Wetenschappers schatten dat de kans 4,3 procent is dat deze asteroïde in 2032 de maan zal raken. Credits; NASA/ESA
Een team onderzoekers van de University of Western Ontario, heeft in kaart gebracht hoe de inslag van de asteroïde 2024 YR4 op de maan een krater met een diameter van 1 km zou kunnen veroorzaken en miljoenen kilo’s puin uit de baan van de maan naar de aarde zou kunnen slingeren. Dit puin zou er enkele dagen over doen om de aarde te bereiken, en aan de hemel een spectaculaire meteorenregen veroorzaken. Als 2024 YR4 in 2032 de maan raakt, zou de impact ‘vergelijkbaar zijn met een grote nucleaire explosie wat betreft de hoeveelheid vrijkomende energie’ aldus Paul Wiegert, hoofdauteur van de studie. Volgens een reeks simulaties uitgevoerd door het team zou er tot zo’n 100 miljoen kilo aan materiaal van het maanoppervlak worden weggeslingerd.
Als de asteroïde de maanzijde raakt die naar de aarde is gericht – wat ongeveer 50% kans is – zou tot 10% van dit puin in de daaropvolgende dagen door de zwaartekracht van de aarde kunnen worden aangetrokken, aldus het team. Het puin zou een spectaculaire meteorenregen aan de hemel opleveren, maar tevens een risico vormen voor ruimtevaartuigen en astronauten. 2024 YR4 is reeds langer onderzoek van studie door het Amerikaanse Planetary Defense die NEO’s en PHA’s (potential hazardous asteroids) in beeld brengt. Eerder dit jaar bestond er even de vrees dat de 60 meter brede asteroïde 2024 YR4, de aarde op 22 december 2032 zou treffen. De kans dat dit zou gebeuren, was de hoogste – 3,1% – ooit voor zo’n grote ruimterots gemeten. Latere waarnemingen wezen uit dat de kans dat de asteroïde, geschat op ongeveer 53-67 meter breed, de aarde zou raken, verwaarloosbaar laag was met 0,0017% – hoewel de maan nog steeds bedreigd zou worden, zie hier deze Astroblog.
Artistieke impressie van de nasleep van de DART-inslag op Dimorphos. Zie ook deze AB, waarin Hubble vastgelegd heeft hoe puin wegvliegt na inslag met DART. Credits: ESO/M. Kornmesser.
De kans dat de ruimterots de maan raakt, is sindsdien gestegen tot 4,3%, volgens gegevens van de James Webb-ruimtetelescoop. Voor de nieuwe studie heeft het team simulaties uitgevoerd en aangetoond hoe de impact op de maan een krater met een diameter van ongeveer 1 km in het maanoppervlak zou kunnen creëren. De preprintstsudie, is de eerste studie die gekeken heeft naar de gevolgen van zo’n impact voor de aarde. Het zou de grootste asteroïde zijn die de maan in ongeveer 5000 jaar zou treffen, aldus Paul Wiegert, hoofdauteur van de studie.
Hoewel veel van het ruimtepuin in aardse atmosfeer zou verbranden en geen bedreiging voor de mens zouden vormen, zou er materiaal in de baan van de aarde kunnen worden gevangen. “Een steen ter grootte van een centimeter die met tienduizenden meters per seconde reist, lijkt veel op een kogel,” aldus Wiegert. In de dagen na de inslag zouden er meer dan duizend keer zoveel meteoren als normaal de satellieten van de aarde kunnen bedreigen, maar de huidige kans op een directe inslag op de voorkant van de maan blijft slechts twee procent, benadrukte Wiegert.
De bevindingen tonen aan dat Planetary Defense verder uitgebreid zou moeten worden naar gebieden in de ruimte verder vanaf de aarde. NASA’s Planetary Defense volgt al lang PHA’s en NEO’s, asteroïden en kometen die de planeet zouden kunnen bedreigen, en werken aan manieren om een mogelijke botsing aan te pakken. In 2022 voerde NASA een geslaagde Planetary Defense demonstratie aan van een sonde die een asteroïde van koers deed wijzigen. De Double Asteroid Redirection Test ofwel DART sloeg in op de rots Dimorphos. De missie werd gezien als een test voor toekomstige hemellichamen die mogelijk op weg zijn naar de aarde. 2024 YR4, die rond de zon draait, is nu te ver weg om goed te kunnen worden waargenomen en zal naar verwachting pas in 2028 weer zichtbaar zijn, wanneer onderzoekers de grootte en baan ervan opnieuw kunnen beoordelen.
Asteroïde 2024 YR4 is half zo breed en heeft 10% van de massa van Dimorphos, waar NASA’s DART-missie in 2022 tegenaan botste. Als 2024 YR4 op ramkoers ligt met de maan, zou het ‘een geschikt doelwit’ zijn voor een nieuwe test van onze planetaire verdediging, aldus Wiegert. De preprintstudie, recent in de arXiv-database gepubliceerd, is ingediend bij de Astrophysical Journal Letters. Bronnen; Phys.org, The Guardian, NASA/Planetary Defense
Speak Your Mind