Stofbanden in NGC 4565. Credit: The Sloan Digital Sky Survey
Het heelal blijkt vol te zitten met stof, kosmisch stof van hele kleine deeltjes. Dat stof zit niet alleen in sterrenstelsels, zoals onze Melkweg en in de donkere banden van het bekende
edge-on stelsel NGC 4565 (zie afbeelding), maar het komt ook ver daarbuiten voor. Zo blijkt uit een onderzoek aan de kleur van zo’n 100.000 quasars, waarvan de gegevens gehaald werden uit de
Sloan Digital Sky Survey (SDSS-II). Licht van verwegstaande quasars wordt deels geabsorbeerd door stof en daarbij wordt blauw licht sneller geabsorbeerd dan rood licht. Gevolg is dat quasars er roder uit gaan zien, net zoals onze Zon ’s dichterbij de horizon rood kleurt als het zonlicht door meer dampkring en dús door meer deeltjes heen moet. Onder leiding van Brice Menard (Canadian Institute for Theoretical Astrophysics) bekeek men die ton quasars, waarvan het lichtpad tussen quasars en Aarde zo’n 20 miljoen sterrenstelsels passeert. Het meeste stof wordt in sterrenstelsels gevormd door oude sterren,
die in hun laatste fase nog een boel stof de ruimte in blazen. De grote vraag is nu hoe dat stof in de intergalactische ruimte, de ruimte tússen de sterrenstelsels, terechtkomt. Wellicht dat supernovae daarin een rol vervullen en door hun explosies gas die kant uit slingeren, waarbij ook stof wordt meegenomen. Meer info over de waarnemingen aan het kosmische stof in
dit artikel, welk voor publicatie is aangeboden aan de
Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Mmmm, ik begin de laatste tijd wel erg veel over stof te schrijven. Ugge ugge… 🙂 Bron:
Eurekalert.
