Het universum zit vol mysteries, maar weinig objecten prikkelen onze verbeelding zo sterk als zwarte gaten. Het zijn de ultieme gravitationele valkuilen, waar niets – zelfs geen licht – aan kan ontsnappen. Zou het tegenovergestelde ook kunnen bestaan? Een gat waar niets in kan vallen?
Ja, theoretisch wel. Zover we kunnen waarnemen wordt ruimte exact beschreven door de einsteinvergelijkingen. Deze formules vertellen ons hoe ruimte en het verstrijken van tijd vervormen onder de invloed van massa en hoe massa beweegt in de vervormde ruimte. Zwarte gaten zijn een legitieme oplossing van deze vergelijkingen. Maar de einsteinvergelijkingen staan ook toe dat er regio’s in de ruimte zijn waar materie en energie juist worden uitgestoten in plaats van opgeslokt. Dit noemen we toepasselijk witte gaten.
Van zwarte gaten weten we dat ze bestaan. Sterrenkundigen hebben ze waargenomen en we weten ook hoe ze ontstaan. Witte gaten daarentegen blijven steken in een gebied van speculatie. Het universum staat het toe dat ze bestaan, maar is er ook een proces waarbij ze gevormd worden? Zou een wit gat misschien wel het uiteindelijke lot van een zwarte gat kunnen zijn? Wat als een reis door een zwart gat kan leiden naar een wit gat, ergens in een ander deel van het universum, of misschien zelfs in een ander universum?
Deze gedachte voert ons naar het hart van de moderne fysica en speculatieve kosmologie. In mijn nieuwe video laat ik een fascinerend scenario zien waarin een zwart gat fungeert als de ingang van een wormgat, een theoretische brug door de ruimte-tijd, met een wit gat als uitgang. Een reis naar de uiteinden van ruimte en tijd.
Speak Your Mind