Credit: Dark Energy Survey/DOE/FNAL/DECam/CTIO/NOIRLab/NSF/AURA
Wat de Hubblespanning is hoef ik de lezers van de Astroblogs niet meer uit te leggen, lees de blogs in het dossier om daar meer over te weten te komen. Eén van de meest genoemde oplossingen voor de Hubblespanning is het idee dat donkere energie niet constant is, maar dat het evolueert met de tijd. In het standaard ΛCDM-model van het heelal zijn er drie ingrediënten, de donkere energie Λ (Lambda, alias Einstein’s kosmologische constante), koude donkere energie (CDM) en een klein beetje gewone materie. Met een donkere energie Λ die niet constant is, maar heel licht verandert in de loop van de tijd zóu de Hubblespanning opgelost kunnen worden. Maar nu is er een nieuw idee geopperd: waarom zou donkere materie niet met de tijd kunnen veranderen? Daarvoor hebben de deeltjes die donkere materie vormen een veranderende equation of state (EOS) nodig, zoals dat heet, een vergelijking van staat. De deeltjes zouden in zo’n geval in massa moeten oscilleren, heen en weer bewegen tussen twee uitersten.
Neutrino’s oscilleren voortdurend van de ene in de andere generatie.
Da’s geen nieuw idee, want het is al lang bekend dat de drie soorten (generaties of smaken) neutrino’s ook oscilleren – zoals hierboven weergegeven. Als 15% van de donkere materie in het heelal in massa zou oscilleren en de overige 85% zou ‘gewone’ donkere materie zijn (dus constant in massa) dan zou volgens de onderzoekers de Hubblespanning opgelost zijn. En ze denken dat zo’n model beter aansluit bij de waarnemingen gedaan aan het heelal door DESI, CMB en supernovae-waarnemingen.
Meer hierover is te lezen in het vakartikel van Xingang Chen et al, Evolving Dark Energy or Evolving Dark Matter?, arXiv (2025).
Bron: Phys.org.
Speak Your Mind