Kosmische stralen en buitenaards leven – nieuwe inzichten

De aarde wordt voortdurend bestookt door mysterieuze kosmische stralen. Deze geladen subatomaire deeltjes vliegen met bijna de lichtsnelheid door het heelal en sommige bevatten 100 miljoen keer meer energie dan mogelijk zou moeten zijn. De herkomst van kosmische stralen is nog altijd niet helemaal duidelijk, maar één ding is wel duidelijk: kosmische stralen zijn schadelijk voor het leven.Kosmische stralen bestaan vooral uit waterstofkernen (protonen), die (zodra ze in botsing komen met de aardatmosfeer) een hele regen aan deeltjes vormen. Een flink deel van deze deeltjes zijn muonen, zwaardere broertjes van elektronen. Als muonen in botsing komen met DNA, kan dit flink beschadigd raken. Gelukkig hebben we hier op aarde een magnetisch veld en een dikke dampkring. Maar hoe zit dat bij andere planeten? Waar moet een planeet aan voldoen om voldoende bescherming te bieden tegen kosmische stralen?Om dit te bepalen heeft men een serie virtuele planeten gemaakt, met wisselende eigenschappen. Sommige planeten hebben geen magnetisch veld en een dikke atmosfeer, andere hebben een sterk magnetisch veld en een dunne atmosfeer en de rest zit daar tussenin.

De uitkomst van dit onderzoek is verrassend: de dikte van de atmosfeer blijkt een veel belangrijker factor te zijn dan de kracht van het magnetische veld! Bij een planeet met een dikke atmosfeer (zo dik als die van de aarde), maar zonder magnetisch veld, blijkt de hoeveelheid kosmische straling twee keer zo hoog te worden. Dat is best veel, maar toch valt het mee: als de aarde plotsklaps z’n magnetische veld zou verliezen, zouden de gevolgen voor het leven op aarde meevallen. Bij een planeet met een dunne atmosfeer (zo dun als die van Mars), maar met een krachtig magnetisch veld, blijkt de hoeveelheid kosmische straling tweehonderd keer zo hoog te worden. Dit belangrijke nieuwe inzicht is van belang voor de zoektocht naar buitenaards leven. In tegenstelling tot wat wetenschappers dachten, blijkt een planeet met een zwak magnetisch veld ^[1]Super-Aardes bijvoorbeeld – deze grotere broertjes van de rotsplaneten uit het zonnestelsel produceren, volgens de laatste modellen, een relatief zwak magnetisch veld helemaal niet persee ongeschikt te zijn voor het leven. Bron: Phys.org .