Wanneer je na een regenbui naar buiten stapt, dan ruik je die heerlijke frisse geur. Als je ooit hebt afgevraagd waar die mysterieuze geur vandaan komt, dan ben je niet de enige. Vaak wordt deze geur nagebootst in luchtverfrissers, wasmiddelen en geurkaarsen. Het heeft zelfs een eigen naam: petrichor.
In 1964 deden Australische wetenschappers (Isabel Joy Bear en R.G. Thomas) onderzoek naar de geur van regen in het artikel “Nature of Agrillaceous Odor.” De belangrijkste oorzaak van deze karakteristieke geur komt door een mengsel van oliën, afgescheiden door sommige planten tijdens droge perioden.
Een groep bacteriën die goed gedijt in vochtige en warme grond.
Wanneer het lange tijd niet of nauwelijks heeft geregend en het warm is geweest, droogt de grond uit. Om haar voortbestaan te garanderen laten bepaalde bacteriën, de Actinobacteria of straalzwammen, sporen achter in de grond voor betere (vochtigere) tijden in de toekomst. Wanneer het na de lange droge periode gaat regenen, worden de sporen door het vervolgens verdampende vocht en de kracht van de neerploffende regendruppels de lucht in gebracht. Dat kan je ruiken.
Ozon speelt ook een rol in de geur van regen, vooral na een onweersbui. De elektrische lading van de bliksem splitst zuurstof- en stikstofmoleculen in de lucht waardoor stikstofmonoxide ontstaat. Dat reageert vervolgens met andere chemicaliën in de atmosfeer wat ozon produceert. Soms kun je de ozon zelfs ruiken in de lucht. Bij een hoge concentratie heeft het een scherpe geur die doet denken aan chloor.
