onderminister van defensie te komen, en een GS-15 status krijgt, de hoogst vertrouwelijke status haalbaar. Wat direct opvalt inderdaad, in Imminent, zijn enkele zwarte balkjes in de tekst, waar ‘verboden namen en plaatsen’ niet bekend mogen worden, nou spannend hoor.. Verder komt hij op goede voet te staan met Christopher Mellon, die Imminent’s voorwoord geschreven heeft. Mellon beschrijft Imminent zogezegd als het Magnus Opus van een ‘Great Man’. Als Elizondo eenmaal alle ruimte krijgt voor UAP-onderzoek gaat hij er ook helemaal voor, aldus Mellon, Elizondo eindigt bij ‘de grote jongens’, waar hij zich als een vis in het water voelt..kortom dus van Alpha 66, naar topsecret GS-15 employee bij defensie, naar het Legacy Program’.
Elizondo neemt ons mee door zijn carrière bij het Pentagon, en hoe hij wordt ‘ingewijd in de UAP-materie’ en zich, in het kader van deze materie, vooreerst stort op het ‘Remote Viewing’. Het DoD ziet RV als mogelijk onconventioneel wapen om vijanden af te weren. Zoals gezegd maakt hij kennis met Hal Puthoff en James T. Lacatski., beiden zeer actief op UAP-gebied. En met beide heren heeft Elizondo intens samengewerkt, laatstgenoemde betreffende de ‘mysteries van de Skinwalker Ranche’ en het AAWSAP programma. Verderop in het boek vertelt hij nog het bekende verhaal hoe hij samenspande met Chris Mellon om drie vermeende UFO-video’s uit het Pentagon te smokkelen (zie foto boven), en hoe hij zich na alle commotie rondom zjin ontslag bij het DoD, zich aansloot bij het UFO-infotainmentbedrijf van Blink-182-rocker Tom DeLonge, To The Stars. Het artikel in de New York Times ‘Glowing Auras and Black Money’ in 2017, van Leslie Kean e.a. gaf een boost aan TTSAAS en de UFO-jacht, zowel in het DoD als erbuiten.
Stijl Imminent, gebrek aan bewijs UFO-materiaal, Metatron 2.0
Om te zeggen dat Elizondo zichzelf de hemel inprijst zoals veel journalisten doen, vond ik in eerste instantie wat ver gaan, echter met Imminent is duidelijk dat hij toch wel hevig is gaan geloven in wat hijzelf en publique verkondigt en publiceert over UAP’s. Zijn rol is niet fors of belangrijk, zijn rol is ‘cruciaal’ in de UFO klokkenluidersgeschiedenis, zeg maar. Hij gaat hierin zelf zo ver dat hij die rol doortrekt naar de menselijke geschiedenis, en impliceert, of beter, hij beeldt zich in een soort patriarch Enoch, (of Metatron), als een soort ‘Metatron 2.0’, een figuur uit de apocryfe geschriften, die doorgaat voor een ‘hemels scribent’ die ingewijd is in kennis van het goddelijke, en dit neerschrijft,. mogelijk iets te kort door de bocht, maar hier komt het wel op neer. De bekende namen van de i.d. Amerikaanse UFO gemeenschap passeren de revue, van Jacques Vallée tot Robert Bigelow tot Tom DeLonge, tot de journalisten als Leslie Kean, en Ralph Blumenthal, een fraai entourage van UFO ingewijden, zo komt het in ieder geval over. .
AARO wikimedia commons
Echter Elizondo’ grootste manco is niet het zichzelf ophemelen, dit is m.i. ook meer aan de lezer en hoe je je hieraan stoort, nee het is dat Elizondo zelf geen direct bewijs toont van gecrasht UFO materiaal, en het bij indirect bewijs blijft. Hij vaart letterlijk blind op de uitlatingen van UFO-deskundigen, zeg maar, en dat is precies de kritiek van het AARO (voorheen UAPTF) op Elizondo. Het AARO is nu het bureau van het Pentagon dat UAP-meldingen onderzoekt. Een ‘Lue’ die zichzelf afschildert als de drijvende kracht achter de drang van het Congres om UFO-fantasieën in wetten om te zetten.
