De kleine groene wezens uit Woolpit

[Monique]

Wat is waarheid?

Het speelt zich af ergens rond 1135-1154. Tijdens de oogst in het dorp Woolpit in Suffolk, Engeland (ongeveer 16 kilometer van Bury St.Edmunds), ontdekten maaiers die in de buurt van oude wolvenkuilen werkten (diep gegraven greppels om wolven te vangen), twee zeer kleine verloren jonge kinderen. Een meisje en een jongen.
De kinderen hadden een groen getinte huid, droegen vreemde kleren, spraken een onbekende taal en waren broer en zus. De jongen was jonger dan het meisje en beiden weigerden in het begin om voedsel zoals brood te eten. Alleen bonenplanten leken een vertrouwd voedsel voor de kinderen.
De kinderen werden uiteindelijk naar een plaatselijke rijke pief gebracht, Sir Richard de Calne, die evenzeer door hen verbijsterd was, hoewel hij ze toch in zijn huishouden opnam.

De jongen werd echter ziek en stierf. Het meisje bleef in leven en en verloor uiteindelijk zelfs de groene tint op haar huid naarmate haar dieet diverser werd en de tijd verstreek. Ze leerde uiteindelijk Engels, werd gedoopt en nam op een gegeven moment de naam Agnes Barre aan. Ze trouwde met een diplomaat, Richard Barre.

Wie waren die groengetinte kinderen? Kwamen ze van een andere planeet?

Toen zij Engels had leren spreken kon ze wat vertellen over waar zij vandaan kwam. Er zijn twee hedendaagse verslagen, maar geen van beide verslagen zijn uit de eerste hand. Het algemene verhaal is dat zij op een plek woonden zonder zon, maar wel met een soort licht als na zonsondergang.
Na het verzorgen van hun vaders vee waren zij weggelopen. Zij hadden een grot ontdekt en raakten daarin verdwaald en vonden vervolgens hun weg naar buiten door het geluid van de klokken te volgen. Toen ze weer tevoorschijn kwamen waren zij verbijsterd door het extreme licht van de zon. Ze raakte wederom snel verdwaald en konden de grot niet meer vinden. Bij hun zoektocht werden ze gevonden zoals eerder beschreven. Ze zou ook hebben verklaard dat er een land van licht te zien was op grote afstand van haar huis, dat ‘St. Martin’s Land ‘ genoemd werd. Ze zou ook gezegd hebben dat een grote rivier haar huis scheidde van het land van het licht.

Is dit een waargebeurd verhaal?

Twee hedendaagse geleerden hebben het verhaal opgetekend: een benedictijnse abt, Ralph van Coggeshall, die bijdraagt ??aan Chronicon Anglicanum en William van Newburgh, auteur van Historia rerum Anglicarum.

Ervan uitgaande dat het verhaal waar was, hebben velen een hypothese opgesteld over de oorsprong van de kinderen en hun groene kleur. Het meest fantasievolle is dat sommigen vermoeden dat de kinderen buitenaardse wezens waren of dat ze uit een andere dimensie kwamen.

Minder vergezocht beweren sommigen dat arseenvergiftiging de oorzaak kan zijn van de groene kleur van de kinderen (evenals hun gebrek aan eetlust en de slechte gezondheid van de jongen). Arseen is gebruikt bij de productie van groene kleurstoffen en het verkleurt de huid in een groen gestippelde uitslag. Het lijkt echter onwaarschijnlijk dat de dorpelingen kinderen met huiduitslag graag zouden opnemen in plaats van bang te zijn voor dodelijke ziekten zoals lepra, mazelen en pokken.

Maar hoe zit het met de veronderstelde beschrijving van het meisje van waar ze vandaan kwam? Wat over de meer fantastische elementen zoals het “land zonder zon”? Dit wordt over het algemeen buiten beschouwing gelaten gezien haar jonge leeftijd. Waarschijnlijk waren het vage herinneringen die zij later vertelde. Het is heel goed mogelijk dat ze zich gewoon een bijzonder bewolkte tijd herinnerde, niet bepaald ongebruikelijk in Engeland.

Wat de aanvankelijke taalbarrière betreft gaat men er vanuit dat de kinderen Vlaamse immigranten waren en in Fornham woonden, dat ook bekend stond als Fornham St. Martin en slechts twee mijl van Bury St. Edmunds ligt. De kerk in St. Edumunds, in de 12e en 13e eeuw, had ook klokken.

Bovendien stroomt de rivier de Lark in de buurt van Fornham St. Martin en in het gebied rond Bury St. Edmunds bevonden zich ondergrondse gangen van vuursteenmijnen.

Dat gezegd hebbende is het opmerkelijk dat de Vlamingen al een tijdje op het platteland in de buurt aanwezig waren en dat het onwaarschijnlijk is dat niemand in het huishouden van Sir Richard de taal van de kinderen zou hebben herkend.

Hoewel er waarschijnlijk meerdere doorgangen veel dichter bij Woolpit zijn, bevinden de belangrijkste vuursteenmijnen, Grime’s Graves, zich 20 mijl ten noorden van Bury St. Edmunds.

Waren de kinderen van Vlaamse afkomst of niet? Voorstanders zeggen dat de kinderen zelfs Engels konden zijn maar, zoals velen in die tijd alleen het unieke dialect van hun dorp spraken, waarvan er vele onbegrijpelijk waren voor buitenstaanders.

Daarom en misschien wel het meest plausibele van alles, zegt historicus Derek Brewer in zijn boek uit 1998, The Color Green: “De waarschijnlijke kern van de zaak is dat deze zeer kleine kinderen, die kuddes hoedden of volgden, waren afgedwaald uit hun bosdorp, weinig spraken en hun eigen woonadres niet kenden. Waarschijnlijk leden ze aan chlorose, een deficiëntieziekte die de huid een groenachtige tint geeft, vandaar de term ‘groene ziekte’. Met een beter dieet verdwijnt het.”

Verschillende UFO-onderzoekers zeggen dat de kinderen ook wel “proto” kleine groene ET’s waren. Onderzoeker-schrijfster Melanie Koslovic zegt: “Er is ook gesuggereerd dat de kinderen misschien buitenaardse wezens waren, of inwoners van een wereld onder de aarde. In 1996 werd een artikel over dit mysterie gepubliceerd in het tijdschrift Analog; astronoom Duncan Lunan veronderstelde dat de kinderen per ongeluk vanaf hun thuisplaneet naar Woolpit werden gestuurd vanwege een storing in hun ‘materiezender’. Zo verloopt de tijd, we zullen waarschijnlijk nooit het volledige verhaal van die vreemde kinderen krijgen. Dit alles vertelt ons dat jawel, de terminologie van “kleine groene mannetjes” inderdaad ingebakken zit in de ufologie.

[Auteur]

Berichten