Credit: NASA, ESA, Amy Simon (NASA-GSFC); Image Processing: Joseph DePasquale (STScI)
Al meer dan 150 jaar wordt de Grote Rode Vlek (‘Great Red Spot’ – GRS) van Jupiter door sterrenkundigen in de gaten gehouden, de enorme anticycloon die groter is dan de aarde en die vermoedelijk al eeuwen woedt op de grote gasreus. Je zou denken dat we inmiddels wel alles weten van die enorme storm, maar verbazingwekkend zijn er altijd weer nieuwe inzichten in wat dara precies gebeurt. Zo blijkt uit recente waarnemingen, die gedurende negentig dagen tussen december 2023 en maart 2025 met de Hubble ruimtetelescoop zijn gedaan, dat de GRS helemaal niet zo stabiel is als gedacht en dat hij zich gedraagt als een nerveuze stressbal of als een beker met biubberend gelatine – kies maar welke vergelijking je beter vindt 
.
Met Hubble kijken ze in het kader van het Outer Planet Atmospheres Legacy program (OPAL) ieder jaar een poos naar Jupiter en van de recente waarnemingen hebben ze een video gemaakt, die goed laat zien dat de GRS ‘oscilleert’, dat hij per dag groter en kleiner wordt en z’n snelheid varieert, de ene keer sneller, de andere keer langzamer. Ze vergelijken het met een sandwich met beleg in het midden, waarbij de sneetjes brood gaan uitpuilen als er teveel beleg tussen zit (op zich ook weer een leuke metafoor). Als de storm versnelt of vertraagt duwt hij tegen de winden in die zich ten noorden en zuiden van hem bevinden, winden die ‘m altijd ongeveer op dezelfde breedtegraad houden (in tegenstelling tot bijvoorbeeld stormen op Neptunus, die sterk kunnen variëren in breedtegraad).
De resultaten van de waarnemingen met hubble aan de GRS zijn recent gepresenteerd op de 56th annual meeting of the American Astronomical Society Division for Planetary Sciences, in Boise, Idaho. Meer erover is ook te lezen in dit vakartikel, dat gepubliceerd is in The Planetary Science Journal. Bron: NASA.