Qua toon en stijl oogt het boek luchtig, neigend naar oppervlakig. Dit zou je eigenlijk niet verwachten daar Elizondo juist zulke onheilspellende geheimen claimt te kennen en wil dat ze aan het licht komen. Als je kennis hebt van zulke donkere materie, zou je een serieuze, zeg maar ‘imminente’ ondertoon verwachten, maar die ontbreekt in Imminent. Kortom Imminent bevat weinig imminents, het wordt nergens echt dreigend, het is niet een ’the clock is ticking’ werk..M.i. had een krachtige redactie dit werk zeker een draai ten goede kunnen geven aan de schrijfstijl, om diepgang te bieden, aan eerlijk is eerlijk, Elizondo’s toch zeer bijzondere carrière bij met name defensie. Een werk meer in de stijl van een kruisverhoor dat Elizondo aan zichzelf oplegt, en tot in de haarvaten gaat van al zijn kennis, van geruchten tot hard bewijs, van luchtige aanwijzingen tot rauwe details enz. dat in ieder geval toont hoe hij de onderste steen m.b.t. UAP’s bloot heeft willen leggen. (Een tegenhanger qua boek wordt o.a. genoemd Edward J. Ruppelt’s Report on Unidentified Flying Objects, 1956).
Boek After Disclsoure, ‘UFO materiaal in privé eigendom’, en ‘Het Kwaad en UAP’s’
En dan kom ik bij Bryce Zabel en Rick Dolan’s After Disclsoure, de titel A.D. met een kwinkslag naar ‘Dag des Heeren’, maar dit terzijde..A.D. doet in mijn ogen wat Imminent grotendeels had moeten ‘doen’, op het aanleveren van bewijs van gecrashte UFO’s na dan..dat doen beide niet. Echter Zabel’s A.D. diept heel goed uit wat het voor de mensheid en de wereld zou kunnen betekenen als een ETI zich zou manifesteren c.q. materialiseren op aarde. Dus wat als de UFO-doofpotaffaire echt is en wat als het afgelopen is? A.D. somt de vermeende maatschappelijke gevolgen op van zo’n onthulling, en geeft provocerende analyses. AD is het ultieme ‘wat als?’-scenario waarin de kalender van de mensheid wordt gereset en de geschiedenis opnieuw begint.
Zabel’s A.D. is niet bang om specifieke voorspellingen te doen en stelt dat er zaken gebeuren als bijvoorbeeld ‘Het Congres zal Watergate-achtige hoorzittingen houden’. A.D. meent dat het eerste decennium na A.D., zal lijken op de hightech-jaren ’60. Of iets als ‘Ontvoerden zullen een collectieve rechtszaak aanspannen tegen de overheid voor het achterhouden van cruciale informatie.’ Zabel duikt tevens diep in de SAP’s , de Special Access Programs, en dat is ook Elizondo’s terrein In het hoofdstuk ‘Paint It Black’ tonen de auteurs van A.D. hun kennis m.b.t. SAP’s, en dát is interessant…
A.D. stelt ‘Er waren 150 Special Access Programs binnen het Pentagon eind 1999 en SAP’s werden gedomineerd door particuliere contractanten’, ..’Men moet deze SAPs, die niet gedomineerd worden door overheidspersoneel, maar door particuliere contractanten, beschouwen als mogelijk op-hol geslagen programma’s buiten de formele overheidscontrole.’ Dit is nu precies het probleem dat Elizondo niet allen in zijn boek maar in het algemeen vaak aan de kaak stelt, en noemt het ‘Purple Nova-projecten’. En her en der zijn er schrijvers die ook werk gemaakt hebben van de UAP’s en private contractanten. Nick Redfern bijvoorbeeld stelt dit vaak centraal in zijn werk en interview en noemt deze partijen de Collins Elite’, in Imminent is het de ‘Gang of 8’. Elizondo, met dit ‘privatiseringsprobleem’ raakt hier zeker een zenuw in de problemantiek rondom de UAP’s. A.D. stelt het ferm ‘Het UFO-programma werd getransformeerd, werd privé en enorme bedragen werden naar diepzwarte programma’s (SAP’s) gestuurd om ET-technologie te bestuderen’. Deze op-hol geslagen programma’s komen dus geheel buiten de formele controle van de overheid te vallen. En A.D. trekt de conclusie ‘Verschillende bronnen uit de geheime wereld ondersteunen het argument dat de controle over het UFO-geheim is overgegaan naar de privéwereld.’
