Messier 103 in het sterrenbeeld Cassiopeia
Tjonge….jonge….jonge….wat een astrofotografie-productiviteit op dit moment alhier in the big and beautiful city of Dordrecht. “Jonge astrofoto-hond” Hopman Arie is niet meer te stuiten en ook deze oude astrofoto-vos woont tegenwoordig bijkans meer op zijn “astrodak” dan in huis. Eén ding moet ik trouwens wel bemerken en bekennen…maarre….het hele astrofoto-circus is er mijnerzijds wel een flink stukkie minder spannender op geworden nu mijn woeste Biesbos-expeditie’s eigenlijk wel helemaal tot het verleden zijn gaan behoren.
Het enige wat nu nog een zekere kleine “spanningsboog” met zich meebrengt, dat is het bestijgen en na de “daad” weer afzakken van dat lichtelijk precaire aluminium laddertje. Voor de rest verbaas en verheug ik me vooral over het feit dat zowel astrospeelgoed als gevolgde procedures zo ontiegelijk probleemloos lijken te werken en te verlopen.
Ik bedoel…..als ik op internet lees over die vreselijke hoegenaamd niet aanwezige astrofotografische capaciteiten van de bescheiden skywatcher EQ3 montering en ik zelf zie hoe fijn en relatief probleemloos dit ding toch tot op heden heeft gewerkt in combinatie met de Lacerta Mgen stand alone autoguider….tja…dan kan ik alleen maar op z’n “Louis van Gaals” denken…. “Ben jij nou stom of ben ik nou zo slim”???
Eenzelfde happy gevoel heb ook jegens die twee mega fantastische el cheapo vintage sovjet-russische 10cm (F7 & F10) Maksutovjes waar ik op dit moment zo heerlijk plezant mee aan het astrokieken ben. Ik weet dat het gezien de huidige toestanden op het wereldtoneel wellicht “not done is” om dit russische astrospeelgoed zo de hemel in te prijzen….maar als ik dan keer op keer weer zie wat voor een apo-strakke sterbeeldjes er uit deze twee oersolide en gestoord goedkope (vergeleken met apo-prijzen) optische juweeltjes komen rollen, dan komt ook hier de stelling van Louis van Gaal weer vrolijk om de hoek kijken.
Enne…..als het astrofoto-circus dan des nachts zo probleemloos draait en ik al leunend tegen de schoorsteen tegen de achtergrond van die prachtige Dordtse nacht skyline een lieflijk half Maandje pal naast het torentje van mijn oude jongerensoos/danstent Bibelot zie opkomen…..dan….dan….nou ja….geen woorden voor maar alleen maar een hele diepe gelukkige zucht….!!!
Afijn….back to astrophotobusiness….de buit van deze avond betreft de fraaie, door ene Pierre Méchain in 1781 ontdekte relatief nog redelijk jonge open sterrenhoop Messier 103, te vinden op een lichtjaartje of 9000 in de richting van het markante sterrenbeeld Cassiopeia. De hemelomstandigheden ten tijde van het schieten van deze opname waren op z’n zachtst gezegd “zwaar kloten” met dank aan een heftig aanwezig zijnde volle Maan, die overigens wat later in de nacht een heel klein beetje (een paar lullige procentjes) verduisterd zou worden…..iets waarvoor ik trouwens absoluut geen goesting had om mijn lekkere warme vlooienbunker uit te komen rennen.
Maar goed…..het was dus in principe wel kraakhelder en vooral ook kraakschoon….en als de lucht stofloos is dan kan er ondanks die volle Maan nog best wel leuk gekiekt worden….want als er geen/weinig… stof/vocht in de lucht zit dan heeft het storende maanlicht ook veel minder kans om middels allerlei ongewenste reflectie’s jouw zwaarbevochten deep sky kiekje te verpesten. Het enige wat ik deze avond wel een beetje heb moeten aanpassen dat is de duur van het individuele subje. Normaal is 5minuten mijn normale”standaard belichtingstijd”, maar dat heb ik voor deze sessie teruggeschroeft naar 2 minuten waarvan ik er nu 20 van geschoten heb. Voor de rest was het allemaal weer the same old nabewerkings song van stacken met Deep sky stacken en nabewerken met photoshop.
Tot slot nog effe dit…..Hé Ronny….wazzz ech leuk om jou deze week na al die tijd weer eens in the flesh tegen te komen op dat zonnige Dordtse terrasje…..kreeg op een vreemde manier opeens meteen weer ontiegelijke zin in van die fijne kleine foute sigaartjes…hihi!!!
Over Jan Brandt
Ha die Jan. Weer een wonderschone kiek gemaakt met die M103. Maar euh… Ik zou je maar niet te druk maken over je “Russische astrospeelgoed”. In het ISS (ook astrospeelgoed) wordt nog gewoon eendrachtig samengewerkt tussen astronauten en kosmonauten.
Ja, het was inderdaad bijzonder je weer eens toevallig in “levende lijve” tegen te komen. Zo heel vaak ben ik nou ook weer niet in Dordrecht. Leuk dat je het oude Bibelot noemde. Afijn, heel wat “geschiedenis” om aan terug te denken. Die sigaartjes, da’s al lang geleden. Maar ik stel voor dat als we ooit ergens in een bejaardenhuis zitten dat we samen een grote dikke opsteken ! En mijmeren over vroeger. 😉
Hmmmmm……mijneren over vroegah in het astronomisch bejaardentehuis met een dikke vette fijn asociale bolknak tussen “de gaten en implaten”…..welk één heerlijk vooruitzicht…hihi!!!