De hoofdrol was bij SpaceX dit weekend weggelegd voor hun kolossale lanceertoren op Starbase, liefkozend genaamd ‘Mechazilla’ (fotocredits; SpaceX). Het bedrijf beleefde dit weekend met Mechazilla een primeur. SpaceX heeft na lancering van, weer, een Starship/Super Heavy combinatie, de laatstgenoemde kolossale raket opgevangen met behulp van zijn eigen lanceertoren, video credits; SpaceFlightNow. Het gevaarte werd gepakt tussen de vangarmen van de toren. Het Starship zelf werd gelanceerd naar een baan om de aarde, gevolgd door een gecontroleerde terugkeer ‘reentry’ in de atmosfeer. Het Starship/Super Heavy raket, 122 meter hoog!, werd gelanceerd voor zijn vijfde poging een orbitale vlucht te bewerkstelligen. In juni j.l. werd het Starship gelanceerd voor zijn vierde poging een orbitale vlucht te bewerkstelligen.
Het Starship zelf, Ship 30, vloog op een suborbitale baan die vergelijkbaar was met de vorige vlucht in juni, en bereikte een piekhoogte van 212 kilometer. Het voertuig leek de terugkeer in betere staat te overleven dan op die vorige vlucht, en SpaceX noemde de veranderingen aangebracht aan het hitteschild van het schip. De vorige vlucht was het deels verbrand. Het schip maakte een oceaanlanding in de Indische Oceaan bijna 66 minuten na lancering, waarbij het voertuig, dat niet bedoeld was om te worden geborgen, enkele seconden na contact met het water explodeerde. Musk, opgetogen, twitterde; Ship landed precisely on target! Second of the two objectives achieved.’
Bij SpaceX was men vooraf oorzichtig optimistisch, en een crash of een afgebroken lancering zou niet geheel als een verrassing komen, echter het zat flink mee. Het doel was o.a. om de Super Heavy te laten opvangen door Mechazilla. en inderdaad, de Super Heavy, genaamd Booster 12, bereikte die prestatie, ongeveer zeven minuten na de lancering.
IFT-3, verbeteringen
In juni j.l. werd het Starship gelanceerd voor zijn vierde poging een orbitale vlucht te bewerkstelligen. De derde testvlucht was op 14 maart j.l., en moest in principe net als de andere testen, de eerste orbitale ‘van-Texas-naar-Hawaï vlucht‘ zijn, en zou zo’n 110 minuten in beslag nemen. De Integrated Flight Test-3 (IFT-3), was een verbeterde versie van IFT-1 en IFT-2. o.a. in de ‘hot staging’ -techniek, waarbij de motoren van de bovenste trap beginnen te vuren voordat de Super Heavy, volledig wordt gescheiden.
Echter in maart bleef het Starship wel vliegen na de ‘stage-separation’, maar probeerde niet in een volledige baan om de aarde te komen. In plaats daarvan kwam de raket in een suborbitale baan terecht terwijl het boven de aarde zweefde, en men verwachtte zo een 65 minuten, echter SpaceX verloor het contact met het Starship tijdens de terugkeer.
Het Starship-systeem dat SpaceX ontwikkelt om mensen en vracht naar de maan en Mars te brengen is ontworpen om volledig herbruikbaar te zijn. (Lees hier o.a. meer over Starship, en Mars, in deze recente Astroblog ‘Beyond Earth; Elon Musk verdubbelt zijn inzet voor de koloniesatie van Mars’. De Starship/Super Heavy combinatie wordt aangedreven door next-generation Raptor-motoren door SpaceX zelf ontwikkeld. Het Starship krijgt er zes en de Super Heavy 33. Musk twitterde eerder dat het Starship mogelijk nog 10 meter langer gaat worden. De motoren van Starship genereren 7,5 miljoen kg stuwkracht bij de lancering, wat Starship de krachtigste raket in de geschiedenis maakt zodra hij met succes vliegt. Het huidige record staat op naam van NASA’s (SLS), die produceert zo’n 4 miljoen kg stuwkracht bij de lancering. Bronnen; SpaceX, Space.com, CNN, SpaceFlightNow, FAA
Het blijft bijzonder en vreemd tegelijk om die booster terug op z’n honk te zien komen. Het is net een vliegende sigaar.
Bij een UFO-kanaal op YouTube waren opnames te zien van mensen die dachten een vliegtuigongeluk of een UFO in de verte gefilmd te hebben.
Er stond,’This was taken a few miles west of the 118 and 170 junction in Terlingua, Texas, looking southeast.
Er waren meerdere reacties die aangaven dat het om de terugkeer van de SpaceX booster ging. 🙂