Credit: ESA/Hubble, NASA, L. Lamy, L. Sromovsky
Een internationaal team van sterrenkundigen is er met de Hubble ruimtetelescoop in geslaagd om de rotatieperiode van Uranus nóg beter te bepalen. Dat valt niet mee bij Uranus, want de planeet gaat gehuld in een dichte grijze atmosfeer zonder enig herkenningspunt en de enige meting van de rotatieperiode kon van dichtbij worden gedaan, dat was in 1986 door de Voyager 2. Maar nu is er een nieuwe meting gedaan en wel door een team onder leiding van Laurent Lamy (LIRA, Observatoire de Paris-PSL en LAM, Aix-Marseille Univ., Frankrijk), waarbij ze gebruik maakten van de aurora bij de magnetische polen van Uranus. De rotatieas van Uranus ligt bijna op zijn kant, dus in het eclipticavlak van de beweging van de planeet om de zon, maar de magnetische polen verschillen flink van de rotatieas. Door met de Hubble telescoop in het ultraviolette licht naar de aurora te kijken (zie de foto’s hierboven) kon men bepalen dat de rotatieperiode van Uranus 17 uur, 14 minuten en 52 seconden is, dat is 28 seconden meer dan wat Voyager 2 in 1986 had gemeten. Uranus blijkt dus ietsje langzamer te roteren dan gedacht.
Meer informatie over de waarnemingen met Hubble aan Uranus zijn te lezen in dit vakartikel, dat verscheen in Nature.
Bron: ESA/Hubble.
Speak Your Mind