Een ander probleem dat Elizondo aankaart en ook een open zenuw raakt, is het gegeven dat er een groep van beambten is binnen defensie en de inlichtingengemeenschap die huiverig is om transparantie te geven aan UAP’s daar zij er stellig van overtuigd zijn dat UAP’s een demonisch karakter c.q. demonisch van aard zijn. Elizondo stelt dat deze groep zo bang is dat openbaring dood en verderf zal sturen over de wereld dat geheimhouding beter is. Deze huiverigheid t.o.v. UAP’s zou te maken hebben met de religieuze overtuigingen van deze groep beambten. Tja, of UAP’s bestaan, en of ze ‘kwaadaardig’ zijn..Maar m.i. is het zeker zo dat alles wat buiten geijkte maatschappelijke kaders valt, voor, mogelijk nog meer dan men denkt, gelovigen bij bepaalde religie’s, uit beeld moeten blijven. (een mooi oud non-fictie werk is Aldous Huxley’s boek The Devils of Loudun, daar worden paranormale verschijnselen, religieus fanatisme en massahysterie in een verhaal verpakt. Het speelt zich af, waargebeurd in het 17e-eeuwse Frankrijk in het plaatsje Loudun. In deze lijn schrijven ook Malachi Martin,T.K. Oesterreich, en Nick Redfern’s, Final Events.)
Conclusie is juist, na 447 pagina’s weer geen enkel concreet bewijs op tafel. Elizondo betekent ter aanvulling op zijn CV “on the street of the church,” a common name used by forced-conversion Jews, or anusim, in an attempt to assimilate and survive in Spain (1492 Inquisitie/vervolging) en verklaart de buitensporige fantasie als het gaat om geloofsovertuigingen, omgang met goden, engelen, profeten en wonderen die ook wij voor het gemak maar hebben overgenomen om aan de brandstapel te ontkomen 🙂 …. (lees de Bijbel).
Als de informatie van al die SAPs bij private partijen zit wordt het idd lastig. Elizondo heeft imo een indrukwekkende staat van dienst, en, maar dit is slechts vermoeden, mocht hij anderszins van plan zijn zijn zaken in de openheid te brengen, in het verleden zijn er ook enkele pleitbezorgers gestorven onder dubieuze omstandigheden, denk bv aan James McDonald en Morris Jessup en UAP-onderzoek. o.a. een goed overzicht hiervan is Sinister Forces trilogie van Peter Levenda.
https://en.wikipedia.org/wiki/James_E._McDonald
De vergelijking met religie gaat imo mank, religie draait in de kern om vertrouwen, UAPs draait grotendeels om, aangezien wij ook met ruimteschepen de kosmos verkennen, en voornemens zijn verder te gaan, om vermeend bezoek van buitenaardse beschavingen aan onze planeet cq zonnestelsel. In het kielzog hiervan, wordt er met de meldingen, de mogelijkheid geopperd van dergelijk bezoek…
Ten slotte, mochten UAPs niets anders blijken dan artefacten van ons brein, dan is er bv het werk van Carl Raschke die ooit stelde in zijn ‘UFOs; ultraterrestrial agents of cultural deconstruction’ “What this may indicate is that UFOs may exist as a mega-experiment in deconstructing our ideas of what is possible, our place in the universe, our ways of accepting what is real and even our methods of cataloging sensory input.” Dan is er sprake van een mega psyop, of samengevat door Levenda als een ‘Weltanschauungskrieg on UFO’s’
Het resultaat van dit alles is in de trant van Levenda die stelt ‘The result of the coverup is either a conscious series of acts by agents so unknown that a belief in an ultimate secret society is our only option, or there is at work an even darker force..and no one is in charge’.
https://avalonlibrary.net/ebooks/Peter%20Levenda%20-%20Sinister%20Forces%20-%20A%20Grimoire%20of%20American%20Political%20Witchcraft%20-%20Book%201%20-%20The%20Nine.pdf
Natuurlijk is de vergelijking met religie wel legitiem. Die gaat zeker niet mank. Beide geloven in iets waar geen enkel bewijs voor is. En deze schrijvers die op het eind van hun carrière nog even binnen willen lopen met een boek. Of geld verdienen met een site. Allemaal zonder enig bewijs! Hoe goedgelovig zijn we dan? Al meer dan 75 jaar geen enkel bewijs. Niets!
Ook jammer dat hier het onderwerp zo eenzijdig belicht wordt.
Een paar weken geleden kwam er namelijk een proefschrift uit waar je hier niets over hoort:
“Equivocal Encounters: Alien Visitation Claims as a Societal Problem.”
En grappig genoeg kwam dat uit onder “theology and religious studies”