Simulatie van een vroeg dubbelstersysteem. Credit: Ralf Kaehler, Matthew Turk and Tom Abel, KIPAC
Op dit moment maakt 60% van de sterren deel uit van een dubbelstersysteem. Computerberekeningen van de sterrenkundigen Matthew Turk en Tom Abel (Kavli Institute for Particle Astrophysics and Cosmology) en Brian O’Shea (Michigan State University) laat zien dat een deel van de allereerste sterren in het vroege heelal al deel uitmaakte van dubbelstersystemen. Een voorbeeld van zo’n simulatie zie je in de afbeelding hierboven, die de vorming van twee sterren laat zien 200 miljoen jaar na de oerknal. Beiden sterren in wording staan zo’n 800 Astronomische Eenheden van elkaar vandaan. Turk, Abel en O’Shea deden vijf simulaties, waarbij ze de computer voeden met gegevens van donkere materie, waterstofgas zoals uit de waarnemingen van het vroege heelal gebleken is. Centraal in de vijf simulaties stond de vorming van de zogenaamde Populatie III sterren, zware, hete sterren die een paar honderd miljoen jaar na de oerknal als eerste moeten zijn ontstaan. Van de vijf simulaties was er eentje waarin zo’n PIII-ster niet in z’n eentje ontstond, maar waarin een metgezel gevormd werd. Eén ster had een massa van 10 zonmassa’s, de andere was 6,3 zonmassa’s zwaar. Omdat beide sterren aan het einde van de simulatie nog steeds groeiden kon hun uiteindelijke massa nog hoger liggen. Omdat PIII-sterren eindigen als zwarte gaten kan het zware dubbelstersysteem twee zwarte gaten creeëren die om elkaar draaien. Als die zwarte gaten op een gegeven moment samenkomen zal een gammaflitser ontstaan, die niet alleen een enorme stoot gammastraling de ruimte in stuurt, maar die ook gravitatiegolven veroorzaakt. En die laatsten zouden met instrumenten zoals het
Laser Interferometer Gravitational Wave Observatory (LIGO) waarneembaar moeten zijn. Nieuwsgierig geworden naar die computersimulaties? Dan kan je
hier een video bekijken van de simulatie waarin de vroege dubbelster in wording is. Bron:
Eurekalert.
