Impressie van een neutronenster die een uitbarsting meemaakt, welke vervolgens door het gas in de omgeving ‘scintilleert’. Credits: Daniel Liévano, edited by MIT News
Op 22 oktober 2022 werd door sterrenkundigen een snelle radioflits waargenomen, een ‘Fast Radioburst’ (FRB) zoals ze het op z’n Engels noemen, een uitbarsting van radiostraling die maar 2 milliseconde duurde, afkomstig van een bron die zich in een sterrenstelsel op 200 miljoen lichtjaar afstand bevindt. Dit was FRB 20221022A, zoals ze ‘m noemden, één van de vele snelle radioflitsen die zijn gedetecteerd, sinds de allereerste FRB in 2007. Tot nu toe was de oorsprong nog onduidelijk, ook al zijn er vele hypotheses. Maar dankzij FRB 20221022A zijn sterrenkundigen van het beroemde MIT instituut er voor het eerst in geslaagd meer te weten te komen over de bron. Ze slaagden er in om van FRB 20221022A de zogeheten ‘scintillatie’ te meten, een verschijnsel dat vergelijkbaar is met het fonkelen of twinkelen van sterren aan de hemel. Dankzij de korstondige helderheidsvariaties konden Kenzie Nimmo en zijn team vaststellen dat de uitbarsting van radiostraling dichtbij de bron moet zijn gelegen. Hoeveel een object scintilleert hangt af van de grootte van een object of van de afstand tot het object. Men denkt dat FRB 20221022A veroorzaakt is door een neutronenster met een krachtig magnetisch veld en dat de uitbarsting op maximaal 10.000 km afstand van de compacte neutronenster gebeurde.
#Astronomers have pinpointed the origin of a fast radio burst, FRB 20221022A, to a magnetosphere near a neutron star. This discovery sheds light on the chaotic magnetic environments of these bursts. @MIT @nature https://t.co/Yk5ihtVcXp https://t.co/9KwNm6Twoa
— Phys.org (@physorg_com) January 2, 2025
Er zijn theorieën die denken dat de snelle radioflits verder van een neutronenster of magnetar gebeurt als een schokgolf zich door de ruimte beweegt en op omringende dichte gaswolken stuit. Maar dat blijkt dus niet te kloppen. Voor het onderzoek aan FRB 20221022A maakten ze gebruik van de radiotelescoop array Canadian Hydrogen Intensity Mapping Experiment (CHIME). Dát de bron een neutronenster of magnetar is konden de sterrenkundigen bepalen aan de hand van de polarisatie van het radiolicht. De hoek van de polarisatie vertoonde een S-curve en daar kon men uit afleiden dat het object zeer snel moet roteren, één kenmerk van zo’n extreem compact object.
Meer over het onderzoek aan FRB 20221022A met CHIME vind je in dit vakartikel en dit vakartikel, verschenen in Nature.
Bron: MIT.
Speak Your Mind