Credit: NASA
Ergens ver weg afgelegen in het westen van Texas rijdt Jerry Wiant iedere dag op z’n motor naar de Texas Laser Ranging Station. Het is een kleine buitenpost. Hier wordt data verzameld die onderzoekers nog steeds gebruiken. Elke heldere nacht focust Wiant de telescoop op de maan. Hij richt de krachtige laser recht op het maanoppervlak. Dit geeft de exacte maanpositie in de ruimte aan. De bedoeling is dat we een lichtstraal naar het maanoppervlak sturen die vervolgens weer teruggekaatst wordt naar de bron van herkomst. Ons doel is om te berekenen hoe lang het er over doet.
Het mikpunt is een simpel apparaat dat decennia geleden daar achtergelaten is. De Apollo astronauten lieten destijds reflectoren op de maan achter. Als de maan altijd onveranderd rond de aarde zou draaien, dan zou Jerry’s berekeningen altijd hetzelfde zijn. Maar…dat is niet zo. De maan gaat zo’n 3,8 cm per jaar verder van ons af. Het lijkt nu niet zo veel, maar het zal in de toekomst wel enige veranderingen met zich meebrengen. Als de maan verder weg staat, gaan we een van de meest mooie spektakels missen… de totale zonsverduistering.
Credit: NASA
De diameter van de maan is vierhonderd keer kleiner dan die van de zon. Maar tegelijkertijd staat de maan 400 keer dichterbij ons dan de zon. Deze bijzondere toevalligheid betekent dat als de maan precies voor de zon komt te staan, zij allebei dezelfde afmeting lijken te hebben. Wij leven op het juiste moment in het zonnestelsel om dit unieke spektakel te kunnen meemaken.
Als de maan verder van of af komt te staan, behoort dit bijzondere spektakel tot het verleden.
