Een foto van clusters in het hjeelal gemaakt met de SPT. Credit: South Pole Telescope
In 1998 werd door twee onafhankelijke teams ontdekt dat het heelal versneld uitdijt en die versnelling zou het gevolg zijn van een mysterieuze energie die niet aantrekkend, maar afstotend werkt, de zogeheten donkere energie. Sinds die ontdekking was lang de veronderstelling dat de sterkte van de donkere energie constant is, dat de donkere energie niets anders is dan de kosmologische constante Λ, waar Albert Einstein meer dan honderd jaar geleden al mee kwam in zijn veldvergelijkingen, bedoelt om een statisch heelal te krijgen. De laatste jaren zijn er echter steeds meer aanwijzingen dat de donkere energie helemaal niet constant is, maar langzaam verandert. Met name de waarnemingen met DESI lieten dat zien – zie deze en deze Astroblogs daarover. En nu is daar weer een nieuwe aanwijzing bijgekomen. Recent zijn sterrenkundigen gekomen met de resultaten van twee jaar waarnemingen gedaan met de South Pole Telescope (SPT), een 10-meter telescoop met maar liefst 16.000 detectoren gevoelig voor straling met een golflengte van enkele millimeters, verbonden aan het Amundsen-Scott South Pole Station in hartje Antarctica. Met de SPT hebben ze 1/25e van de hemel bekeken en wel naar de welbekende kosmische microgolf-achtergrondstraling (Engelse afkorting: CMB), de straling die is overgebleven van de hete oerknal. In die straling, welke dateert van slechts 380.000 jaar na de oerknal, kunnen ze met de SPT minieme temperatuursvariaties én polarisatie zien. Analyse van alle waarnemingen laat nu zien dat de DESI-observatie klopt, dat de donkere energie met de loop van de tijd veranderlijk is en zwakker lijkt te worden.
Meer hierover is te lezen in het vakartikel genaamd “SPT-3G D1: CMB temperature and polarization power spectra and cosmology from 2019 and 2020 observations of the SPT-3G Main field“.
Bron: Phys.org.
Speak Your Mind