Tja…..want dat is het wel op dit moment….een omgekeerde wereld. Normaal gesproken ben ik de persoon die zwaar minachtend z’n neus ophaalt aangaande die supersaaie “soepballen”, mijn scheldwoord aangaande alles het zonnestelsel betreffende, terwijl Arie tot voor kort de voorkant van een telescoop nog kon onderscheiden van de achterkant……en NU…..is Arie “out of the blue” verworden tot een heuse hyperfanatieke deep sky astrofotograaf die zonder blikken of blozen loopt te strooien met zotte kreten zoals “biasframes” , “Hubble pallet” en erger nog…et moi…..deep sky junkie pus sang… kan opeens maar niet genoeg krijgen van het maken van heerlijk kekke planetenkiekjes. Oorlogen hier….vliegtuigrampen daar…..klein nieuws vergeleken bij de schokkende aardverschuiving die plaats heeft gevonden bij de redactie van Astroblogs. Zucht…..is er onder uw waarde astroblogslezeressen en lezers wellicht een “astro-shrink” in de zaal….hihi!!
MAAR……hoe vreemd het astroblogs-landschap er nu zo ook opeens uitziet, zijn zowel Arie als ondergetekende wel hele blije astrofotografische “dwaallichten”…..en al helemaal nu het EINDELIJK…EINDELIJK….weer een beetje zonnig helder weer is geworden. Die meer dan zes weken…eh…”droog staan” was echt niet te harden, wat dat betreft lijken het echwel andere winters geworden.
Maar goed….we zijn weer back in business. Arie heeft een paar hele strakke deep sky opnames in de digitale kleedkamer klaar staan en ik heb weer een fijn avondje Jupiter en Mars gewebcamd….en als toegift zie hier ook nog een knalstrakke maanopname gemaakt door “astroblogs gueststar” Lique, mijn zeer gewaardeerde sterrenwacht Mercurius collega.
De opnames van Jupiter en Mars heb ik gemaakt met mijn 20cm F6 Orion Optics Newton vanuit het “Dordrecht Rooftop Observatory Location” alhier in de binnenstad van Dordt. De brandpuntsafstand van standaard 120cm verleng ik altijd kunstmatig met een 3x Barlow tot 360cm om het piepleine Jupiter en Mars-beeldje groter en pixelvriendelijker op de CCD-chip van mijn vintage Philips ToU pro webcam te projecteren. Omdat Jupiter zo razendrap ( 9 uur) om z’n as draait is het, om bewegingsonscherpte te voorkomen, nodig om bij dit soort van lange brandpuntsafstanden/vergrotingsfaktoren niet langer te belichten dan maximaal 2 tot 3 minuten.
Nu is de philips ToUpro een vintage niet echte planetcam met al z’n beperkingen van dien en daarom is een frame-rate van 10 frames per seconde wel het maximaal haalbare. Moderne echt planetcams halen tegenwoordig met gemak zonder verlies soms wel tot 60 frames per seconde.Vanwege die 10 frames per seconde is bij mijn set up, als het gaat om het kieken van Jupiter, een bescheiden stacksize van maximaal 1200 frames zo’n beetje wel het maximaal haalbare….enne….dat is effe niet anders en gezien de plezante behaalde eindresultaten voor mij ook niet echt een probleem.
De hieruit voortkomende avi.filmjes bewerkt ik vervolgens met autostakkert en Registax tot nevenstaande opnames and that’s it. Jupiter is echt spectaculair als het gaat om zichtbare wolkendetails terwijl Mars het dan weer een beetje laat afweten. We kijken nu helaas effe een tijdje naar “de saaie kant “van Mars en toch ben ik blij met het plaatje.
De getoonde Maanfoto is een heel ander verhaal. Elke winter wil ik toch minstens één keer echt “oer-sterrenkijken”.
Met dat bedoel ik onder barre winteromstandigheden onder een echte kraakheldere wintersterrenhemel een avond met “Doris de dansende (40cm) Dobson” een visueel tochtje maken langs alle spectaculaire winterhemel-objecten. En….tot mijn stomme verbazing en genoegen heeft het de lamlendige grijze meteogoden gisteravond toch behaagt om moi te trakteren op zo’n heerlijke echt barre edoch kraakheldere winter-avond….oh joepie.
Normaal gesproken doe ik dat altijd in mijn kouwe dooie uppie, want er zijn maar weinig mensen die zo’n (gestoord??) “astronomisch afzien-uitstapje” zien zitten…..maar….op sterrenwacht Mercurius werk er “een vrouw van staal”, Lique, die werkelijk nergens voor terugdeinst….o.a. van de euromast abseilen…oh griezel…..enne….die had wel zin in zo’n avondje “oer-sterrenkijken” en dus hebben we samen heel gezwellig met de dikke Dobson een tochtje gemaakt langs o.a. langs de Orionnevel, de Eskimonevel (Planetaire nevel NGC 2392 in Tweelingen), M35 (open sterrenhoop in tweelingen) en nog wat andere “winter fuzzy blobs”.
Uiteraard hebben we natuurlijk ook nog een rondje gemaakt langs mijn alltime favo hemel-objecten te weten de Maan en Planeten…..Wat ziet Arie toch in die domme saaie deep sky objecten….hihi??? Venus, Jupiter, Mars, maar het hoogtepunt van de avond was toch wel dat prachtige maansikkeltje aan de westelijke avondhemel.
Lique, net zoals ik ook dol op zonnestelsel-objecten,…(ik krijg je wel gek, Arie!!) is de koningin van de edele sport der smartfoon-astrofotografie en heeft met haar smartfoon met strakke hand gehouden achter een (geweldig!!) 18mm Baader classic orthoscopisch oculair, nevenstaand rete-kekke kiekje van de zuidelijke maanrand gemaakt.
Zeg nou zelf……wie wil er nu nog zo’n saaie foute “Hubble spanning pallet” Orionnevel op deurposterformaat aan de muur hebben hangen als je dit wonderschone lokale hemeltafereel vanuit je luie beeldbewerkingsstoel kunt bewonderen!!
Maar goed, Arie…..gozert…..de deep sky floor is all yours…enne…kijk uit dat je je nek niet breekt over rondslingerende Hubble pallets….grijns!!!
Over Jan Brandt
Mooie foto’s Jan! Zo jij hebt je ineens ontwikkeld tot onze heuse planetoloog, ’times they are a-changing’ zong ooit good old Bob Dylan. 😀 Ik heb zelf gisteravond nog een poging gewaagd scherp te stellen op de maan met het Elfje en wonderbaarlijk lukte het. Maar toen dacht ik, kom laten we eens naar Jupiter afzwenken, en toen gebeurde het, die lange buis van de Newton kwam tijdens het zwenken tegen één van de poten en toen hoorde ik de motor al gieren. Ben er direct mee gestopt, grrrrr…. Na een half uur werd het ook bewolkt, dus het had toch weinig zin. Donderdag weer nieuwe poging, dan schijnt het weer helder te worden.